PAUL, rzeźbiarz
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Mistrz_Paweł__Madonna_z_Dzieciątkiem__1525___1535.JPG|thumb|Mistrz Paweł, | + | [[File:Mistrz_Paweł__Madonna_z_Dzieciątkiem__1525___1535.JPG|thumb|Mistrz Paweł, Madonna z Dzieciątkiem, 1525–1535]] |
| − | [[File:Mistrz_Paweł__Kr__l_z_Pokłonu_Trzech_Kr__li__1515___1525.JPG|thumb|Mistrz Paweł, | + | [[File:Mistrz_Paweł__Kr__l_z_Pokłonu_Trzech_Kr__li__1515___1525.JPG|thumb|Mistrz Paweł, Król z ołtarza Pokłon Trzech Króli, 1515–1525]] |
'''PAUL''' (Mistrz Paweł, XVI wiek),rzeźbiarz, notowany w Gdańsku w latach 1511?–1542, jeden z najwybitniejszych artystów późnogotyckich działających w Prusach. Być może tożsamy z mistrzem Pawłem Syme w okresie 1511–1526 mieszkającym przy Breitgasse (ul. Szeroka) lub mistrzem Pawłem Schnitzerem działającym w roku 1520 w Królewcu. Wykonywał prace dla ławy św. Krzysztofa w q Dworze Artusa, m.in. kapitele z lat 1534–1536 oraz rzeźbę św. Krzysztofa z roku 1542. Jego rękę można rozpoznać w kilku dziełach z około 1515–1525: fragmentach q ołtarza Pokłonu Trzech Króli z q kościoła św. Katarzyny (obecnie w q Muzeum Narodowym), rzeźbach Chrystusa Salvatora, Pasji z roku 1517, Matki Boskiej Bolesnej (wszystkie w kościele q Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny) oraz rzeźbie św. Anny Samotrzeciej z Frydlądu (zaginionej po roku 1944). Z jego warsztatem mogą też mieć związek np. Pasja w kościele Najświętszej Marii Panny w Słupsku, podwójna figura Marii z Dzieciątkiem ze świecznika z kościoła św. Katarzyny w Braniewie (obecnie w Ostpreußisches Landesmuseum, Lüneburg), św. Marcina z Laptau koło Królewca (obecnie w Lietuvos Dailės Muziejus, Wilno). Rzeźby Paula cechuje doskonała obróbka techniczna, są silnie stylizowane: postaci mają wydłużone dolne partie ciała, skrócone tułowia, przesadnie wzdęte brzuchy, głowy we wdzięcznym skłonie, twarze o wysokich, wypukłych czołach, okolone misternie wypracowanymi puklami włosów; obszerne szaty, niezależnie od budowy i ich poruszenia, układają się w równolegle biegnące fałdy, którym towarzyszą koliste wywinięcia, poły w kształcie zaostrzonych języków oraz drobne niecki. W niektórych pracach, m.in. w ołtarzu Pokłonu Trzech Króli z kościoła św. Katarzyny, posłużył się niezwykle rzadką nad Bałtykiem estetyką monochromii. Sięgał niekiedy po motywy znane z grafik m.in. Mistrza E.S. i Lucasa Cranacha Starszego, zasadniczy jednak wpływ na jego dzieła miała rzeźba Szwabii i Bawarii, gdzie, jak można przypuszczać, zdobył wykształcenie. Jego twórczość znalazła w Prusach wielu naśladowców. {{author: AW}} [[Category: Encyklopedia]] | '''PAUL''' (Mistrz Paweł, XVI wiek),rzeźbiarz, notowany w Gdańsku w latach 1511?–1542, jeden z najwybitniejszych artystów późnogotyckich działających w Prusach. Być może tożsamy z mistrzem Pawłem Syme w okresie 1511–1526 mieszkającym przy Breitgasse (ul. Szeroka) lub mistrzem Pawłem Schnitzerem działającym w roku 1520 w Królewcu. Wykonywał prace dla ławy św. Krzysztofa w q Dworze Artusa, m.in. kapitele z lat 1534–1536 oraz rzeźbę św. Krzysztofa z roku 1542. Jego rękę można rozpoznać w kilku dziełach z około 1515–1525: fragmentach q ołtarza Pokłonu Trzech Króli z q kościoła św. Katarzyny (obecnie w q Muzeum Narodowym), rzeźbach Chrystusa Salvatora, Pasji z roku 1517, Matki Boskiej Bolesnej (wszystkie w kościele q Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny) oraz rzeźbie