ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE''' (Westpreußischer Botanisch-Zoologischer Verein) działające 1878–1945 w | + | '''ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE''' (Westpreußischer Botanisch-Zoologischer Verein) działające w latach 1878–1945 w Gdańsku. Nie posiadało własnej siedziby, adresem pocztowym do 1902 roku było biuro q Towarzystwa Przyrodniczego przy Frauengasase 26 (ul. Mariacka), następnie do 1945 mieszkanie prezesa dr. q Konrada Lakowitza przy Brabank 3 (ul. Stara Stocznia). Zatwierdzenie statutu 6 IV 1878 (znowelizowany w 1920), 1. walne zebranie 11 VI 1878. Do 1920 roku terenem działania była Prowincja Prusy Zachodnie, 1921–1939 obszar q II Wolnego Miasta Gdańska, 1939–1945 q Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Prezesa z zarządem wybierano na 3–5-letnią kadencję. Członkami do roku 1920 było średnio około 200 osób, po 1921 mniej w związku z ograniczeniem terenu działania. Obok q Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego było to do 1914 najbardziej efektywnie działające gdańskie stowarzyszenie naukowe. Współpracowało z q Towarzystwem Przyrodniczym w Gdańsku (Naturforschende Gesellschaft) i q Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej, w którym istniał duży dział przyrodniczy. Inicjowało badania naukowe, propagowało problematykę ochrony przyrody, wnioskowało w sprawie tworzenia rezerwatów przyrody. Wydawnictwem stowarzyszenia był ''Bericht des Westpreußischen Botanisch-Zoologischen Vereins'', w okresie 1878–1840 ukazały się 62 roczniki, wydawane w gdańskim wydawnictwie q Augusta Wilhelma Kafemanna. Każdy, obok sprawozdania z dorocznego zebrania członków, zawierał szczegóły z ostatniej wycieczki naukowo-poznawczej oraz artykuły prezentujące dorobek naukowy członków. Publikowano recenzje, kronikę, często nekrologi. W roku 1928, z okazji 50-lecia powstania, wydano nr specjalny, w którym przedstawiono historię stowarzyszenia, zawartość dotychczasowych 49 tomów rocznika oraz biogramy zasłużonych zmarłych członków. Prezesi: dr Hugon Erich von Klinggräff (1878–1902), dr Konrad Lakowitz (1903–1945). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:59, 8 sty 2014
ZACHODNIOPRUSKIE TOWARZYSTWO BOTANICZNO-ZOOLOGICZNE (Westpreußischer Botanisch-Zoologischer Verein) działające w latach 1878–1945 w Gdańsku. Nie posiadało własnej siedziby, adresem pocztowym do 1902 roku było biuro q Towarzystwa Przyrodniczego przy Frauengasase 26 (ul. Mariacka), następnie do 1945 mieszkanie prezesa dr. q Konrada Lakowitza przy Brabank 3 (ul. Stara Stocznia). Zatwierdzenie statutu 6 IV 1878 (znowelizowany w 1920), 1. walne zebranie 11 VI 1878. Do 1920 roku terenem działania była Prowincja Prusy Zachodnie, 1921–1939 obszar q II Wolnego Miasta Gdańska, 1939–1945 q Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Prezesa z zarządem wybierano na 3–5-letnią kadencję. Członkami do roku 1920 było średnio około 200 osób, po 1921 mniej w związku z ograniczeniem terenu działania. Obok q Zachodniopruskiego Towarzystwa Historycznego było to do 1914 najbardziej efektywnie działające gdańskie stowarzyszenie naukowe. Współpracowało z q Towarzystwem Przyrodniczym w Gdańsku (Naturforschende Gesellschaft) i q Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej, w którym istniał duży dział przyrodniczy. Inicjowało badania naukowe, propagowało problematykę ochrony przyrody, wnioskowało w sprawie tworzenia rezerwatów przyrody. Wydawnictwem stowarzyszenia był Bericht des Westpreußischen Botanisch-Zoologischen Vereins, w okresie 1878–1840 ukazały się 62 roczniki, wydawane w gdańskim wydawnictwie q Augusta Wilhelma Kafemanna. Każdy, obok sprawozdania z dorocznego zebrania członków, zawierał szczegóły z ostatniej wycieczki naukowo-poznawczej oraz artykuły prezentujące dorobek naukowy członków. Publikowano recenzje, kronikę, często nekrologi. W roku 1928, z okazji 50-lecia powstania, wydano nr specjalny, w którym przedstawiono historię stowarzyszenia, zawartość dotychczasowych 49 tomów rocznika oraz biogramy zasłużonych zmarłych członków. Prezesi: dr Hugon Erich von Klinggräff (1878–1902), dr Konrad Lakowitz (1903–1945).
