SZPITAL ŚW. BARBARY
| Linia 39: | Linia 39: | ||
| class="authorEgTab" | {{author: MrGl}} | | class="authorEgTab" | {{author: MrGl}} | ||
|} | |} | ||
| − | [[Category: Encyklopedia]] | + | [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Wersja z 09:15, 9 lip 2014
SZPITAL ŚW. BARBARY (St. Barbara Hospital), na Długich Ogrodach, powstał prawdopodobnie w latach 1385–1387. Związany początkowo z kaplicą, następnie od około 1430/1436 z kościołem św. Barbary. W 1499 roku spalony ( Maternowie), prawdopodobnie powtórnie w 1545. W 1617–1618 wzniesiono nowy budynek szpitala z 8 mieszkaniami. Spłonął 5/6 I 1765; odbudowany. Przyjmował ubogich, także zamożnych, wykupujących dożywotnie miejsce (prebendariusze). W ordynacji ubogich z roku 1551 nakazano przyjmowanie chorych Polaków oraz osoby ze schorzeniami budzącymi odrazę. Według statutu z 1881, wkupne dawało im prawo do utrzymania. Za pojedynczą stawkę wkupnego pensjonariusz otrzymywał wsparcie finansowe, za podwójną – własny pokój z kuchnią. W przeciwieństwie do innych szpitali, przy przyjmowaniu nie dyskryminowano osób odmiennych wyznań i religii. Początkowo zarządzany przez 5, a w XIX i początku XX wieku przez 4 prowizorów. Za pełnioną honorowo funkcję każdy z nich otrzymywał corocznie dar w postaci srebrnej łyżeczki. Zniszczony w roku 1945.
| Notowany w roku | Imię i nazwisko | Zawód |
|---|---|---|
| 1797 | Johann Heinrich Schmidt (1757–1836) | urzędnik |
| 1817 | J.C. Marcks | kupiec |
| 1839, 1858 | Johann Friedrich Mix | właściciel apteki |
| 1869, 1892 | Alexander Julius Olschewski | bankowiec |
| 1874, 1884 | Julius Aleksander Halbritter (1823 – po 1885) | mistrz budowlany |
| 1897 | Hermann August Laubmeyer (1848–1928) | przemysłowiec |
| 1908, 1914, 1928, 1939 | Walter Otto Gronau (1861 – po 1939) | kupiec |
