MAJEWSKI JERZY, ksiądz, współpatron gdańskiej ulicy
(Utworzył nową stronę „{{paper}} MAJEWSKI JERZY (27 VIII 1904 Gdańsk – 22 VIII 1942 Dachau), ksiądz. Urodził się w rodzinie działaczy polonijnych Jana i Pauliny z d. Licznerskiej. U...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''JERZY MAJEWSKI''' (27 VIII 1904 Gdańsk – 22 VIII 1942 Dachau), ksiądz. Urodził się w rodzinie działaczy polonijnych Jana i Pauliny z d. Licznerskiej. Uczęszczał pocz. do szkół niem., w okresie II WMG do q Gimnazjum Polskiego, gdzie wstąpił do i Drużyny Harcerskiej im. Zygmunta Augusta. Po maturze 1927 podjął studia filoz.-teol. w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 1931, od grudnia był wikariuszem w parafii w Łęgu, 1932 przeniesiony do q diecezji gd. Początkowo pracował w kośc. w Pręgowie, nast. w q Oliwie i we q Wrzeszczu, od 1937 w parafii NMP Gwiazdy Morza w Sopocie. Kontynuował działalność ks. q Waltera Hoefta, podejmując aktywną współpracę z kołami Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej Żeńskiej i Męskiej. Wspomagał także działalność sopockiego Koła Przyjaciół Harcerstwa, kierowanego przez Różę Marszałową. Dla pol. młodzieży organizował wycieczki, przedstawienia teatr., zawody sportowe, kółka śpiewacze, zajęcia z literatury i historii Polski. Dzięki wsparciu proboszcza ks. Paula Schütza jako jedyny pol. ksiądz uniknął aresztowania z chwilą wybuchu II w. świat., nadal pracował w parafii. Aresztowany w efekcie donosu 19 XI 1940, przebywał w więzieniu w Gd. (q Areszt Śledczy), nast. w obozach koncentracyjnych Stutthof (q obóz Stutthof), Sachsenhausen i od 19 XI 1941 w Dachau. Zmarł z wycieńczenia. Na prośbę proboszcza sopockiej parafii władze obozu KL Dachau przysłały urnę ze spalonymi w krematorium prochami. Ksiądz P. Schütz zorganizował uroczystości pogrzebowe, prochy pochowano 30 VIII 1942 na cment. Komunalnym w Sopocie. W latach 90. XX w. M. pośmiertnie odznaczony srebrnym Krzyżem Harcerskim. {{author: EG}} [[Category: Encyklopedia]] | |
Wersja z 19:42, 24 lut 2013
JERZY MAJEWSKI (27 VIII 1904 Gdańsk – 22 VIII 1942 Dachau), ksiądz. Urodził się w rodzinie działaczy polonijnych Jana i Pauliny z d. Licznerskiej. Uczęszczał pocz. do szkół niem., w okresie II WMG do q Gimnazjum Polskiego, gdzie wstąpił do i Drużyny Harcerskiej im. Zygmunta Augusta. Po maturze 1927 podjął studia filoz.-teol. w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 1931, od grudnia był wikariuszem w parafii w Łęgu, 1932 przeniesiony do q diecezji gd. Początkowo pracował w kośc. w Pręgowie, nast. w q Oliwie i we q Wrzeszczu, od 1937 w parafii NMP Gwiazdy Morza w Sopocie. Kontynuował działalność ks. q Waltera Hoefta, podejmując aktywną współpracę z kołami Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej Żeńskiej i Męskiej. Wspomagał także działalność sopockiego Koła Przyjaciół Harcerstwa, kierowanego przez Różę Marszałową. Dla pol. młodzieży organizował wycieczki, przedstawienia teatr., zawody sportowe, kółka śpiewacze, zajęcia z literatury i historii Polski. Dzięki wsparciu proboszcza ks. Paula Schütza jako jedyny pol. ksiądz uniknął aresztowania z chwilą wybuchu II w. świat., nadal pracował w parafii. Aresztowany w efekcie donosu 19 XI 1940, przebywał w więzieniu w Gd. (q Areszt Śledczy), nast. w obozach koncentracyjnych Stutthof (q obóz Stutthof), Sachsenhausen i od 19 XI 1941 w Dachau. Zmarł z wycieńczenia. Na prośbę proboszcza sopockiej parafii władze obozu KL Dachau przysłały urnę ze spalonymi w krematorium prochami. Ksiądz P. Schütz zorganizował uroczystości pogrzebowe, prochy pochowano 30 VIII 1942 na cment. Komunalnym w Sopocie. W latach 90. XX w. M. pośmiertnie odznaczony srebrnym Krzyżem Harcerskim.
