NOWACKI WITOLD, prorektor Politechniki Gdańskiej
(Utworzył nową stronę „{{paper}} Witold NowackiNOWACKI WITOLD (20 VII 1911 Zakrzewo, pow. gnieźnieński – 23 VIII 1986 Warszawa), naukowiec, specjalist...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Witold_Nowacki.JPG|thumb|Witold Nowacki]] | + | [[File:Witold_Nowacki.JPG|thumb|Witold Nowacki]] |
| + | '''WITOLD NOWACKI''' (20 VII 1911 Zakrzewo, pow. gnieźnieński – 23 VIII 1986 Warszawa), naukowiec, specjalista budownictwa żelbetowego. Syn Bronisławy, córki zasłużonego działacza gd. Polonii q Józefa Czyżewskiego. Matura 1929 w gim. w Nakle n. Notecią, 1929–34 studiował w Gd. na Wydz. Inżynierii q THD, 1934–37 pracował w firmach budowlanych w Gdyni, 1937–39 w Warszawie. We wrześniu 1939 ppor. saperów w Legionowie pod Warszawą, do 1945 przebywał w oflagu w Woldenbergu (Dobiegniew) na Pomorzu Zach. Po wyzwoleniu pracownik Politechniki Warszawskiej, od 12 IX 1945 dr (na podstawie pracy przygotowanej w oflagu), od 21 XII 1945 dr hab. (także na podstawie pracy przygotowanej w oflagu). Od 15 IX 1945 pracownik q PG, prof. i kier. Katedry Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowlanej. W 1945–47 prodziekan, 1947–49 dziekan Wydz. Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, 1949–52 prorektor PG. W 1952–55 prof. Politechniki Warszawskiej, 1955–77 UW. Współorganizator PAN-u, 1952–57 sekr. nauk. Wydz. IV Nauk Technicznych PAN, 1957–66 zast. sekr. nauk. PAN-u, 1966–77 jego sekr. nauk. i wiceprezes, 1978–80 prezes. Członek zagranicznych akademii nauk, dr h.c. uczelni zagranicznych oraz 1971 PG, 1979 Politechniki Poznańskiej, 1981 politechnik w Łodzi i Warszawie, 1986 Wojskowej Akademii Technicznej. Jeden z jego synów, Wojciech Krzysztof Nowacki (22 II 1938 – 14 VIII 2009), był prof. zw., pracownikiem PAN, specjalistą w dziedzinie propagacji fal naprężenia w niesprężystych ośrodkach. [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 13:19, 27 lut 2013
WITOLD NOWACKI (20 VII 1911 Zakrzewo, pow. gnieźnieński – 23 VIII 1986 Warszawa), naukowiec, specjalista budownictwa żelbetowego. Syn Bronisławy, córki zasłużonego działacza gd. Polonii q Józefa Czyżewskiego. Matura 1929 w gim. w Nakle n. Notecią, 1929–34 studiował w Gd. na Wydz. Inżynierii q THD, 1934–37 pracował w firmach budowlanych w Gdyni, 1937–39 w Warszawie. We wrześniu 1939 ppor. saperów w Legionowie pod Warszawą, do 1945 przebywał w oflagu w Woldenbergu (Dobiegniew) na Pomorzu Zach. Po wyzwoleniu pracownik Politechniki Warszawskiej, od 12 IX 1945 dr (na podstawie pracy przygotowanej w oflagu), od 21 XII 1945 dr hab. (także na podstawie pracy przygotowanej w oflagu). Od 15 IX 1945 pracownik q PG, prof. i kier. Katedry Wytrzymałości Materiałów i Statyki Budowlanej. W 1945–47 prodziekan, 1947–49 dziekan Wydz. Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, 1949–52 prorektor PG. W 1952–55 prof. Politechniki Warszawskiej, 1955–77 UW. Współorganizator PAN-u, 1952–57 sekr. nauk. Wydz. IV Nauk Technicznych PAN, 1957–66 zast. sekr. nauk. PAN-u, 1966–77 jego sekr. nauk. i wiceprezes, 1978–80 prezes. Członek zagranicznych akademii nauk, dr h.c. uczelni zagranicznych oraz 1971 PG, 1979 Politechniki Poznańskiej, 1981 politechnik w Łodzi i Warszawie, 1986 Wojskowej Akademii Technicznej. Jeden z jego synów, Wojciech Krzysztof Nowacki (22 II 1938 – 14 VIII 2009), był prof. zw., pracownikiem PAN, specjalistą w dziedzinie propagacji fal naprężenia w niesprężystych ośrodkach.
