|
|
| Linia 3: |
Linia 3: |
| | {| class="tableGda" | | {| class="tableGda" |
| | |- | | |- |
| − | |+ Prezesi zarządu Domu Dziecka i Sierot | + | |+ Prezesi zarządu Domu Dziecka i Sierot na Osieku |
| | |- | | |- |
| | ! Notowany w roku | | ! Notowany w roku |
Wersja z 12:40, 27 sty 2014
Dom Dobroczynności i Sierot przy ul. Sierocej, 1906
Tablica upamiętniająca fundatorów kaplicy w Domu Dobroczynności i Sierot
(Spendhaus), Dom Dobroczynności i Sierot (Spend- und Waisenhaus), otwarty 7 XII 1699 roku na q Osieku, przy Am Spendhaus (ul. Sieroca), według projektu q Barthela Ranischa, powołany przez q Urząd Dobroczynności. Przeznaczony dla ubogich, zapewniał im utrzymanie i wychowywał przez pracę; jednocześnie wykorzystywany jako sierociniec. Po wydzieleniu w roku 1788 q Instytutu Ubogich opiekował się wyłącznie ubogimi nieletnimi. Zatrudniał nauczyciela (nauka czytania, pisania, rachowania, katechizmu) i kobiety uczące dziewczęta prząść, szyć i dziergać. Pełnoletni wychowankowie pozostawali pod jego kuratelą; starano się zapewnić im pracę w rzemiośle (chłopcy) i na służbie w domach mieszczan (dziewczęta). Z nauk korzystały też ubogie dziewczęta (około 40) mieszkające poza zakładem (tzw.
Graue Mädchen). W roku 1752 objęty przywilejem króla polskiego Augusta II (przysługującym przedtem tylko q Domowi Dziecka), który zrównywał dzieci z nieprawego łoża z dziećmi poczętymi legalnie (w 1765 przywilej zatwierdzony przez króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego). W roku 1703 przebywało w nim 135 pensjonariuszy (w tym 90 dzieci), w 1742 – 307 (254 dzieci), 1771 – 502 (417 dzieci), 1788 – 455 (426 dzieci). Udzielał wsparcia finansowego ubogim spoza zakładu (w 1733 – 3092, 1745 – 4369, 1768 – 5238). Główny budynek istnieje i obecnie; początkowo miał na parterze: przedsionek, izby jałmużniczą, kobiet, chorych, dziewcząt, na piętrze: izbę prowizora, jadalnię oraz szkołę, a na poddaszu pomieszczenia gospodarcze i mieszkanie zarządcy. W 1702 roku na piętrze znajdowała się kaplica, w 1753 rozbudowana: rozebrano podłogę między piętrem a parterem. Budynek wielokrotnie przebudowywano; w sąsiedztwie wzniesiono w XVIII i XIX wieku inne zabudowania (m.in. w 1707 roku szkołę). 17 XI 1906 przeniesiony do Wrzeszcza, na Drewkeweg 1 (ul. Sosnowa), róg Steffensweg (ul. Stefana Batorego). Do 1945 roku przebywało w nim 70–80 dzieci obojga płci w wieku 6–14 lat.
ASZ
Prezesi zarządu Domu Dziecka i Sierot na Osieku
| Notowany w roku
|
Zawód
|
Imię, nazwisko, daty życia
|
| 1839
|
kupiec
|
q Carl Ferdinand Pannenberg (1795–1863)
|
| 1869, 1892, 1897
|
kupiec
|
q Otto Robert Petschow (1822–1898)
|
| 1874, 1884
|
kupiec
|
George Ludwig Mix (1816–1903; q Ernst Ch. Mix)
|
| 1908, 1914
|
kupiec
|
Johann Heinrich Brandt (1847–1915; q Johann H. Brandt)
|
| 1921
|
armator
|
q Friedrich Waldemar Sieg (1858–1939)
|
| 1928, 1935
|
kupiec
|
Johann August Richard Ernst (1856–1936)
|
| Prezesi zarządu Domu Dobroczynności i Sierot na Osieku
|
| 1839
|
kupiec
|
Gustav Friedrich q Focking (1798–1862)
|
| 1869, 1874, 1884, 1892, 1897
|
kupiec
|
Johann Georg Gustav Lickfett (1817–1898)
|
| Prezesi zarządu Domu Dobroczynności i Sierot przy Steffensweg 26 (ul. Batorego)
|
| 1908
|
rentier
|
Johann Julius Carl Holtz
|
| 1914, 1918
|
lekarz
|
Heinrich Liévin (1850–1923)
|
| 1921, 1928
|
kupiec
|
Johann Ludwig Thomsen (1857–1931)
|
| 1935, 1939
|
kupiec
|
Edwin Grube (1866–1941)
|
| MrGl
|
