GOSSLER GUSTAV HEINRICH, nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie, honorowy obywatel Gdańska, były patron gdańskiej ulicy
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Gossler Gustav Heinrich.JPG|thumb|Gustav Heinrich Gossler]] | [[File:Gossler Gustav Heinrich.JPG|thumb|Gustav Heinrich Gossler]] | ||
− | '''GUSTAV HEINRICH GOSSLER''' (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), urzędnik. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W roku 1859 uzyskał tytuł doktora prawa. Pracował w administracji państwowej od roku 1865 jako landrat w Darkehmen, od 1874 jako radca w MSW i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem polskich, zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W roku 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania języka polskiego w szkołach pruskich wszelkiego typu. 7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (ze stolicą w Gdańsku). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gdańsku i Elblągu ( | + | '''GUSTAV HEINRICH GOSSLER''' (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), urzędnik. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W roku 1859 uzyskał tytuł doktora prawa. Pracował w administracji państwowej od roku 1865 jako landrat w Darkehmen, od 1874 jako radca w MSW i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem polskich, zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W roku 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania języka polskiego w szkołach pruskich wszelkiego typu. 7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (ze stolicą w Gdańsku). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gdańsku i Elblągu ([[ZWIĄZEK PRZEMYSŁOWCÓW WSCHODNIONIEMIECKICH | Związek Przemysłowców Wschodnioniemieckich]]). Uzyskał zgodę cesarza na powołanie w Gdańsku pierwszej wyższej uczelni [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]], w lipcu 1900 roku wziął udział w uroczystości rozpoczynającej jej budowę. 1 V 1899 Rada Miejska nadała mu [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowe obywatelstwo miasta]] za doprowadzenie do powołania wyższej uczelni w Gdańsku. Zmarł nagle; pochowany na cmentarzu ewangelickim przy Wielkiej Alei ([[ZWYCIĘSTWA, aleja | al. Zwycięstwa]]; [[CMENTARZE WE WRZESZCZU (Z ANIOŁKAMI). PRZY WIELKIEJ ALEI | cmentarze we Wrzeszczu]]). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do roku 1945 ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:50, 17 cze 2014
GUSTAV HEINRICH GOSSLER (13 IV 1838 Naumburg, Niemcy – 29 IX 1902 Gdańsk), urzędnik. Syn byłego premiera Prus, Karla Gustava. Uczył się w gimnazjum w Poczdamie i Królewcu, prawo studiował w Berlinie, Heidelbergu i Królewcu. W roku 1859 uzyskał tytuł doktora prawa. Pracował w administracji państwowej od roku 1865 jako landrat w Darkehmen, od 1874 jako radca w MSW i kancelarii prezydenta parlamentu (Reichstagu) w Berlinie. Od 1879 roku był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty, a od 1881 ministrem tego resortu w rządzie kanclerza Ottona Bismarcka. Kontynuował politykę Kulturkampfu w stosunku do dawnych ziem polskich, zwalczał Kościół katolicki oraz przejawy polskości w edukacji, religii i życiu codziennym. W roku 1887 wydał rozporządzenie o zakazie nauczania języka polskiego w szkołach pruskich wszelkiego typu. 7 VIII 1891 został nadprezydentem prowincji Prusy Zachodnie (ze stolicą w Gdańsku). Jako szef prowincji zwracał szczególną uwagę na rozwój przemysłu na tym terenie oraz na unowocześnienie portów w Gdańsku i Elblągu ( Związek Przemysłowców Wschodnioniemieckich). Uzyskał zgodę cesarza na powołanie w Gdańsku pierwszej wyższej uczelni Technische Hochschule Danzig, w lipcu 1900 roku wziął udział w uroczystości rozpoczynającej jej budowę. 1 V 1899 Rada Miejska nadała mu honorowe obywatelstwo miasta za doprowadzenie do powołania wyższej uczelni w Gdańsku. Zmarł nagle; pochowany na cmentarzu ewangelickim przy Wielkiej Alei ( al. Zwycięstwa; cmentarze we Wrzeszczu). Jego imię, Gossler Allee, nosiła do roku 1945 ul. Majakowskiego, po 1990 ul. Narutowicza we Wrzeszczu.