WYDAWNICTWO MORSKIE
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''WYDAWNICTWO MORSKIE''', utworzone 1 I 1951 roku w Gdańsku przez Ministerstwo Żeglugi, jedyny w Polsce wydawca morskiej literatury fachowej i popularnonaukowej, wydający również czasopisma i literaturę piękną. Początkowo z siedzibą w Sopocie, od 1 IV 1951 w baraku przy ul. Jaśkowa Dolina, następnie w budynku przy tej ulicy, od jesieni tegoż roku zaś w baraku przy al. Wojska Polskiego (siedziba do końca 1953 roku). Łącznie z personelem administracyjnym i redakcją techniczną zatrudniało około 50 osób. Wydawnictwa Morskie zlikwidowano 1 I 1952 roku, przekazując zadanie wydawania morskiej literatury fachowej Wydawnictwom Komunikacyjnym w Warszawie, a literatury morskiej z zakresu okrętownictwa – Państwowym Wydawnictwom Technicznym. Na bazie zlikwidowanych Wydawnictw Morskich utworzono Oddział Morski Wydawnictw Komunikacyjnych (w latach 1954–1968 z siedzibą w Gdyni, przy ul. Waszyngtona), składający się z redakcji książek, działu żeglugi i redakcji czasopism działu żeglugi. W oddziale pozostało 12 redaktorów książek fachowych (zaniechano wydawania książek popularnonaukowych i beletrystycznych) oraz redakcje czasopism: „Ster”, „Rybak Morski” i „Technika i Gospodarka Morska”. W latach 1952–1956 w oddziale wydano 220 pozycji książkowych. 1 I 1957 roku decyzją prezesa Centralnego Urzędu Wydawnictw Przemysłu Graficznego i Księgarstwa oddział przekształcił się w podlegające Ministerstwu Kultury i Sztuki Wydawnictwo Morskie z siedzibą w Gdyni i z uprawnieniami do publikowania literatury pięknej i popularnonaukowej, nie tylko z zakresu tematyki morskiej, lecz także dotyczącej spraw regionu nadmorskiego, oraz książek pisanych przez członków gdańskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Od stycznia 1957 roku publikacje Wydawnictwa Morskiego firmował rysunek stylizowanego żaglowca. W 1969 roku wydawnictwo otrzymało na siedzibę czterokondygnacyjny budynek w Gdańsku przy q ul. Szerokiej 38/40. Za wydanie w roku 1981 książki o q Lechu Wałęsie, albumu o strajkach w q Stoczni Gdańskiej i stenogramów negocjacji ze stoczniowcami zwolniono z pracy kilku pracowników. W latach 1970–1981 oddział Wydawnictwa Morskiego działał w Bydgoszczy. W latach 80. XX wieku nastąpiło załamanie produkcji wydawniczej. 7 XII 1992 ogłoszono upadłość wydawnictwa; ze względu na rozpoczętą produkcję książek przedłużono jego działalność gospodarczą o trzy miesiące. Siedziba przy ul. Szerokiej 38/40 została sprzedana firmie PZU na Życie SA Inspektorat w Gdańsku. {{author: RED}} <br /><br /> | + | '''WYDAWNICTWO MORSKIE''', utworzone 1 I 1951 roku w Gdańsku przez Ministerstwo Żeglugi, jedyny w Polsce wydawca morskiej literatury fachowej i popularnonaukowej, wydający również czasopisma i literaturę piękną. Początkowo z siedzibą w Sopocie, od 1 IV 1951 w baraku przy ul. Jaśkowa Dolina, następnie w budynku przy tej ulicy, od jesieni tegoż roku zaś w baraku przy al. Wojska Polskiego (siedziba do końca 1953 roku). Łącznie z personelem administracyjnym i redakcją techniczną zatrudniało około 50 osób. Wydawnictwa Morskie zlikwidowano 1 I 1952 roku, przekazując zadanie wydawania morskiej literatury fachowej Wydawnictwom Komunikacyjnym w Warszawie, a literatury morskiej z zakresu okrętownictwa – Państwowym Wydawnictwom Technicznym. Na bazie zlikwidowanych Wydawnictw Morskich utworzono Oddział Morski Wydawnictw Komunikacyjnych (w latach 1954–1968 z siedzibą w Gdyni, przy ul. Waszyngtona), składający się z redakcji książek, działu żeglugi i redakcji czasopism działu żeglugi. W oddziale pozostało 12 redaktorów książek fachowych (zaniechano wydawania książek popularnonaukowych i beletrystycznych) oraz redakcje czasopism: „Ster”, „Rybak Morski” i q „Technika i Gospodarka Morska”. W latach 1952–1956 w oddziale wydano 220 pozycji książkowych. 