ANDREAS SLOMMOW, proboszcz kościoła NMP
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ANDREAS SLOMMOW''' (około 1360 Słomowo, koło Torunia – po 1438 Gdańsk), proboszcz [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP), założyciel biblioteki. Od roku 1387 ksiądz w zakonie krzyżackim, od 1390 członek | + | '''ANDREAS SLOMMOW''' (około 1360 Słomowo, koło Torunia – po 1438 Gdańsk), proboszcz [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]] (NMP), założyciel biblioteki. Od roku 1387 ksiądz w zakonie krzyżackim, od 1390 członek Bractwa Kapłańskiego w kościele NMP, od roku 1398 jego proboszcz. W 1408 kandydował do godności arcybiskupa w Rydze, w latach 1418–1419 z polecenia wielkiego mistrza przebywał w Rzymie, przedstawiając papieżowi Marcinowi V stanowisko zakonu krzyżackiego w rokowaniach z Polską. W latach 1432–1433 delegat zakonu krzyżackiego na soborze w Bazylei. Prowadził spory z [[DOMINIKANIE | dominikanami]] z Gdańska; jako proboszcz [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta]] uważał się za ich duchownego zwierzchnika, żądał udziału w dochodach z pogrzebów i zbieranej jałmużny. W roku 1437, ze względu na wiek, ustąpił z probostwa NMP na rzecz przyjaciela Andrzeja Pfaffendorfa (dotychczasowego proboszcza toruńskiego). Po śmierci Pfaffendorfa (8 miesięcy później) powrócił na urząd, z którego w roku 1438 zrezygnował. W latach 90. XIV wieku organizował przy kościele NMP bibliotekę dla duchowieństwa gdańskiego (zob. [[KSIĘGARSTWO | księgarstwo]]); w połowie XV wieku znajdowało się w niej około 140 rękopisów łacińskich, głównie teologicznych. W roku 1436 współpracował z Radą Głównego Miasta przy zakładaniu szkół parafialnych (zob. [[SZKOLNICTWO | szkolnictwo]]). {{author:BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:02, 18 cze 2014
ANDREAS SLOMMOW (około 1360 Słomowo, koło Torunia – po 1438 Gdańsk), proboszcz kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP), założyciel biblioteki. Od roku 1387 ksiądz w zakonie krzyżackim, od 1390 członek Bractwa Kapłańskiego w kościele NMP, od roku 1398 jego proboszcz. W 1408 kandydował do godności arcybiskupa w Rydze, w latach 1418–1419 z polecenia wielkiego mistrza przebywał w Rzymie, przedstawiając papieżowi Marcinowi V stanowisko zakonu krzyżackiego w rokowaniach z Polską. W latach 1432–1433 delegat zakonu krzyżackiego na soborze w Bazylei. Prowadził spory z dominikanami z Gdańska; jako proboszcz Głównego Miasta uważał się za ich duchownego zwierzchnika, żądał udziału w dochodach z pogrzebów i zbieranej jałmużny. W roku 1437, ze względu na wiek, ustąpił z probostwa NMP na rzecz przyjaciela Andrzeja Pfaffendorfa (dotychczasowego proboszcza toruńskiego). Po śmierci Pfaffendorfa (8 miesięcy później) powrócił na urząd, z którego w roku 1438 zrezygnował. W latach 90. XIV wieku organizował przy kościele NMP bibliotekę dla duchowieństwa gdańskiego (zob. księgarstwo); w połowie XV wieku znajdowało się w niej około 140 rękopisów łacińskich, głównie teologicznych. W roku 1436 współpracował z Radą Głównego Miasta przy zakładaniu szkół parafialnych (zob. szkolnictwo).
