BUKOWSKI ROMUALD, artysta plastyk, poseł
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Romuald_Bukowski.JPG|thumb|Romuald Bukowski]]'''ROMUALD BUKOWSKI''' (19 IV 1928 Wilno – 18 X 1992 Gdańsk), artysta plastyk, polityk. W latach 1944–1945 był rysownikiem plakacistą w Zarządzie Republikańskim oddziału Związku Patriotów Polskich w Wilnie. W roku 1948 zdał maturę w liceum w Olsztynie, 1948–1950 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1951 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (q Akademia Sztuk Pięknych), którą ukończył w roku 1955. Nauczyciel estetyki i rysunku w szkołach średnich, m.in. w latach 1959–1965 w Technikum Hotelarskim w Sopocie. Grafik i rysownik q „Dziennika Bałtyckiego”. Zaliczany do grupy malarzy realistów, tworzył pejzaże, weduty. Badał wpływ sztuki na odbiorców, autor m.in. prac ''Rysunek i estetyka'' (1965), ''Amatorskie uprawianie plastyki'' (1974), ''Rysunek dekoracyjny'' (1971 i 1977). W roku 1975 autor oprawy plastycznej wystawy w Muzeum Stutthof w Sztutowie ''Pomorze w latach okupacji w świetle hitlerowskich plakatów i obwieszczeń''. W roku 1956 współzałożyciel dwutygodnika studentów i młodej inteligencji Wybrzeża „Kontrasty”, redaktor 7 numerów (5 VI – 25 XII). Od lutego 1970 do maja 1972 i od 1990 do 18 X 1992 prezes Zarządu Gdańskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków, w latach 1974–1981 dyrektor sopockiego Biura Wystaw Artystycznych. Bezpartyjny poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji (23 III 1980 – 31 VIII 1985), jedyny z posłów, który 25 I 1982 głosował przeciw ustawie zatwierdzającej dekret Rady Państwa z 12 XII 1981 o wprowadzeniu w Polsce q stanu wojennego. Po roku 1981 organizował pomoc dla pozbawionych pracy plastyków i internowanych członków Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W latach 1982–1989 związany z ukazującą się w regionie prasą podziemną. Mieszkał i miał pracownię przy ul. Zbyszka z Bogdańca 85 we Wrzeszczu. Zmarł nagle; pochowany na cmentarzu w Oliwie (q cmentarze w Oliwie). Zachowane prace w zbiorach prywatnych i nielicznych muzeów polskich, sporadycznie oferowane przez domy aukcyjne (np. ''Pejzaż miejski'' z 1972). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | + | [[File:Romuald_Bukowski.JPG|thumb|Romuald Bukowski]] |
| + | '''ROMUALD BUKOWSKI''' (19 IV 1928 Wilno – 18 X 1992 Gdańsk), artysta plastyk, polityk. W latach 1944–1945 był rysownikiem plakacistą w Zarządzie Republikańskim oddziału Związku Patriotów Polskich w Wilnie. W roku 1948 zdał maturę w liceum w Olsztynie, 1948–1950 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1951 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (q Akademia Sztuk Pięknych), którą ukończył w roku 1955. Nauczyciel estetyki i rysunku w szkołach średnich, m.in. w latach 1959–1965 w Technikum Hotelarskim w Sopocie. Grafik i rysownik q „Dziennika Bałtyckiego”. Zaliczany do grupy malarzy realistów, tworzył pejzaże, weduty. Badał wpływ sztuki na odbiorców, autor m.in. prac ''Rysunek i estetyka'' (1965), ''Amatorskie uprawianie plastyki'' (1974), ''Rysunek dekoracyjny'' (1971 i 1977). W roku 1975 autor oprawy plastycznej wystawy w Muzeum Stutthof w Sztutowie ''Pomorze w latach okupacji w świetle hitlerowskich plakatów i obwieszczeń''. W roku 1956 współzałożyciel dwutygodnika studentów i młodej inteligencji Wybrzeża „Kontrasty”, redaktor 7 numerów (5 VI – 25 XII). Od lutego 1970 do maja 1972 i od 1990 do 18 X 1992 prezes Zarządu Gdańskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków, w latach 1974–1981 dyrektor sopockiego Biura Wystaw Artystycznych. Bezpartyjny poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji (23 III 1980 – 31 VIII 1985), jedyny z posłów, który 25 I 1982 głosował przeciw ustawie zatwierdzającej dekret Rady Państwa z 12 XII 1981 o wprowadzeniu w Polsce q stanu wojennego. Po roku 1981 organizował pomoc dla pozbawionych pracy plastyków i internowanych członków Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W latach 1982–1989 związany z ukazującą się w regionie prasą podziemną. Mieszkał i miał pracownię przy ul. Zbyszka z Bogdańca 85 we Wrzeszczu. Zmarł nagle; pochowany na cmentarzu w Oliwie (q cmentarze w Oliwie). Zachowane prace w zbiorach prywatnych i nielicznych muzeów polskich, sporadycznie oferowane przez domy aukcyjne (np. ''Pejzaż miejski'' z 1972). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 21:32, 23 sty 2014
ROMUALD BUKOWSKI (19 IV 1928 Wilno – 18 X 1992 Gdańsk), artysta plastyk, polityk. W latach 1944–1945 był rysownikiem plakacistą w Zarządzie Republikańskim oddziału Związku Patriotów Polskich w Wilnie. W roku 1948 zdał maturę w liceum w Olsztynie, 1948–1950 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1951 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (q Akademia Sztuk Pięknych), którą ukończył w roku 1955. Nauczyciel estetyki i rysunku w szkołach średnich, m.in. w latach 1959–1965 w Technikum Hotelarskim w Sopocie. Grafik i rysownik q „Dziennika Bałtyckiego”. Zaliczany do grupy malarzy realistów, tworzył pejzaże, weduty. Badał wpływ sztuki na odbiorców, autor m.in. prac Rysunek i estetyka (1965), Amatorskie uprawianie plastyki (1974), Rysunek dekoracyjny (1971 i 1977). W roku 1975 autor oprawy plastycznej wystawy w Muzeum Stutthof w Sztutowie Pomorze w latach okupacji w świetle hitlerowskich plakatów i obwieszczeń. W roku 1956 współzałożyciel dwutygodnika studentów i młodej inteligencji Wybrzeża „Kontrasty”, redaktor 7 numerów (5 VI – 25 XII). Od lutego 1970 do maja 1972 i od 1990 do 18 X 1992 prezes Zarządu Gdańskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków, w latach 1974–1981 dyrektor sopockiego Biura Wystaw Artystycznych. Bezpartyjny poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VIII kadencji (23 III 1980 – 31 VIII 1985), jedyny z posłów, który 25 I 1982 głosował przeciw ustawie zatwierdzającej dekret Rady Państwa z 12 XII 1981 o wprowadzeniu w Polsce q stanu wojennego. Po roku 1981 organizował pomoc dla pozbawionych pracy plastyków i internowanych członków Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W latach 1982–1989 związany z ukazującą się w regionie prasą podziemną. Mieszkał i miał pracownię przy ul. Zbyszka z Bogdańca 85 we Wrzeszczu. Zmarł nagle; pochowany na cmentarzu w Oliwie (q cmentarze w Oliwie). Zachowane prace w zbiorach prywatnych i nielicznych muzeów polskich, sporadycznie oferowane przez domy aukcyjne (np. Pejzaż miejski z 1972).