św. Anny Samotrzeciej z Frydlądu (zaginionej po roku 1944). Z jego warsztatem mogą też mieć związek np. Pasja w kościele Najświętszej Marii Panny w Słupsku, podwójna figura Marii z Dzieciątkiem ze świecznika z kościoła św. Katarzyny w Braniewie (obecnie w Ostpreußisches Landesmuseum, Lüneburg), św. Marcina z Laptau koło Królewca (obecnie w Lietuvos Dailės Muziejus, Wilno). Rzeźby Paula cechuje doskonała obróbka techniczna, są silnie stylizowane: postaci mają wydłużone dolne partie ciała, skrócone tułowia, przesadnie wzdęte brzuchy, głowy we wdzięcznym skłonie, twarze o wysokich, wypukłych czołach, okolone misternie wypracowanymi puklami włosów; obszerne szaty, niezależnie od budowy i ich poruszenia, układają się w równolegle biegnące fałdy, którym towarzyszą koliste wywinięcia, poły w kształcie zaostrzonych języków oraz drobne niecki. W niektórych pracach, m.in. w ołtarzu Pokłonu Trzech Króli z kościoła św. Katarzyny, posłużył się niezwykle rzadką nad Bałtykiem estetyką monochromii. Sięgał niekiedy po motywy znane z grafik m.in. Mistrza E.S. i Lucasa Cranacha Starszego, zasadniczy jednak wpływ na jego dzieła miała rzeźba Szwabii i Bawarii, gdzie, jak można przypuszczać, zdobył wykształcenie. Jego twórczość znalazła w Prusach wielu naśladowców. {{author: AW}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 12:25, 23 lut 2014
PAUL (Mistrz Paweł, XVI wiek),rzeźbiarz, notowany w Gdańsku w latach 1511?–1542, jeden z najwybitniejszych artystów późnogotyckich działających w Prusach. Być może tożsamy z mistrzem Pawłem Syme w okresie 1511–1526 mieszkającym przy Breitgasse (ul. Szeroka) lub mistrzem Pawłem Schnitzerem działającym w roku 1520 w Królewcu. Wykonywał prace dla ławy św. Krzysztofa w q Dworze Artusa, m.in. kapitele z lat 1534–1536 oraz rzeźbę św. Krzysztofa z roku 1542. Jego rękę można rozpoznać w kilku dziełach z około 1515–1525: fragmentach q ołtarza Pokłonu Trzech Króli z q kościoła św. Katarzyny (obecnie w q Muzeum Narodowym), rzeźbach Chrystusa Salvatora, Pasji z roku 1517, Matki Boskiej Bolesnej (wszystkie w kościele q Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny) oraz rzeźbie św. Anny Samotrzeciej z Frydlądu (zaginionej po roku 1944). Z jego warsztatem mogą też mieć związek np. Pasja w kościele Najświętszej Marii Panny w Słupsku, podwójna figura Marii z Dzieciątkiem ze świecznika z kościoła św. Katarzyny w Braniewie (obecnie w Ostpreußisches Landesmuseum, Lüneburg), św. Marcina z Laptau koło Królewca (obecnie w Lietuvos Dailės Muziejus, Wilno). Rzeźby Paula cechuje doskonała obróbka techniczna, są silnie stylizowane: postaci mają wydłużone dolne partie ciała, skrócone tułowia, przesadnie wzdęte brzuchy, głowy we wdzięcznym skłonie, twarze o wysokich, wypukłych czołach, okolone misternie wypracowanymi puklami włosów; obszerne szaty, niezależnie od budowy i ich poruszenia, układają się w równolegle biegnące fałdy, którym towarzyszą koliste wywinięcia, poły w kształcie zaostrzonych języków oraz drobne niecki. W niektórych pracach, m.in. w ołtarzu Pokłonu Trzech Króli z kościoła św. Katarzyny, posłużył się niezwykle rzadką nad Bałtykiem estetyką monochromii. Sięgał niekiedy po motywy znane z grafik m.in. Mistrza E.S. i Lucasa Cranacha Starszego, zasadniczy jednak wpływ na jego dzieła miała rzeźba Szwabii i Bawarii, gdzie, jak można przypuszczać, zdobył wykształcenie. Jego twórczość znalazła w Prusach wielu naśladowców.
