BRANDT BARTHOLOMÄUS I, burmistrz Gdańska
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Herb rodu Brandtów.JPG|thumb|Herb rodu Brandtów]]'''BARTHOLOMÄUS''' (Barthel) | [[File:Herb rodu Brandtów.JPG|thumb|Herb rodu Brandtów]]'''BARTHOLOMÄUS''' (Barthel) | ||
| − | '''BRANDT I''' (około 1490 Gdańsk – 1/2 II 1549 Gdańsk), burmistrz. Syn burmistrza | + | '''BRANDT I''' (około 1490 Gdańsk – 1/2 II 1549 Gdańsk), burmistrz. Syn burmistrza [[BRANDT GEORG | Georga Brandta]], dziadek burmistrza [[BRANDT BARTHOLOMÄUS II | Bartholomäusa (Barthela) Brandta II]]. W latach 1520–1525 ławnik, od 1523 consenior, w 1526 senior, 1526–1537 rajca, 1538–1548 burmistrz. W roku 1525 wszedł do [[ŁAWA MIEJSKA | Ławy]] z nadania zrewoltowanego pospólstwa jako jeden z mniej skompromitowanych w jego oczach przedstawicieli patrycjatu. 24 VII 1542 pozwany, najprawdopodobniej za sprawą biskupa warmińskiego [[DANTYSZEK JAN | Jana Dantyszka]], przez króla polskiego Zygmunta Starego przed sąd sejmowy (wraz z burmistrzem [[GIESE TIEDEMANN (II) | Tiedemannem Giesem]]) pod zarzutem potajemnego wprowadzania w Gdańsku obrządku luterańskiego ([[LUTERANIE | luteranie]]). Ostatecznie do sądu nad burmistrzami nie doszło; mimo to w 1544 przybyła do Gdańska komisja królewska, oskarżająca gdańszczan o wprowadzenie kultu luterańskiego wbrew przysiędze złożonej monarsze w roku 1526, zarzuciła mu nieprzestrzeganie norm obyczajowości katolickiej. W roku 1543 bliżej nieznany Dimmies von der Heide publicznie rozpowiadał, że zamierza zamordować burmistrza (został aresztowany, po czym zwolniony z braku dowodów winy). W roku 1530 nabył majątek Kościelice. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 08:49, 3 cze 2014
BRANDT I (około 1490 Gdańsk – 1/2 II 1549 Gdańsk), burmistrz. Syn burmistrza Georga Brandta, dziadek burmistrza Bartholomäusa (Barthela) Brandta II. W latach 1520–1525 ławnik, od 1523 consenior, w 1526 senior, 1526–1537 rajca, 1538–1548 burmistrz. W roku 1525 wszedł do Ławy z nadania zrewoltowanego pospólstwa jako jeden z mniej skompromitowanych w jego oczach przedstawicieli patrycjatu. 24 VII 1542 pozwany, najprawdopodobniej za sprawą biskupa warmińskiego Jana Dantyszka, przez króla polskiego Zygmunta Starego przed sąd sejmowy (wraz z burmistrzem Tiedemannem Giesem) pod zarzutem potajemnego wprowadzania w Gdańsku obrządku luterańskiego ( luteranie). Ostatecznie do sądu nad burmistrzami nie doszło; mimo to w 1544 przybyła do Gdańska komisja królewska, oskarżająca gdańszczan o wprowadzenie kultu luterańskiego wbrew przysiędze złożonej monarsze w roku 1526, zarzuciła mu nieprzestrzeganie norm obyczajowości katolickiej. W roku 1543 bliżej nieznany Dimmies von der Heide publicznie rozpowiadał, że zamierza zamordować burmistrza (został aresztowany, po czym zwolniony z braku dowodów winy). W roku 1530 nabył majątek Kościelice.
