SONNENBURG HENRYK, dziennikarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''HENRYK SONNENBURG''' (7 IV 1896 Łódź – 1 XI 1968 Warszawa), dziennikarz. Ukończył Instytut Ekonomiczny w Charkowie. W 1920 roku osiadł w q II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG), gdzie wspólnie z F. Orzechowskim zorganizował oddział Polskiej Agencji Telegraficznej, w latach 1932–1939 kierownik oddziału, 1923–1925 równocześnie redaktor niemieckiego wydania q „Gazety Gdańskiej” („Deutsche Morgenausgabe der Gazeta Gdańska”) i q „Baltische Presse”. Działacz i członek polskich organizacji w II WMG, w tym Syndykatu Dziennikarzy Polskich, któremu w okresie 1937–1939 prezesował. W informacjach z II WMG alarmował polską i europejską opinię publiczną o naruszaniu interesów polskich oraz o szykanowaniu Polaków przez nazistów. Pierwszy obywatel polski, który otrzymał honorową odznakę q Związku Polaków Gminy Polskiej w Gdańsku. W końcu sierpnia 1939 roku wyjechał do Warszawy, poszukiwany przez gestapo ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Pracował jako korektor w Wytwórni Papierów Wartościowych, działał w tajnych organizacjach. Do Gdańska powrócił z pierwszą grupą operacyjną w kwietniu 1945, zorganizował oddział Polskiej Agencji „Polpress”, która wydawała codzienny „Biuletyn Informacyjny”. Od sierpnia 1946 do grudnia 1950 roku kierownik Oddziału Morskiego Polskiej Agencji Prasowej w Sopocie i Gdańsku, w 1951 kierował referatem prasowym Zarządu Portu Gdańsk-Gdynia, 1952–1957 redaktor tygodnika „Ster”, następnie „Rybaka Morskiego”, 1957–1959 redaktor techniczny w Wydawnictwie Morskim. Od 1959 na rencie. W roku 1972 w Wydawnictwie Morskim ukazała się wydana pośmiertnie, a opracowana wcześniej wspólnie z przedwojennym gdańskim księgarzem, Alojzym Pilarczykiem (1900–1974), ''Z Gdańskich tradycji rewolucyjnych 1918–1921'', dająca opis wydarzeń, których był naocznym świadkiem. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami | + | '''HENRYK SONNENBURG''' (7 IV 1896 Łódź – 1 XI 1968 Warszawa), dziennikarz. Ukończył Instytut Ekonomiczny w Charkowie. W 1920 roku osiadł w q II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG), gdzie wspólnie z F. Orzechowskim zorganizował oddział Polskiej Agencji Telegraficznej, w latach 1932–1939 kierownik oddziału, 1923–1925 równocześnie redaktor niemieckiego wydania q „Gazety Gdańskiej” („Deutsche Morgenausgabe der Gazeta Gdańska”) i q „Baltische Presse”. Działacz i członek polskich organizacji w II WMG, w tym Syndykatu Dziennikarzy Polskich, któremu w okresie 1937–1939 prezesował. W informacjach z II WMG alarmował polską i europejską opinię publiczną o naruszaniu interesów polskich oraz o szykanowaniu Polaków przez nazistów. Pierwszy obywatel polski, który otrzymał honorową odznakę q Związku Polaków Gminy Polskiej w Gdańsku. W końcu sierpnia 1939 roku wyjechał do Warszawy, poszukiwany przez gestapo ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Pracował jako korektor w Wytwórni Papierów Wartościowych, działał w tajnych organizacjach. Do Gdańska powrócił z pierwszą grupą operacyjną w kwietniu 1945, zorganizował oddział Polskiej Agencji „Polpress”, która wydawała codzienny „Biuletyn Informacyjny”. Od sierpnia 1946 do grudnia 1950 roku kierownik Oddziału Morskiego Polskiej Agencji Prasowej w Sopocie i Gdańsku, w 1951 kierował referatem prasowym Zarządu Portu Gdańsk-Gdynia, 1952–1957 redaktor tygodnika „Ster”, następnie „Rybaka Morskiego”, 1957–1959 redaktor techniczny w Wydawnictwie Morskim. Od 1959 na rencie. W roku 1972 w Wydawnictwie Morskim ukazała się wydana pośmiertnie, a opracowana wcześniej wspólnie z przedwojennym gdańskim księgarzem, Alojzym Pilarczykiem (1900–1974), ''Z Gdańskich tradycji rewolucyjnych 1918–1921'', dająca opis wydarzeń, których był naocznym świadkiem. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” i „Za Zasługi dla Gdańska”. Po wojnie członek władz Oddziału Morskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Pochowany w Alei Zasłużonych na q cmentarzu Srebrzysko. {{author: JRD}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 16:03, 13 lis 2013
HENRYK SONNENBURG (7 IV 1896 Łódź – 1 XI 1968 Warszawa), dziennikarz. Ukończył Instytut Ekonomiczny w Charkowie. W 1920 roku osiadł w q II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG), gdzie wspólnie z F. Orzechowskim zorganizował oddział Polskiej Agencji Telegraficznej, w latach 1932–1939 kierownik oddziału, 1923–1925 równocześnie redaktor niemieckiego wydania q „Gazety Gdańskiej” („Deutsche Morgenausgabe der Gazeta Gdańska”) i q „Baltische Presse”. Działacz i członek polskich organizacji w II WMG, w tym Syndykatu Dziennikarzy Polskich, któremu w okresie 1937–1939 prezesował. W informacjach z II WMG alarmował polską i europejską opinię publiczną o naruszaniu interesów polskich oraz o szykanowaniu Polaków przez nazistów. Pierwszy obywatel polski, który otrzymał honorową odznakę q Związku Polaków Gminy Polskiej w Gdańsku. W końcu sierpnia 1939 roku wyjechał do Warszawy, poszukiwany przez gestapo ukrywał się pod przybranym nazwiskiem. Pracował jako korektor w Wytwórni Papierów Wartościowych, działał w tajnych organizacjach. Do Gdańska powrócił z pierwszą grupą operacyjną w kwietniu 1945, zorganizował oddział Polskiej Agencji „Polpress”, która wydawała codzienny „Biuletyn Informacyjny”. Od sierpnia 1946 do grudnia 1950 roku kierownik Oddziału Morskiego Polskiej Agencji Prasowej w Sopocie i Gdańsku, w 1951 kierował referatem prasowym Zarządu Portu Gdańsk-Gdynia, 1952–1957 redaktor tygodnika „Ster”, następnie „Rybaka Morskiego”, 1957–1959 redaktor techniczny w Wydawnictwie Morskim. Od 1959 na rencie. W roku 1972 w Wydawnictwie Morskim ukazała się wydana pośmiertnie, a opracowana wcześniej wspólnie z przedwojennym gdańskim księgarzem, Alojzym Pilarczykiem (1900–1974), Z Gdańskich tradycji rewolucyjnych 1918–1921, dająca opis wydarzeń, których był naocznym świadkiem. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznakami „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” i „Za Zasługi dla Gdańska”. Po wojnie członek władz Oddziału Morskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Pochowany w Alei Zasłużonych na q cmentarzu Srebrzysko.
