WERYFIKACJA DZIENNIKARZY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''WERYFIKACJA DZIENNIKARZY.''' Po ogłoszeniu q stanu wojennego 13 XII 1981, władze wojskowe i polityczne PRL rozpoczęły w styczniu 1982 roku weryfikację pracowników mediów pod względem lojalności wobec władz partyjno-rządowych, popularnie zwaną „czystką”. Represje likwidowały odradzający się pluralizm mediów, zapoczątkowany pokojową rewolucją Solidarności. Miały umożliwić zbudowanie jednolitego frontu propagandy, wspierającego stan wojenny i atakującego Solidarność oraz wszystkich przeciwników wojskowej dyktatury. Skala prześladowań, jakie spadły na dziennikarzy, była największa tam, gdzie przemiany po sierpniu 1980 zaszły najdalej. Do takich miejsc zaliczał się Gdańsk. W całym kraju przeprowadzono 10 tysięcy rozmów weryfikacyjnych, ich negatywne skutki dotknęły (średnio) 10% środowiska dziennikarskiego, natomiast w Gdańsku jedną trzecią. Usunięto z zawodu, zdegradowano i objęto różnymi zakazami 79 osób, w tym: 17 z tygodnika q „Czas”; 15 z Gdańskiego Ośrodka Telewizyjnego (5 z obsługi technicznej; q Telewizja Polska Gdańsk); 15 z tygodnika q „Samorządność”; 12 z q „Głosu Wybrzeża”; 7 z q „Wieczoru Wybrzeża”; 5 z Rozgłośni Gdańskiego PR (q Radio Gdańsk); 3 z q „Dziennika Bałtyckiego”; 2 z „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” (oddział gdański); 1 z „Głosu Stoczniowca”; 1 ze „Słowa Powszechnego” (oddział gdański); 1 z „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” (oddział gdański). Czterech dziennikarzy zostało internowanych (q Andrzej Drzycimski, q Grzegorz Fortuna, q Adam Kinaszewski, Adam Żytkowiak Polskie Radio Gdańsk), a 2 (q Marian Terlecki, Mariusz Wilk) ścigano listami gończymi. Represyjny charakter weryfikacji w Gdańsku przypieczętowała likwidacja najbardziej niepokornych wobec władzy tytułów prasowych: „Czasu” i „Samorządności”, co spowodowało utratę miejsc pracy przez 61 osób. Czystki w mediach trwały do połowy 1982 roku. Dotknęły w Polsce ponad tysiąc dziennikarzy. Rozwiązano 21 redakcji. Zlikwidowano też Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, które w latach 1980–1981 dążyło do poszerzenia granic wolności słowa oraz zmiany modelu środków przekazu, narzuconego przez komunizm. {{author: ALB}} | + | '''WERYFIKACJA DZIENNIKARZY.''' Po ogłoszeniu q stanu wojennego 13 XII 1981, władze wojskowe i polityczne PRL rozpoczęły w styczniu 1982 roku weryfikację pracowników mediów pod względem lojalności wobec władz partyjno-rządowych, popularnie zwaną „czystką”. Represje likwidowały odradzający się pluralizm mediów, zapoczątkowany pokojową rewolucją Solidarności. Miały umożliwić zbudowanie jednolitego frontu propagandy, wspierającego stan wojenny i atakującego Solidarność oraz wszystkich przeciwników wojskowej dyktatury. Skala prześladowań, jakie spadły na dziennikarzy, była największa tam, gdzie przemiany po sierpniu 1980 zaszły najdalej. Do takich miejsc zaliczał się Gdańsk. W całym kraju przeprowadzono 10 tysięcy rozmów weryfikacyjnych, ich negatywne skutki dotknęły (średnio) 10% środowiska dziennikarskiego, natomiast w Gdańsku jedną trzecią. Usunięto z zawodu, zdegradowano i objęto różnymi zakazami 79 osób, w tym: 17 z tygodnika q „Czas”; 15 z Gdańskiego Ośrodka Telewizyjnego (5 z obsługi technicznej; q Telewizja Polska Gdańsk); 15 z tygodnika q „Samorządność”; 12 z q „Głosu Wybrzeża”; 7 z q „Wieczoru Wybrzeża”; 5 z Rozgłośni Gdańskiego PR (q Radio Gdańsk); 3 z q „Dziennika Bałtyckiego”; 2 z „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” (oddział gdański); 1 z „Głosu Stoczniowca”; 1 ze „Słowa Powszechnego” (oddział gdański); 1 z „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” (oddział gdański). Czterech dziennikarzy zostało internowanych (q Andrzej Drzycimski, q Grzegorz Fortuna, q Adam Kinaszewski, Adam Żytkowiak Polskie Radio Gdańsk), a 2 (q Marian Terlecki, Mariusz Wilk) ścigano listami gończymi. Represyjny charakter weryfikacji w Gdańsku przypieczętowała likwidacja najbardziej niepokornych wobec władzy tytułów prasowych: „Czasu” i „Samorządności”, co spowodowało utratę miejsc pracy przez 61 osób. Czystki w mediach trwały do połowy 1982 roku. Dotknęły w Polsce ponad tysiąc dziennikarzy. Rozwiązano 21 redakcji. Zlikwidowano też Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, które w latach 1980–1981 dążyło do poszerzenia granic wolności słowa oraz zmiany modelu środków przekazu, narzuconego przez komunizm. {{author: ALB}} <br /><br /> |
