DOM DOBROCZYNNOŚCI

Wersja z 12:51, 27 sty 2014 (pokaż źródło) M.Ogonowska (dyskusja | edycje) ← poprzednia edycja		Wersja z 12:55, 27 sty 2014 (pokaż źródło) M.Ogonowska (dyskusja | edycje) następna edycja →
Linia 17:		Linia 17:
	| Johann Georg Gustav Lickfett (1817–1898)		| Johann Georg Gustav Lickfett (1817–1898)
	|-		|-
		+	| class="authorEgTab" | {{author:MrGl}}
		+	|}
		+	{| class="tableGda"
		+	|-
		+	|+ style="width: 550px" | Prezesi zarządu Domu Dobroczynności i Sierot przy Steffensweg 26 (ul. Batorego)
		+	|-
		+	! Notowany w roku
		+	! Zawód
		+	! Imię, nazwisko, daty życia
		+	|-
		+	| 1908
		+	|  rentier
		+	|  Johann Julius Carl Holtz
		+	|-
		+	| 1914, 1918
		+	|  lekarz
		+	|  Heinrich Liévin (1850–1923)
		+	|-
		+	| 1921, 1928
		+	|  kupiec
		+	|  Johann Ludwig Thomsen (1857–1931)
		+	|-
		+	| 1935, 1939
		+	|  kupiec
		+	|  Edwin Grube (1866–1941)
		+	|-
	| class="authorEgTab" | {{author:MrGl}}		| class="authorEgTab" | {{author:MrGl}}
	|} [[Category: Encyklopedia]]		|} [[Category: Encyklopedia]]

---

Wersja z 12:55, 27 sty 2014

DOM DOBROCZYNNOŚCI / SIEROCINIEC (Spendhaus), Dom Dobroczynności i Sierot (Spend- und Waisenhaus), otwarty 7 XII 1699 roku na q Osieku, przy Am Spendhaus (ul. Sieroca), według projektu q Barthela Ranischa, powołany przez q Urząd Dobroczynności. Przeznaczony dla ubogich, zapewniał im utrzymanie i wychowywał przez pracę; jednocześnie wykorzystywany jako sierociniec. Po wydzieleniu w roku 1788 q Instytutu Ubogich opiekował się wyłącznie ubogimi nieletnimi. Zatrudniał nauczyciela (nauka czytania, pisania, rachowania, katechizmu) i kobiety uczące dziewczęta prząść, szyć i dziergać. Pełnoletni wychowankowie pozostawali pod jego kuratelą; starano się zapewnić im pracę w rzemiośle (chłopcy) i na służbie w domach mieszczan (dziewczęta). Z nauk korzystały też ubogie dziewczęta (około 40) mieszkające poza zakładem (tzw. Graue Mädchen). W roku 1752 objęty przywilejem króla polskiego Augusta II (przysługującym przedtem tylko q Domowi Dziecka), który zrównywał dzieci z nieprawego łoża z dziećmi poczętymi legalnie (w 1765 przywilej zatwierdzony przez króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego). W roku 1703 przebywało w nim 135 pensjonariuszy (w tym 90 dzieci), w 1742 – 307 (254 dzieci), 1771 – 502 (417 dzieci), 1788 – 455 (426 dzieci). Udzielał wsparcia finansowego ubogim spoza zakładu (w 1733 – 3092, 1745 – 4369, 1768 – 5238). Główny budynek istnieje i obecnie; początkowo miał na parterze: przedsionek, izby jałmużniczą, kobiet, chorych, dziewcząt, na piętrze: izbę prowizora, jadalnię oraz szkołę, a na poddaszu pomieszczenia gospodarcze i mieszkanie zarządcy. W 1702 roku na piętrze znajdowała się kaplica, w 1753 rozbudowana: rozebrano podłogę między piętrem a parterem. Budynek wielokrotnie przebudowywano; w sąsiedztwie wzniesiono w XVIII i XIX wieku inne zabudowania (m.in. w 1707 roku szkołę). 17 XI 1906 przeniesiony do Wrzeszcza, na Drewkeweg 1 (ul. Sosnowa), róg Steffensweg (ul. Stefana Batorego). Do 1945 roku przebywało w nim 70–80 dzieci obojga płci w wieku 6–14 lat. ASZ

Prezesi zarządu Domu Dobroczynności i Sierot na Osieku

Notowany w roku	Zawód	Imię, nazwisko, daty życia
1839	kupiec	Gustav Friedrich q Focking (1798–1862)
1869, 1874, 1884, 1892, 1897	kupiec	Johann Georg Gustav Lickfett (1817–1898)
MrGl

Prezesi zarządu Domu Dobroczynności i Sierot przy Steffensweg 26 (ul. Batorego)

Notowany w roku	Zawód	Imię, nazwisko, daty życia
1908	rentier	Johann Julius Carl Holtz
1914, 1918	lekarz	Heinrich Liévin (1850–1923)
1921, 1928	kupiec	Johann Ludwig Thomsen (1857–1931)
1935, 1939	kupiec	Edwin Grube (1866–1941)
MrGl