LUTOMSKA KSENIA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Lutomska Ksenia.JPG|thumb|Ksenia Lutomska]] |
| + | |||
| + | '''KSENIA LUTOMSKA''' (5 V 1900 Wilno – 9 V 1988 Gdańsk), lekarz stomatolog, pionier akademickiej stomatologii zachowawczej w Gdańsku. Studiowała medycynę i prawo na uniwersytecie w Wilnie. W 1938 roku zdobyła dyplom lekarza medycyny; pracowała w Szpitalu Przemienienia Pańskiego i Szpitalu św. Rocha w Warszawie, od września 1939 na Oddziale Stomatologicznym Szpitala Miejskiego w Wilnie, od roku 1943 ponownie w Warszawie, na Oddziale Chirurgii Stomatologicznej w Szpitalu Ujazdowskim. W Gdańsku od 1945, w Miejskim Wydziale Zdrowia, od 1946 roku w ALG, następnie AMG (q GUMed). Zorganizowała Katedrę i Zakład Stomatologii Zachowawczej, którym kierowała do przejścia na emeryturę (1970). Od roku 1950 doktor, w 1954 docent, od 1961 profesor tytularny. Zorganizowała Poradnię Stomatologii Dziecięcej, Poradnię Chorób Przyzębia i Błony Śluzowej Jamy Ustnej, gabinet Fizjoterapii oraz pierwszy w Polsce Ośrodek Fluorowej Profilaktyki Próchnicy Zębów. Zajmowała się epidemiologią, klinicznie i eksperymentalnie etiopatogenezą, leczeniem i profilaktyką próchnicy zębów, w tym również pionierskimi w Polsce badaniami nad rolą fluoru w zapobieganiu próchnicy zębów. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 19:10, 10 cze 2014
KSENIA LUTOMSKA (5 V 1900 Wilno – 9 V 1988 Gdańsk), lekarz stomatolog, pionier akademickiej stomatologii zachowawczej w Gdańsku. Studiowała medycynę i prawo na uniwersytecie w Wilnie. W 1938 roku zdobyła dyplom lekarza medycyny; pracowała w Szpitalu Przemienienia Pańskiego i Szpitalu św. Rocha w Warszawie, od września 1939 na Oddziale Stomatologicznym Szpitala Miejskiego w Wilnie, od roku 1943 ponownie w Warszawie, na Oddziale Chirurgii Stomatologicznej w Szpitalu Ujazdowskim. W Gdańsku od 1945, w Miejskim Wydziale Zdrowia, od 1946 roku w ALG, następnie AMG (q GUMed). Zorganizowała Katedrę i Zakład Stomatologii Zachowawczej, którym kierowała do przejścia na emeryturę (1970). Od roku 1950 doktor, w 1954 docent, od 1961 profesor tytularny. Zorganizowała Poradnię Stomatologii Dziecięcej, Poradnię Chorób Przyzębia i Błony Śluzowej Jamy Ustnej, gabinet Fizjoterapii oraz pierwszy w Polsce Ośrodek Fluorowej Profilaktyki Próchnicy Zębów. Zajmowała się epidemiologią, klinicznie i eksperymentalnie etiopatogenezą, leczeniem i profilaktyką próchnicy zębów, w tym również pionierskimi w Polsce badaniami nad rolą fluoru w zapobieganiu próchnicy zębów.
