CZARNOWSKI TADEUSZ, inżynier, patron gdańskiej ulicy
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Czarnowski Tadeusz.JPG|thumb|Tadeusz Czarnowski]] | [[File:Czarnowski Tadeusz.JPG|thumb|Tadeusz Czarnowski]] | ||
− | '''TADEUSZ CZARNOWSKI''' (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu, w listopadzie 1919 roku skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. Mianowany pierwszym prezesem | + | '''TADEUSZ CZARNOWSKI''' (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu, w listopadzie 1919 roku skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. Mianowany pierwszym prezesem [[DYREKCJA KOLEI | dyrekcji Polskich Kolei Państwowych]] w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do roku 1930. Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]], w latach 1926–1929 przewodniczący [[GDAŃSKA MACIERZ SZKOLNA (1921–1939) | Gdańskiej Macierzy Szkolnej]], członek [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]]. Opuścił Gdańsk w wyniku sporów z [[MOCZYŃSKI ZYGMUNT | Zygmuntem Moczyńskim]]. Patron jednej z ulic Gdańsku (VII Dwór). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 11:04, 5 cze 2014
TADEUSZ CZARNOWSKI (22 VIII 1872 Łebno koło Wejherowa – 27 XII 1950 Wrocław), inżynier. Szkołę średnią ukończył w Chełmnie, w latach 1892–1897 studiował na Wydziale Mechanicznym politechniki w Berlinie-Charlottenburgu, w listopadzie 1919 roku skierowany przez władze polskie do Gdańska z zadaniem przygotowania do przejęcia przez Polskę infrastruktury kolejowej. Mianowany pierwszym prezesem dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Gdańsku, pozostał na tym stanowisku do roku 1930. Położył duże zasługi w rozwoju polskiego szkolnictwa w II Wolnym Mieście Gdańsku, w latach 1926–1929 przewodniczący Gdańskiej Macierzy Szkolnej, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Opuścił Gdańsk w wyniku sporów z Zygmuntem Moczyńskim. Patron jednej z ulic Gdańsku (VII Dwór).