| − | {| | + | {| class="tableGda" |
| − | + | |- | |
| + | |+ Dziennikarze i zajmujący się dziennikarstwem internowani w czasie stanu wojennego z regionu gdańskiego w obozie w Strzebielinku <br /> (13 XII 1981 – 23 XII 1982) | ||
|- | |- | ||
| − | | Dziennikarze | + | ! colspan="2" | Dziennikarze zawodowi |
|- | |- | ||
| − | |||
|- | |- | ||
| q Andrzej Drzycimski | | q Andrzej Drzycimski | ||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
| Polskie Radio Gdańsk | | Polskie Radio Gdańsk | ||
|- | |- | ||
| − | + | ! colspan="2" | Dziennikarze prasy informacyjnej Solidarności | |
|- | |- | ||
| q Grzegorz Fortuna | | q Grzegorz Fortuna | ||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
| Joanna Wojciechowicz | | Joanna Wojciechowicz | ||
| BIPS, zwolniona w lipcu 1982 roku w innym obozie | | BIPS, zwolniona w lipcu 1982 roku w innym obozie | ||
| − | | | + | |- |
| + | | class="authorEgTab" | {{author: ALB}} | ||
| + | |} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 19:53, 16 lut 2014
WERYFIKACJA DZIENNIKARZY. Po ogłoszeniu q stanu wojennego 13 XII 1981, władze wojskowe i polityczne PRL rozpoczęły w styczniu 1982 roku weryfikację pracowników mediów pod względem lojalności wobec władz partyjno-rządowych, popularnie zwaną „czystką”. Represje likwidowały odradzający się pluralizm mediów, zapoczątkowany pokojową rewolucją Solidarności. Miały umożliwić zbudowanie jednolitego frontu propagandy, wspierającego stan wojenny i atakującego Solidarność oraz wszystkich przeciwników wojskowej dyktatury. Skala prześladowań, jakie spadły na dziennikarzy, była największa tam, gdzie przemiany po sierpniu 1980 zaszły najdalej. Do takich miejsc zaliczał się Gdańsk. W całym kraju przeprowadzono 10 tysięcy rozmów weryfikacyjnych, ich negatywne skutki dotknęły (średnio) 10% środowiska dziennikarskiego, natomiast w Gdańsku jedną trzecią. Usunięto z zawodu, zdegradowano i objęto różnymi zakazami 79 osób, w tym: 17 z tygodnika q „Czas”; 15 z Gdańskiego Ośrodka Telewizyjnego (5 z obsługi technicznej; q Telewizja Polska Gdańsk); 15 z tygodnika q „Samorządność”; 12 z q „Głosu Wybrzeża”; 7 z q „Wieczoru Wybrzeża”; 5 z Rozgłośni Gdańskiego PR (q Radio Gdańsk); 3 z q „Dziennika Bałtyckiego”; 2 z „Ilustrowanego Kuriera Polskiego” (oddział gdański); 1 z „Głosu Stoczniowca”; 1 ze „Słowa Powszechnego” (oddział gdański); 1 z „Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego” (oddział gdański). Czterech dziennikarzy zostało internowanych (q Andrzej Drzycimski, q Grzegorz Fortuna, q Adam Kinaszewski, Adam Żytkowiak Polskie Radio Gdańsk), a 2 (q Marian Terlecki, Mariusz Wilk) ścigano listami gończymi. Represyjny charakter weryfikacji w Gdańsku przypieczętowała likwidacja najbardziej niepokornych wobec władzy tytułów prasowych: „Czasu” i „Samorządności”, co spowodowało utratę miejsc pracy przez 61 osób. Czystki w mediach trwały do połowy 1982 roku. Dotknęły w Polsce ponad tysiąc dziennikarzy. Rozwiązano 21 redakcji. Zlikwidowano też Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, które w latach 1980–1981 dążyło do poszerzenia granic wolności słowa oraz zmiany modelu środków przekazu, narzuconego przez komunizm.
| Dziennikarze zawodowi | |
|---|---|
| q Andrzej Drzycimski | redaktor Wrocławskiego Tygodnika Katolickiego (WTK) |
| q Adam Kinaszewski | TVP Gdańsk |
| Adam Żytkowiak | Polskie Radio Gdańsk |
| Dziennikarze prasy informacyjnej Solidarności | |
| q Grzegorz Fortuna | „Samorządność” |
| Ryszard Grabowski | Biuro Informacji Prasowej Solidarności (BIPS) |
| Andrzej Zarębski | szef serwisu informacyjnego Komisji Krajowej BIPS |
| q Krzysztof Wyszkowski | sekretarz redakcji „Tygodnika Solidarność” |
| Wiesław Główczyński | pracownik q UG, redaktor Biuletynu Informacyjnego „Spojrzenia” |
| Tadeusz Urbaniak | redaktor „Węzła” (Zarząd Portu Gdynia) |
| Joanna Wojciechowicz | BIPS, zwolniona w lipcu 1982 roku w innym obozie |
