SZPITAL MIEJSKI (Lazaret przy Sandgrube)
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''SZPITAL MIEJSKI''', Lazaret przy Sandgrube 9/15 (Lazarett in der Sandgrube (ul. Rogaczewskiego)), założony jako szpital miejski na przełomie 1885/1886 roku i nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna dla obszaru Gdańska, mająca odciążyć Lazaret przy Bramie Oliwskiej, traktowany jako jego oddział. Powstał w miejscu wywłaszczonego z końcem 1874 ogrodnictwa Antona Rathkego. Oddany do użytku 21 XII 1887, z ogrodem rekreacyjnym dla pacjentów, centralnym ogrzewaniem, gazowym oświetleniem i bieżącą wodą. Wybudowany przez firmę q Hermanna Prochnowa. W czteropiętrowym budynku głównym znajdowały się po 2 sale z 16 łóżkami na każdej kondygnacji i pokoje pojedyncze. Na I piętrze była sala operacyjna. Obok budynku głównego wydzielono osobne budynki dla chorych zakaźnie, dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi i położnictwo. Dysponował 220 łóżkami, posiadał pracownię rentgenowską, mikrobiologiczną, poliklinikę zaopatrującą chorych ambulatoryjnie (zwłaszcza – nieodpłatnie – ubogich). Wiosną 1911 roku przeniesiony do nowej siedziby przy Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) i połączony ze q Szpitalem Miejskim. W opuszczonych budynkach ulokowano, działający dotychczas przy ul. Garncarskiej, miejski zakład opieki społecznej (niżej), oraz miejskie przychodnie specjalistyczne i polikliniki. Budynek został zniszczony w marcu 1945 roku. {{author: ASZ}}<br /><br /> | + | '''SZPITAL MIEJSKI''', Lazaret przy Sandgrube 9/15 (Lazarett in der Sandgrube (ul. Rogaczewskiego)), założony jako szpital miejski na przełomie 1885/1886 roku i nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna dla obszaru Gdańska, mająca odciążyć Lazaret przy Bramie Oliwskiej, traktowany jako jego oddział. Powstał w miejscu wywłaszczonego z końcem 1874 ogrodnictwa Antona Rathkego. Oddany do użytku 21 XII 1887, z ogrodem rekreacyjnym dla pacjentów, centralnym ogrzewaniem, gazowym oświetleniem i bieżącą wodą. Wybudowany przez firmę q Hermanna Prochnowa. W czteropiętrowym budynku głównym znajdowały się po 2 sale z 16 łóżkami na każdej kondygnacji i pokoje pojedyncze. Na I piętrze była sala operacyjna. Obok budynku głównego wydzielono osobne budynki dla chorych zakaźnie, dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi i położnictwo. Dysponował 220 łóżkami, posiadał pracownię rentgenowską, mikrobiologiczną, poliklinikę zaopatrującą chorych ambulatoryjnie (zwłaszcza – nieodpłatnie – ubogich). Wiosną 1911 roku przeniesiony do nowej siedziby przy Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) i połączony ze q Szpitalem Miejskim. W opuszczonych budynkach ulokowano, działający dotychczas przy ul. Garncarskiej, miejski zakład opieki społecznej (niżej), oraz miejskie przychodnie specjalistyczne i polikliniki. Budynek został zniszczony w marcu 1945 roku. {{author: ASZ}}<br /><br /> |
| + | {| class="tableGda" | ||
| + | |- | ||
| + | |+ Ordynatorzy Lazaretu przy Sandgrube | ||
| + | | 1887–1996 | ||
| + | | q dr Georg Wilhelm Baum, oddział chirurgiczny | ||
| + | |- | ||
| + | | 1896–1911 | ||
| + | | q prof. dr Arthur Barth, oddział chirurgiczny | ||
| + | |- | ||
| + | | class="authorEgTab" | {{author: MrGl}} | ||
| + | |} | ||
| + | Tabela: Oddział chirurgiczno-ginekologiczny Szpitala Miejskiego przy Sandgrube [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 14:17, 30 sty 2014
SZPITAL MIEJSKI, Lazaret przy Sandgrube 9/15 (Lazarett in der Sandgrube (ul. Rogaczewskiego)), założony jako szpital miejski na przełomie 1885/1886 roku i nowoczesna diagnostyczno-terapeutyczna placówka chirurgiczna dla obszaru Gdańska, mająca odciążyć Lazaret przy Bramie Oliwskiej, traktowany jako jego oddział. Powstał w miejscu wywłaszczonego z końcem 1874 ogrodnictwa Antona Rathkego. Oddany do użytku 21 XII 1887, z ogrodem rekreacyjnym dla pacjentów, centralnym ogrzewaniem, gazowym oświetleniem i bieżącą wodą. Wybudowany przez firmę q Hermanna Prochnowa. W czteropiętrowym budynku głównym znajdowały się po 2 sale z 16 łóżkami na każdej kondygnacji i pokoje pojedyncze. Na I piętrze była sala operacyjna. Obok budynku głównego wydzielono osobne budynki dla chorych zakaźnie, dla kobiet ze schorzeniami ginekologicznymi i położnictwo. Dysponował 220 łóżkami, posiadał pracownię rentgenowską, mikrobiologiczną, poliklinikę zaopatrującą chorych ambulatoryjnie (zwłaszcza – nieodpłatnie – ubogich). Wiosną 1911 roku przeniesiony do nowej siedziby przy Delbrückallee 7 (ul. Dębinki) i połączony ze q Szpitalem Miejskim. W opuszczonych budynkach ulokowano, działający dotychczas przy ul. Garncarskiej, miejski zakład opieki społecznej (niżej), oraz miejskie przychodnie specjalistyczne i polikliniki. Budynek został zniszczony w marcu 1945 roku.
| 1887–1996 | q dr Georg Wilhelm Baum, oddział chirurgiczny |
| 1896–1911 | q prof. dr Arthur Barth, oddział chirurgiczny |
Tabela: Oddział chirurgiczno-ginekologiczny Szpitala Miejskiego przy Sandgrube
