FORSTER ALBERT MARIA, gauleiter Gdańska
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Forster Albert Maria.JPG|thumb|Albert Maria Forster]] |
| + | '''ALBERT MARIA FORSTER''' (26 VII 1902 Fürth, Bawaria – przypuszczalnie 28 II 1952 w więzieniu na Mokotowie, Warszawa), działacz polityczny. W latach 1912–1920 uczeń gimnazjum humanistycznego; naukę przerwał po 6 klasach; pracownik bankowy, w okresie 1924–1928 bezrobotny. Od 1923 roku członek NSDAP (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei) i SA, od września 1930 roku poseł do Reichstagu z terenu Frankonii. 15 X 1930 mianowany gdańskim gauleiterem (szefem okręgu NSDAP), w Gdańsku od 24 października. Nadał gdańskiemu NSDAP większą dynamikę, przyczynił się w maju 1933 roku do zdobycia przez nią ponad 50% miejsc w q Volkstagu; założył q „Danziger Vorposten”. 14 VII 1933 nadano mu q honorowe obywatelstwo miasta. Zwalczał partie opozycyjne, doprowadził do dymisji prezydenta q Hermanna Rauschninga. Zwolennik przyłączenia q II Wolnego Miasta Gdańska do Niemiec; od 4 VI 1939 honorowy obywatel Sopotu. 23 VIII 1939 Senat Gdańska ogłosił go głową państwa, co stanowiło złamanie gdańskiej konstytucji. 26 X 1939, w nowo utworzonej prowincji q Okręg Rzeszy Gdańsk Prusy-Zachodnie, został gauleiterem i namiestnikiem Rzeszy. Wobec ludności polskiej prowadził bezwzględną politykę eksterminacyjną (q obóz Stutthof). W 1945 roku zbiegł na Zachód; zatrzymany w sierpniu 1946, wydany władzom polskim. W publicznym procesie w Gdańsku (q Państwowa Opera Bałtycka. Budynek) 5–29 IV 1948 roku skazany przez Najwyższy Trybunał Narodowy za zbrodnie ludobójstwa i przestępstwa wojenne na karę śmierci (q kara śmierci w Gdańsku 1945–1987). Motywy odwlekania jego egzekucji nie są jednoznacznie wyjaśnione. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 16:25, 2 cze 2014
ALBERT MARIA FORSTER (26 VII 1902 Fürth, Bawaria – przypuszczalnie 28 II 1952 w więzieniu na Mokotowie, Warszawa), działacz polityczny. W latach 1912–1920 uczeń gimnazjum humanistycznego; naukę przerwał po 6 klasach; pracownik bankowy, w okresie 1924–1928 bezrobotny. Od 1923 roku członek NSDAP (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei) i SA, od września 1930 roku poseł do Reichstagu z terenu Frankonii. 15 X 1930 mianowany gdańskim gauleiterem (szefem okręgu NSDAP), w Gdańsku od 24 października. Nadał gdańskiemu NSDAP większą dynamikę, przyczynił się w maju 1933 roku do zdobycia przez nią ponad 50% miejsc w q Volkstagu; założył q „Danziger Vorposten”. 14 VII 1933 nadano mu q honorowe obywatelstwo miasta. Zwalczał partie opozycyjne, doprowadził do dymisji prezydenta q Hermanna Rauschninga. Zwolennik przyłączenia q II Wolnego Miasta Gdańska do Niemiec; od 4 VI 1939 honorowy obywatel Sopotu. 23 VIII 1939 Senat Gdańska ogłosił go głową państwa, co stanowiło złamanie gdańskiej konstytucji. 26 X 1939, w nowo utworzonej prowincji q Okręg Rzeszy Gdańsk Prusy-Zachodnie, został gauleiterem i namiestnikiem Rzeszy. Wobec ludności polskiej prowadził bezwzględną politykę eksterminacyjną (q obóz Stutthof). W 1945 roku zbiegł na Zachód; zatrzymany w sierpniu 1946, wydany władzom polskim. W publicznym procesie w Gdańsku (q Państwowa Opera Bałtycka. Budynek) 5–29 IV 1948 roku skazany przez Najwyższy Trybunał Narodowy za zbrodnie ludobójstwa i przestępstwa wojenne na karę śmierci (q kara śmierci w Gdańsku 1945–1987). Motywy odwlekania jego egzekucji nie są jednoznacznie wyjaśnione.
