ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE''' (Stadtgebiet), osiedle w dzielnicy Orunia-Święty Wojciech-Lipce. Od XVII wieku nazwa nadana [[CHMIELNIKI ORUŃSKIE | Chmielnikom Oruńskim]], sięgającym wówczas na wschód od [[KANAŁ RADUNI | Kanału Raduni]], od obecnej ul. Sandomierskiej po obecną ul. Równą. W tym czasie miejsce osiedlenia rodzin menonickich (płóciennicy, drelicharze). Rozwijało się tu zwłaszcza gorzelnictwo i destylatorstwo. W granicach administracyjnych Gdańska od roku 1814. Położone w wąskiej pradolinie (szerokość 100 m) między Wzgórzem Ptaszników a Chełmem. Zachowało ciąg zabudowy kamienic czynszowych z początku XX wieku wzdłuż ul. Podmiejskiej i początkowo ul. Raduńskiej. W 1. połowie lat 70. XX wieku na skarpie Wzgórza Ptaszników wzniesiono 10 punktowców (ul. Granitowa, Koralowa, Perłowa, Piaskowa). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] | + | '''ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE''' (Stadtgebiet), osiedle w dzielnicy Orunia-Święty Wojciech-Lipce. Od XVII wieku nazwa nadana [[CHMIELNIKI ORUŃSKIE | Chmielnikom Oruńskim]], sięgającym wówczas na wschód od [[KANAŁ RADUNI | Kanału Raduni]], od obecnej ul. Sandomierskiej po obecną ul. Równą. W tym czasie miejsce osiedlenia rodzin menonickich (płóciennicy, drelicharze). Rozwijało się tu zwłaszcza gorzelnictwo i destylatorstwo. W granicach administracyjnych Gdańska od roku 1814. Położone w wąskiej pradolinie (szerokość 100 m) między Wzgórzem Ptaszników a Chełmem. Zachowało ciąg zabudowy kamienic czynszowych z początku XX wieku wzdłuż ul. Podmiejskiej i początkowo ul. Raduńskiej. W 1. połowie lat 70. XX wieku na skarpie Wzgórza Ptaszników wzniesiono 10 punktowców (ul. Granitowa, Koralowa, Perłowa, Piaskowa). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 17:13, 7 lip 2014
ORUŃSKIE PRZEDMIEŚCIE (Stadtgebiet), osiedle w dzielnicy Orunia-Święty Wojciech-Lipce. Od XVII wieku nazwa nadana Chmielnikom Oruńskim, sięgającym wówczas na wschód od Kanału Raduni, od obecnej ul. Sandomierskiej po obecną ul. Równą. W tym czasie miejsce osiedlenia rodzin menonickich (płóciennicy, drelicharze). Rozwijało się tu zwłaszcza gorzelnictwo i destylatorstwo. W granicach administracyjnych Gdańska od roku 1814. Położone w wąskiej pradolinie (szerokość 100 m) między Wzgórzem Ptaszników a Chełmem. Zachowało ciąg zabudowy kamienic czynszowych z początku XX wieku wzdłuż ul. Podmiejskiej i początkowo ul. Raduńskiej. W 1. połowie lat 70. XX wieku na skarpie Wzgórza Ptaszników wzniesiono 10 punktowców (ul. Granitowa, Koralowa, Perłowa, Piaskowa).
