SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA ELŻBIETA, artystka rzeźbiarka
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Płaskorzeźba_Elżbiety_Szczodrowskiej_Peplińskiej_i_Roberta_Peplińskiego__pomnik_Poległych_Stoczniowców.JPG|thumb|Płaskorzeźba Elżbiety Szczodrowskiej-Peplińskiej i Roberta Peplińskiego, pomnik Poległych Stoczniowców 1970]] | [[File:Płaskorzeźba_Elżbiety_Szczodrowskiej_Peplińskiej_i_Roberta_Peplińskiego__pomnik_Poległych_Stoczniowców.JPG|thumb|Płaskorzeźba Elżbiety Szczodrowskiej-Peplińskiej i Roberta Peplińskiego, pomnik Poległych Stoczniowców 1970]] | ||
| − | '''ELŻBIETA SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA''' (5 IX 1921 Tczew – 30 V 2009 Sopot), artysta rzeźbiarz, pedagog. Od 1934 roku w Gdańsku. W 1937 rozpoczęła naukę w Pomorskiej Szkole Sztuk Pięknych Wacława Szczeblewskiego w Gdyni. W okresie 1945–1949 studiowała rzeźbę u prof. [[WNUK MARIAN | Mariana Wnuka]] w PWSSP w Sopocie ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Wystawiała w Sopocie w latach 1958, 1968 i 1969, 1964 – 65 w NRD, Danii, Francji, Lublinie w 1969, Muzeum Stutthof w Sztutowie od 1970. w 1952–1976 nauczała rzeźby w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie. Posługiwała się rozpoznawalnym stylem, prace w metalu, drewnie, odlewy w cemencie, nawiązywały często do przeżyć jej i rodziny w czasie II wojny światowej. Cykl poświęcony martyrologii znajduje się na stałej wystawie w Muzeum Stutthof w Sztutowie. Z mężem Robertem Peplińskim stworzyła m.in.: tabernakulum, chrzcielnicę, elementy ołtarzowe oraz drzwi z brązu (od strony ul. Mniszki) w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościele św. Brygidy]] (po 1970), figurę Chrystusa Ukrzyżowanego w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI kościele św. Andrzeja Boboli]] (1973), cykl rzeźb ołtarzowych oraz ambonę w [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościele św. Franciszka]] (1974–1975), poza Gdańskiem po roku 1970 powstały rzeźby do kaplicy kościoła Sióstr Niepokalanek w Kościerzynie i kościoła parafialnego w Jodłownie koło Kolbud. W roku 1980 zaprojektowała i wykonała z mężem rzeźby w dolnej partii [[POMNIK POLEGŁYCH STOCZNIOWCÓW 1970 | pomnika Poległych Stoczniowców]] w Gdańsku. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''ELŻBIETA SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA''' (5 IX 1921 Tczew – 30 V 2009 Sopot), artysta rzeźbiarz, pedagog. Od 1934 roku w Gdańsku. W 1937 rozpoczęła naukę w Pomorskiej Szkole Sztuk Pięknych Wacława Szczeblewskiego w Gdyni. W okresie 1945–1949 studiowała rzeźbę u prof. [[WNUK MARIAN | Mariana Wnuka]] w PWSSP w Sopocie ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Wystawiała w Sopocie w latach 1958, 1968 i 1969, 1964 – 65 w NRD, Danii, Francji, Lublinie w 1969, Muzeum Stutthof w Sztutowie od 1970. w 1952–1976 nauczała rzeźby w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie. Posługiwała się rozpoznawalnym stylem, prace w metalu, drewnie, odlewy w cemencie, nawiązywały często do przeżyć jej i rodziny w czasie II wojny światowej. Cykl poświęcony martyrologii znajduje się na stałej wystawie w Muzeum Stutthof w Sztutowie. Z mężem Robertem Peplińskim stworzyła m.in.: tabernakulum, chrzcielnicę, elementy ołtarzowe oraz drzwi z brązu (od strony ul. Mniszki) w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościele św. Brygidy]] (po 1970), figurę Chrystusa Ukrzyżowanego w [[KOŚCIÓŁ ŚW. ANDRZEJA BOBOLI | kościele św. Andrzeja Boboli]] (1973), cykl rzeźb ołtarzowych oraz ambonę w [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościele św. Franciszka]] (1974–1975), poza Gdańskiem po roku 1970 powstały rzeźby do kaplicy kościoła Sióstr Niepokalanek w Kościerzynie i kościoła parafialnego w Jodłownie koło Kolbud. W roku 1980 zaprojektowała i wykonała z mężem rzeźby w dolnej partii [[POMNIK POLEGŁYCH STOCZNIOWCÓW 1970 | pomnika Poległych Stoczniowców]] w Gdańsku. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:30, 24 maj 2014
ELŻBIETA SZCZODROWSKA-PEPLIŃSKA (5 IX 1921 Tczew – 30 V 2009 Sopot), artysta rzeźbiarz, pedagog. Od 1934 roku w Gdańsku. W 1937 rozpoczęła naukę w Pomorskiej Szkole Sztuk Pięknych Wacława Szczeblewskiego w Gdyni. W okresie 1945–1949 studiowała rzeźbę u prof. Mariana Wnuka w PWSSP w Sopocie ( Akademia Sztuk Pięknych). Wystawiała w Sopocie w latach 1958, 1968 i 1969, 1964 – 65 w NRD, Danii, Francji, Lublinie w 1969, Muzeum Stutthof w Sztutowie od 1970. w 1952–1976 nauczała rzeźby w Liceum Plastycznym w Gdyni-Orłowie. Posługiwała się rozpoznawalnym stylem, prace w metalu, drewnie, odlewy w cemencie, nawiązywały często do przeżyć jej i rodziny w czasie II wojny światowej. Cykl poświęcony martyrologii znajduje się na stałej wystawie w Muzeum Stutthof w Sztutowie. Z mężem Robertem Peplińskim stworzyła m.in.: tabernakulum, chrzcielnicę, elementy ołtarzowe oraz drzwi z brązu (od strony ul. Mniszki) w kościele św. Brygidy (po 1970), figurę Chrystusa Ukrzyżowanego w kościele św. Andrzeja Boboli (1973), cykl rzeźb ołtarzowych oraz ambonę w kościele św. Franciszka (1974–1975), poza Gdańskiem po roku 1970 powstały rzeźby do kaplicy kościoła Sióstr Niepokalanek w Kościerzynie i kościoła parafialnego w Jodłownie koło Kolbud. W roku 1980 zaprojektowała i wykonała z mężem rzeźby w dolnej partii pomnika Poległych Stoczniowców w Gdańsku.
