DŁUGIE POBRZEŻE

{{paper}}

{{paper}}

[[File:Polskie statki wiślane na Motławie przy Długim Pobrzeżu, J.F. Schuster, 1770.JPG|thumb|''Polskie statki wiślane na Motławie przy Długim Pobrzeżu'', J.F. Schuster, 1770]]

[[File:Polskie statki wiślane na Motławie przy Długim Pobrzeżu, J.F. Schuster, 1770.JPG|thumb|''Polskie statki wiślane na Motławie przy Długim Pobrzeżu'', J.F. Schuster, 1770]]

[[File:Motława i Długie Pobrzeże zimą, 1929.JPG|thumb|Motława i Długie Pobrzeże zimą, 1929]]

[[File:Motława i Długie Pobrzeże zimą, 1929.JPG|thumb|Motława i Długie Pobrzeże zimą, 1929]]

[[File:Długie Pobrzeże.JPG|thumb|Długie Pobrzeże]]

[[File:Długie Pobrzeże.JPG|thumb|Długie Pobrzeże]]

'''DŁUGIE POBRZEŻE''' (Lange Brücke, Długie Nabrzeże), obecnie tzw. deptak, wcześniej nadwodna ulica wzdłuż lewego brzegu q Motławy, początkowo od q Bramy Zielonej do q Bramy Straganiarskiej. Powstała z przedłużania i łączenia ze sobą drewnianych pomostów na palach, zakładanych przed każdą bramą wodną (od których pomosty brały nazwy: Brotbankenbrücke – Nabrzeże Chlebnicke, Frauenbrücke – Mariackie, Heilige-Geist-Brücke – św. Ducha, itd.; q bramy), a służących do wyładunku towarów ze statków. Zapisana w 1385 roku nazwa ''pons longus'' odnosiła się do pomostów przy q Spichlerzach; pomosty na lewym brzegu rzeki, od Bramy Zielonej do q Bramy Chlebnickiej, zwano około roku 1400 Kleine Brücke (Małe Nabrzeże). W XVI wieku nazwę Długie Pobrzeże przeniesiono na pomosty na lewym brzegu, znane jako Lange Brücke od 1592 roku. W zależności od rodzaju obsługiwanych jednostek wodnych pomosty miały różną szerokość i wysokość. Stopniowo wydłużane, wyrównywane i łączone ze sobą, początkowo wzdłuż q murów obronnych, następnie kamienic frontem zwróconych do wnętrza miasta. Około roku 1611 pomosty dochodziły do q Żurawia. Następnie powstał odcinek między Żurawiem a q Bramą Świętojańską; odcinek od Żurawia do q Bramy św. Ducha do roku 1809 nazywano Weinbrücke (Pobrzeże Winne). Od lat 40. XIX wieku w przyziemiu kamienic pojawiły się sklepy otwarte na Motławę. W 1861 roku przedłużono ostatni odcinek, do q Targu Rybnego (tzw. Rybackie Pobrzeże). Na początku XX wieku w miejsce konstrukcji drewnianej wprowadzono żelbetową (według tzw. systemu Josepha Moniera). Po 1840 roku przy Bramie Świętojańskiej powstała pierwsza przystań dla parowych statków pasażerskich udających się do q Nowego Portu oraz do przystani na Zatoce Gdańskiej: Sopotu, Helu, Jastarni, Krynicy Morskiej. Do 1945 roku odpływały statki do przystani na q Stogach i do q Sobieszewa. W 1945 roku zabudowa praktycznie całkowicie zniszczona, od 1958 odbudowywana na północ od Żurawia, gdzie zrezygnowano z rekonstrukcji budynków w stylu historycznym. W latach 1965–1967 nabrzeże poniżej linii wody otrzymało nowe ścianki Larsena, ciąg pieszy wyłożono granitowymi płytami. W okresie 1983–1988 odbudowano odcinek od q Bramy Mariackiej do Żurawia (kawiarnie, restauracje, sklepy). W roku 1999 na północ od Żurawia powstał hotel Hanza. Odcinka od Bramy Zielonej do q Bramy Krowiej nie odbudowano. {{author: JBP}} [[Category: Encyklopedia]]

'''DŁUGIE POBRZEŻE''' (Lange Brücke, Długie Nabrzeże), obecnie tzw. deptak, wcześniej nadwodna ulica wzdłuż lewego brzegu q Motławy, początkowo od q Bramy Zielonej do q Bramy Straganiarskiej. Powstała z przedłużania i łączenia ze sobą drewnianych pomostów na palach, zakładanych przed każdą bramą wodną (od których pomosty brały nazwy: Brotbankenbrücke – Nabrzeże Chlebnicke, Frauenbrücke – Mariackie, Heilige-Geist-Brücke – św. Ducha, itd.; q bramy), a służących do wyładunku towarów ze statków. Zapisana w 1385 roku nazwa ''pons longus'' odnosiła się do pomostów przy q Spichlerzach; pomosty na lewym brzegu rzeki, od Bramy Zielonej do q Bramy Chlebnickiej, zwano około roku 1400 Kleine Brücke (Małe Nabrzeże). W XVI wieku nazwę Długie Pobrzeże przeniesiono na pomosty na lewym brzegu, znane jako Lange Brücke od 1592 roku. W zależności od rodzaju obsługiwanych jednostek wodnych pomosty miały różną szerokość i wysokość. Stopniowo wydłużane, wyrównywane i łączone ze sobą, początkowo wzdłuż q murów obronnych, następnie kamienic frontem zwróconych do wnętrza miasta. Około roku 1611 pomosty dochodziły do q Żurawia. Następnie powstał odcinek między Żurawiem a q Bramą Świętojańską; odcinek od Żurawia do q Bramy św. Ducha do roku 1809 nazywano Weinbrücke (Pobrzeże Winne). Od lat 40. XIX wieku w przyziemiu kamienic pojawiły się sklepy otwarte na Motławę. W 1861 roku przedłużono ostatni odcinek, do q Targu Rybnego (tzw. Rybackie Pobrzeże). Na początku XX wieku w miejsce konstrukcji drewnianej wprowadzono żelbetową (według tzw. systemu Josepha Moniera). Po 1840 roku przy Bramie Świętojańskiej powstała pierwsza przystań dla parowych statków pasażerskich udających się do q Nowego Portu oraz do przystani na Zatoce Gdańskiej: Sopotu, Helu, Jastarni, Krynicy Morskiej. Do 1945 roku odpływały statki do przystani na q Stogach i do q Sobieszewa. W 1945 roku zabudowa praktycznie całkowicie zniszczona, od 1958 odbudowywana na północ od Żurawia, gdzie zrezygnowano z rekonstrukcji budynków w stylu historycznym. W latach 1965–1967 nabrzeże poniżej linii wody otrzymało nowe ścianki Larsena, ciąg pieszy wyłożono granitowymi płytami. W okresie 1983–1988 odbudowano odcinek od q Bramy Mariackiej do Żurawia (kawiarnie, restauracje, sklepy). W roku 1999 na północ od Żurawia powstał hotel Hanza. Odcinka od Bramy Zielonej do q Bramy Krowiej nie odbudowano. {{author: JBP}} [[Category: Encyklopedia]]