1 I 1957 roku decyzją prezesa Centralnego Urzędu Wydawnictw Przemysłu Graficznego i Księgarstwa oddział przekształcił się w podlegające Ministerstwu Kultury i Sztuki Wydawnictwo Morskie z siedzibą w Gdyni i z uprawnieniami do publikowania literatury pięknej i popularnonaukowej, nie tylko z zakresu tematyki morskiej, lecz także dotyczącej spraw regionu nadmorskiego, oraz książek pisanych przez członków gdańskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Od stycznia 1957 roku publikacje Wydawnictwa Morskiego firmował rysunek stylizowanego żaglowca. W 1969 roku wydawnictwo otrzymało na siedzibę czterokondygnacyjny budynek w Gdańsku przy q ul. Szerokiej 38/40. Za wydanie w roku 1981 książki o q Lechu Wałęsie, albumu o strajkach w q Stoczni Gdańskiej i stenogramów negocjacji ze stoczniowcami zwolniono z pracy kilku pracowników. W latach 1970–1981 oddział Wydawnictwa Morskiego działał w Bydgoszczy. W latach 80. XX wieku nastąpiło załamanie produkcji wydawniczej. 7 XII 1992 ogłoszono upadłość wydawnictwa; ze względu na rozpoczętą produkcję książek przedłużono jego działalność gospodarczą o trzy miesiące. Siedziba przy ul. Szerokiej 38/40 została sprzedana firmie PZU na Życie SA Inspektorat w Gdańsku. {{author: RED}} <br /><br /> |
Tabela: Serie wydawnicze Wydawnictwa Morskiego <br /> | Tabela: Serie wydawnicze Wydawnictwa Morskiego <br /> | ||
Tabela: Dorobek wydawniczy Wydawnictwa Morskiego (1951–1993) <br /> | Tabela: Dorobek wydawniczy Wydawnictwa Morskiego (1951–1993) <br /> | ||
Wersja z 02:32, 2 lut 2014
WYDAWNICTWO MORSKIE, utworzone 1 I 1951 roku w Gdańsku przez Ministerstwo Żeglugi, jedyny w Polsce wydawca morskiej literatury fachowej i popularnonaukowej, wydający również czasopisma i literaturę piękną. Początkowo z siedzibą w Sopocie, od 1 IV 1951 w baraku przy ul. Jaśkowa Dolina, następnie w budynku przy tej ulicy, od jesieni tegoż roku zaś w baraku przy al. Wojska Polskiego (siedziba do końca 1953 roku). Łącznie z personelem administracyjnym i redakcją techniczną zatrudniało około 50 osób. Wydawnictwa Morskie zlikwidowano 1 I 1952 roku, przekazując zadanie wydawania morskiej literatury fachowej Wydawnictwom Komunikacyjnym w Warszawie, a literatury morskiej z zakresu okrętownictwa – Państwowym Wydawnictwom Technicznym. Na bazie zlikwidowanych Wydawnictw Morskich utworzono Oddział Morski Wydawnictw Komunikacyjnych (w latach 1954–1968 z siedzibą w Gdyni, przy ul. Waszyngtona), składający się z redakcji książek, działu żeglugi i redakcji czasopism działu żeglugi. W oddziale pozostało 12 redaktorów książek fachowych (zaniechano wydawania książek popularnonaukowych i beletrystycznych) oraz redakcje czasopism: „Ster”, „Rybak Morski” i q „Technika i Gospodarka Morska”. W latach 1952–1956 w oddziale wydano 220 pozycji książkowych. 1 I 1957 roku decyzją prezesa Centralnego Urzędu Wydawnictw Przemysłu Graficznego i Księgarstwa oddział przekształcił się w podlegające Ministerstwu Kultury i Sztuki Wydawnictwo Morskie z siedzibą w Gdyni i z uprawnieniami do publikowania literatury pięknej i popularnonaukowej, nie tylko z zakresu tematyki morskiej, lecz także dotyczącej spraw regionu nadmorskiego, oraz książek pisanych przez członków gdańskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Od stycznia 1957 roku publikacje Wydawnictwa Morskiego firmował rysunek stylizowanego żaglowca. W 1969 roku wydawnictwo otrzymało na siedzibę czterokondygnacyjny budynek w Gdańsku przy q ul. Szerokiej 38/40. Za wydanie w roku 1981 książki o q Lechu Wałęsie, albumu o strajkach w q Stoczni Gdańskiej i stenogramów negocjacji ze stoczniowcami zwolniono z pracy kilku pracowników. W latach 1970–1981 oddział Wydawnictwa Morskiego działał w Bydgoszczy. W latach 80. XX wieku nastąpiło załamanie produkcji wydawniczej. 7 XII 1992 ogłoszono upadłość wydawnictwa; ze względu na rozpoczętą produkcję książek przedłużono jego działalność gospodarczą o trzy miesiące. Siedziba przy ul. Szerokiej 38/40 została sprzedana firmie PZU na Życie SA Inspektorat w Gdańsku.
Tabela: Serie wydawnicze Wydawnictwa Morskiego
Tabela: Dorobek wydawniczy Wydawnictwa Morskiego (1951–1993)
| 1951–1970 | „Morze” |
| 1951–1952 | „Młody Żeglarz” |
| 1951–1958 | „Rybak Morski” |
| 1951–1958 | „Ster” |
| 1958–1964 | q „Tygodnik Morski” |
| 1951–1989 | q „Technika i Gospodarka Morska” |
| 1978–1981 | q „Punkt” |
| 1951–1952 | Czesław Pilichowski |
| 1952–1957 | Kazimierz Ślepowroński |
| 1 I 1957 – 28 II 1957 | Włodzimierz Korchot |
| 1 III 1957 – 22 V 1957 | Tadeusz Cieślak |
| 1957–1972 | q Włodzimierz Jabłoński |
| 1972 – 31 V 1982 | q Edward Mazurkiewicz |
| 1 VI 1982 – 31 V 1989 | Jerzy Szulczewski |
| 15 VI 1989 – 18 IX 1990 | q Jerzy Litwin |
| 19 IX 1990 – 9 IX 1992 | Joanna Konopacka |
