SZPITAL ŚW. ŁAZARZA W OLIWIE
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''SZPITAL ŚW. ŁAZARZA W OLIWIE''', na rogu obecnej al. Grunwaldzkiej i ul. Opata Jacka Rybińskiego, w miejscu części obecnej pętli tramwajowej. Pierwszy szpital dla poddanych klasztoru [[CYSTERSI | cystersów]] w [[OLIWA | Oliwie]] zbudowany w średniowieczu. Jego uposażeniem była przekazana przez opatów oliwskich łąka nad Wisłą, oddawana zwyczajowo w dzierżawę gdańskim rzeźnikom. W 1913 roku uznany za obiekt zabytkowy, objęty ochroną konserwatorską. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] w kaplicy przechowywano szaty pontyfikalne, mirę i pastorał bp. [[O’ROURKE EDUARD | Eduarda O’Rourke]] w czasie ingresu. W 1945 adaptowany na szpital; przebywający w nim ranni żołnierze niem. 25 III 1945 zginęli z rąk żołnierzy Armii Czerwonej. Po roku 1945 pełnił funkcję domu starców; rozebrany w lutym 1963, podczas poszerzania torowiska tramwajowego, mimo sprzeciwu konserwatora zabytków Ryszarda Massalskiego, [[STANKIEWICZ JERZY | Jerzego Stankiewicza]] i [[ | + | '''SZPITAL ŚW. ŁAZARZA W OLIWIE''', na rogu obecnej al. Grunwaldzkiej i ul. Opata Jacka Rybińskiego, w miejscu części obecnej pętli tramwajowej. Pierwszy szpital dla poddanych klasztoru [[CYSTERSI | cystersów]] w [[OLIWA | Oliwie]] zbudowany w średniowieczu. Jego uposażeniem była przekazana przez opatów oliwskich łąka nad Wisłą, oddawana zwyczajowo w dzierżawę gdańskim rzeźnikom. W 1913 roku uznany za obiekt zabytkowy, objęty ochroną konserwatorską. W okresie [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] w kaplicy przechowywano szaty pontyfikalne, mirę i pastorał bp. [[O’ROURKE EDUARD | Eduarda O’Rourke]] w czasie ingresu. W 1945 adaptowany na szpital; przebywający w nim ranni żołnierze niem. 25 III 1945 zginęli z rąk żołnierzy Armii Czerwonej. Po roku 1945 pełnił funkcję domu starców; rozebrany w lutym 1963, podczas poszerzania torowiska tramwajowego, mimo sprzeciwu konserwatora zabytków Ryszarda Massalskiego, [[STANKIEWICZ JERZY | Jerzego Stankiewicza]] i [[MAMUSZKA FRANCISZEK | Franciszka Mamuszki]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 08:48, 23 maj 2014
SZPITAL ŚW. ŁAZARZA W OLIWIE, na rogu obecnej al. Grunwaldzkiej i ul. Opata Jacka Rybińskiego, w miejscu części obecnej pętli tramwajowej. Pierwszy szpital dla poddanych klasztoru cystersów w Oliwie zbudowany w średniowieczu. Jego uposażeniem była przekazana przez opatów oliwskich łąka nad Wisłą, oddawana zwyczajowo w dzierżawę gdańskim rzeźnikom. W 1913 roku uznany za obiekt zabytkowy, objęty ochroną konserwatorską. W okresie II Wolnego Miasta Gdańska w kaplicy przechowywano szaty pontyfikalne, mirę i pastorał bp. Eduarda O’Rourke w czasie ingresu. W 1945 adaptowany na szpital; przebywający w nim ranni żołnierze niem. 25 III 1945 zginęli z rąk żołnierzy Armii Czerwonej. Po roku 1945 pełnił funkcję domu starców; rozebrany w lutym 1963, podczas poszerzania torowiska tramwajowego, mimo sprzeciwu konserwatora zabytków Ryszarda Massalskiego, Jerzego Stankiewicza i Franciszka Mamuszki.
