SZWARC JAN, dyrektor Państwowego Pedagogium w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JAN SZWARC''' (27 XII 1901 Łasin k. Grudziądza – 14 III 1988 Gdańsk), pedagog. W latach 1923–1928 studiował na UAM w Poznaniu. W 1932 roku rozpoczął organizowanie Instytutu Psychotechnicznego w Poznaniu, prowadził wykłady z psychologii i pedagogiki Państwowego Wyższego Kursu Nauczycielskiego, w 1932–1937 kierownik Poradni Zawodowej i Gabinetu Psychotechnicznego Wojewódzkiego Instytutu Rzemieślniczo-Przemysłowego w Poznaniu. W 1937 założyciel i kierownik Państwowego Pedagogium w Toruniu, mającego kształcić wysoko kwalifikowanych nauczycieli dla szkół podstawowych. Podczas II wojny światowej przebywał w Krakowie, w 1945 delegowany przez Ministerstwo Oświaty do Gdańska. Zamieszkał w Oliwie przy ul. Noakowskiego 8. Od 1 VIII 1945 do 1 I 1946 naczelnik Wydziału i wicekurator Kuratorium Okręgu Szkolnego Gd. w Sopocie. Od października 1945 roku zastępca profesora i kierownik kursu wstępnego [[PG | PG]] oraz kierownik Zakładu Psychotechniki PG. Zorganizował w Oliwie (w budynku szkoły przy ul. Polanki 130) i od 1 I 1946 dyrektor Państwowego Pedagogoium, także Państwowego Gimnazjum i Liceum, którym kierował od 1 IV 1946. W czerwcu 1946 powołany został przez Ministerstwo Oświaty na przewodniczącego Komisji Organizacyjnej gdańskiej [[WSP | WSP]], od 1 IV 1947 zastępca rektora tej szkoły. W lipcu 1947 mianowany zastępcą profesora w istniejącej do 1949 Katedrze Organizacji Pracy Umysłowej i Psychotechniki na Wydziale Mechanicznym PG. Zwolniony z pracy z przyczyn ideologicznych. W 1950 roku założył gdański oddział Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i do 1962 był jego prezesem. W latach 60. XX wieku organizator Pracowni Socjopsychologicznej w Gdyni i biegły psycholog w Sądzie Rejonowym w Gdyni. Oznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i odznakami honorowymi „Za Zasługi dla Gdańska” i „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na cmentarzu w Oliwie. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] | + | '''JAN SZWARC''' (27 XII 1901 Łasin k. Grudziądza – 14 III 1988 Gdańsk), pedagog. W latach 1923–1928 studiował na UAM w Poznaniu. W 1932 roku rozpoczął organizowanie Instytutu Psychotechnicznego w Poznaniu, prowadził wykłady z psychologii i pedagogiki Państwowego Wyższego Kursu Nauczycielskiego, w 1932–1937 kierownik Poradni Zawodowej i Gabinetu Psychotechnicznego Wojewódzkiego Instytutu Rzemieślniczo-Przemysłowego w Poznaniu. W 1937 założyciel i kierownik Państwowego Pedagogium w Toruniu, mającego kształcić wysoko kwalifikowanych nauczycieli dla szkół podstawowych. Podczas II wojny światowej przebywał w Krakowie, w 1945 delegowany przez Ministerstwo Oświaty do Gdańska. Zamieszkał w Oliwie przy ul. Noakowskiego 8. Od 1 VIII 1945 do 1 I 1946 naczelnik Wydziału i wicekurator Kuratorium Okręgu Szkolnego Gd. w Sopocie. Od października 1945 roku zastępca profesora i kierownik kursu wstępnego [[PG | PG]] oraz kierownik Zakładu Psychotechniki PG. Zorganizował w Oliwie (w budynku szkoły przy ul. Polanki 130) i od 1 I 1946 dyrektor Państwowego Pedagogoium, także Państwowego Gimnazjum i Liceum, którym kierował od 1 IV 1946. W czerwcu 1946 powołany został przez Ministerstwo Oświaty na przewodniczącego Komisji Organizacyjnej gdańskiej [[WSP | WSP]], od 1 IV 1947 zastępca rektora tej szkoły. W lipcu 1947 mianowany zastępcą profesora w istniejącej do 1949 Katedrze Organizacji Pracy Umysłowej i Psychotechniki na Wydziale Mechanicznym PG. Zwolniony z pracy z przyczyn ideologicznych. W 1950 roku założył gdański oddział Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i do 1962 był jego prezesem. W latach 60. XX wieku organizator Pracowni Socjopsychologicznej w Gdyni i biegły psycholog w Sądzie Rejonowym w Gdyni. Oznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i odznakami honorowymi „Za Zasługi dla Gdańska” i „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na cmentarzu w Oliwie. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:36, 9 lip 2014
JAN SZWARC (27 XII 1901 Łasin k. Grudziądza – 14 III 1988 Gdańsk), pedagog. W latach 1923–1928 studiował na UAM w Poznaniu. W 1932 roku rozpoczął organizowanie Instytutu Psychotechnicznego w Poznaniu, prowadził wykłady z psychologii i pedagogiki Państwowego Wyższego Kursu Nauczycielskiego, w 1932–1937 kierownik Poradni Zawodowej i Gabinetu Psychotechnicznego Wojewódzkiego Instytutu Rzemieślniczo-Przemysłowego w Poznaniu. W 1937 założyciel i kierownik Państwowego Pedagogium w Toruniu, mającego kształcić wysoko kwalifikowanych nauczycieli dla szkół podstawowych. Podczas II wojny światowej przebywał w Krakowie, w 1945 delegowany przez Ministerstwo Oświaty do Gdańska. Zamieszkał w Oliwie przy ul. Noakowskiego 8. Od 1 VIII 1945 do 1 I 1946 naczelnik Wydziału i wicekurator Kuratorium Okręgu Szkolnego Gd. w Sopocie. Od października 1945 roku zastępca profesora i kierownik kursu wstępnego PG oraz kierownik Zakładu Psychotechniki PG. Zorganizował w Oliwie (w budynku szkoły przy ul. Polanki 130) i od 1 I 1946 dyrektor Państwowego Pedagogoium, także Państwowego Gimnazjum i Liceum, którym kierował od 1 IV 1946. W czerwcu 1946 powołany został przez Ministerstwo Oświaty na przewodniczącego Komisji Organizacyjnej gdańskiej WSP, od 1 IV 1947 zastępca rektora tej szkoły. W lipcu 1947 mianowany zastępcą profesora w istniejącej do 1949 Katedrze Organizacji Pracy Umysłowej i Psychotechniki na Wydziale Mechanicznym PG. Zwolniony z pracy z przyczyn ideologicznych. W 1950 roku założył gdański oddział Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i do 1962 był jego prezesem. W latach 60. XX wieku organizator Pracowni Socjopsychologicznej w Gdyni i biegły psycholog w Sądzie Rejonowym w Gdyni. Oznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP i odznakami honorowymi „Za Zasługi dla Gdańska” i „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na cmentarzu w Oliwie.
