BULL ROBERT, fortepianmistrz
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''ROBERT BULL''' (XIX/XX wiek), fortepianmistrz, stroiciel. Być może, syn Caesara Bulla z Hamburga. W latach 1892–1933 prowadził w Gdańsku pracownię napraw i skład fortepianów i fisharmonii przy Brotbänkengasse 36 (ul. Chlebnicka) oraz w Sopocie przy Nordstraβe 3 (ul. Powstańców Warszawy), z filią w Bydgoszczy w roku 1900, w 1933 pod nazwą Pianobull w Bastion Kaninchen, Ende Hirschgasse (bastion Królik, koniec ul. Sempołowskiej). Od 1895 roku był przedstawicielem fabryk Schedmayer, Ed. Westermayer (od 1896 na Prusy Zachodnie i Poznań) i G. Schwechten, od 1906 również Steinwaya. W 1903 roku – właścicielem (?) berlińskiej fabryki Ed. Westermayer. W 1921 członek Niemieckiego Związku Handlowców Fortepianów. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''ROBERT BULL''' (XIX/XX wiek), fortepianmistrz, stroiciel. Być może, syn Caesara Bulla z Hamburga. W latach 1892–1933 prowadził w Gdańsku pracownię napraw i skład fortepianów i fisharmonii przy Brotbänkengasse 36 (ul. Chlebnicka) oraz w Sopocie przy Nordstraβe 3 (ul. Powstańców Warszawy), z filią w Bydgoszczy w roku 1900, w 1933 pod nazwą Pianobull w Bastion Kaninchen, Ende Hirschgasse (bastion Królik, koniec ul. Sempołowskiej). Od 1895 roku był przedstawicielem fabryk Schedmayer, Ed. Westermayer (od 1896 na Prusy Zachodnie i Poznań) i G. Schwechten, od 1906 również Steinwaya. W 1903 roku – właścicielem (?) berlińskiej fabryki Ed. Westermayer. W 1921 członek Niemieckiego Związku Handlowców Fortepianów. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:07, 2 lip 2014
ROBERT BULL (XIX/XX wiek), fortepianmistrz, stroiciel. Być może, syn Caesara Bulla z Hamburga. W latach 1892–1933 prowadził w Gdańsku pracownię napraw i skład fortepianów i fisharmonii przy Brotbänkengasse 36 (ul. Chlebnicka) oraz w Sopocie przy Nordstraβe 3 (ul. Powstańców Warszawy), z filią w Bydgoszczy w roku 1900, w 1933 pod nazwą Pianobull w Bastion Kaninchen, Ende Hirschgasse (bastion Królik, koniec ul. Sempołowskiej). Od 1895 roku był przedstawicielem fabryk Schedmayer, Ed. Westermayer (od 1896 na Prusy Zachodnie i Poznań) i G. Schwechten, od 1906 również Steinwaya. W 1903 roku – właścicielem (?) berlińskiej fabryki Ed. Westermayer. W 1921 członek Niemieckiego Związku Handlowców Fortepianów.
