LETNICA
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | '''LETNICA''', jedna z jednostek pomocniczych Gdańska (q administracyjny podział) w randze osiedla, o charakterze przemysłowo-mieszkaniowym. Do pocz. XX w. stanowiła wsch. część wsi q Zaspa, położoną na południowego od q jeziora Zaspa, wraz z nią wchodziła w skład dóbr oliwskich q cystersów. W 1589 roku istniały tu cztery gospodarstwa, w 1591 określane łącznie jako Gburowo (Burau); w roku 1604 należało do parafii kościoła św. Jakuba w Oliwie. <br /><br />W początkach XVIII wieku powstał dwór Lauental (pierwsza wzmianka w roku 1728; otrzymał wówczas przywilej na domowy wyrób piwa i gorzałki), zwany także Löwental (Lwia Dolina). Podczas q oblężenia Gdańska w 1734 spalony przez Rosjan; dzierżawcą był menonita Abraham Hommel. Przejęty przez katolika Ernesta Burskiego, dzierżawcę q Nowych Szkotów, który urządził w nim gospodarstwo mleczne. W 1772 roku, w wyniku I rozbioru Polski w granicach Królestwa Prus. W 1789 osada Löwental liczyła dwa domy, w 1819 – 11 mieszkańców. W roku 1821, w związku z rozpoczętą komasacją gruntów, po raz ostatni odnotowana pod nazwą Gburowo. 13 IV 1829, podczas powodzi, q Wisła przelała się przez leżące w pobliżu jezioro Zaspa. W 1833 umocniono Drogę Letnicką (Lauentalerweg – ciąg obecnych ulic Wielopole, Starowiejskiej i Letnickiej), biegnącej od zbudowanej w latach 1803–1805 Broschkischerweg (ul. Wiślna) przez Letnicę do Brzeźna; w pobliżu dworu Lauental odchodziła od niej droga prowadząca w kierunku dworów Zaspy, biegnąca równolegle do q Redewki i nazwana Redefkaweg (Droga nad Redewką, obecna ul. Uczniowska). <br /><br />W XIX wieku zaczęły powstawać tu zakłady przemysłowe (q przedsiębiorstwa: od roku 1870 Chemische Fabrik AG vorm. Moritz Milch & Co. przy Wiślnej 12/13, Danzig Superphosphat przy Wiślnej 22 i inne), w Letnicy zamieszkali także pracownicy innych gdańskich zakładów, co znalazło odzwierciedlenie w nazwach ulic: Marienhüttenweg (obecna ul. Niecała), od notowanej w tym miejscu od około 1870 roku Walzwerk Marienhütte (q Huta Marii), Eisenweg (po 1945 ul. Żelazna, obecnie Michny) i Schraubenweg (Śrubowa, obecna Sielska), Nietenweg (Nitowa, obecna Sucha) oraz istniejąca i współcześnie ul. Szklana Huta (Glashüttenweg). Dużą część ludności stanowili przybysze z Kaszub i Kociewia. W roku 1889 wybudowano bocznicę kolejową z Nowych Szkotów do Portu Wiślanego, zlokalizowanego między Letnicą a q Nowym Portem, w latach 1914–1917 wybudowano tu dużą stację rozrządową i lokomotywownię (obecnie Zaspa Towarowa) do obsługi ruchu towarowego portu (q kolej). <br /><br />1 XII 1900 roku w Letnicy mieszkało 1700 osób: 950 katolików i 750 ewangelików. W roku 1906 wybudowano szkołę przy Redefkaweg (ul. Uczniowska); w 1921–1928 jej kierownikiem był Antoni Michna, działacz gdańskiej Polonii (w 1940 zamordowany w q obozie Stutthof), od 1 IV 1934 do 1945 jej rektorem był Wilhelm Schikorr (ur. 27 X 1894). W roku 1910 do Letnicy doprowadzono prąd elektryczny, 1 IV 1914 wraz z Zaspą, liczącą 3169 mieszkańców (większość mieszkańców Zaspy koncentrowała się w Letnicy), wyłączona z gminy Oliwa i włączona w granice administracyjne Gdańska. W 1929 przez Letnicę przeprowadzono nową drogę z Gdańska do Nowego Portu, Paul-Beneke-Weg (ul. Marynarki Polskiej), na którą przeniesiono także linię tramwajową z Broschkischerweg (ul. Wiślna). W okresie 1933–1934 na północnym skraju Letnicy robotnicy katoliccy zbudowali osiedle działkowe (Laubenkolonie) Gwiazda Morza (Meeresstern). W roku 1932 wzniesiono q kościół św. Anny i Joachima, konsekrowany w 1933; od 1939 parafialny (w 1939 trafiły tu ławki z rozebranej Wielkiej Synagogi; q synagoga). Po II wojnie światowej nadano Letnicy nazwę Letniewo, wywodząc niemieckie Lauental od ''lau'' (letni, ciepły) zamiast od gwarowego Lau (lew). W 1949 roku państwowa Komisja Ustalania Nazw Miejscowych zmieniła ją, jako niezgodną z zasadami polskiego słowotwórstwa (końcówka -ewo odnosi się wyłącznie do nazw odosobowych), na Letnica, odrzucając proponowane równolegle Lewkowo; w potocznym użyciu Letnica wciąż jest jednak nazywana Letniewem (w początku XX wieku nazwę Lauental nosiło też niewielkie rolnicze siedlisko na obecnym q Przymorzu). W 1951 roku zelektryfikowano przechodzącą w pobliżu Letnicy linię kolejową do Nowego Portu, włączając ją do sieci trójmiejskiej q SKM; w 1975 leżący na niej przystanek Gdańsk-Zaspa otrzymał nazwę Gdańsk-Zaspa Towarowa; w 2005 linię pasażerską zamknięto i przystanek został zlikwidowany. W roku 1963 oddano do użytku nowy budynek SP nr 22 przy ul. Suchej, której nadano imię kpt. żeglugi wielkiej Witolda Poinca, nestora Polskiego Ratownictwa Morskiego; w 2009 szkołę zamknięto z powodu zbyt małej liczby uczniów. W 1968 roku decyzją władz tereny Letnicy przeznaczono w całości na zabudowę przemysłową, miała tu też powstać nowa zajezdnia tramwajowa. Plany te nie zostały zrealizowane, spowodowały jednak postępującą dekapitalizację budynków mieszkalnych, których – z uwagi na planowaną rozbiórkę – przez całe dziesięciolecia nie remontowano; stan ten uległ zmianie dopiero w 1998 dzięki rozpoczęciu procedury przywracającej dzielnicy dawny charakter. Pomimo to liczba ludności Letnicy spadała: od 2336 mieszkańców w roku 1991 do 1840 na koniec 2004. W 1997 w Letnicy powstała – jako jedna z pierwszych w Gdańsku – Rada Dzielnicy, której przewodniczył Antoni Szczyt (1952–2010); przez kilka miesięcy w 1998 działała też powołana przez nią Straż Obywatelska. Uchwalony w czerwcu 2009 roku nowy plan zagospodarowania przestrzennego Letnicy przewiduje dla niej funkcję mieszkaniowo-usługową.<br /><br />W latach 2008–2011 w Letnicy, w miejscu dawnych ogródków działkowych nad Redewką, zbudowano nowoczesny q stadion miejski PGE Arena Gdańsk. W celu budowy arterii dojazdowych do stadionu w 2009 roku wyburzono wszystkie budynki po południowej stronie ul. Uczniowskiej, z wyjątkiem szkoły z początku XX wieku. W roku 2010 podjęto decyzję o rewitalizacji Letnicy obejmującą budowę infrastruktury podziemnej, remont kapitalny 29 budynków mieszkalnych, naprawę nawierzchni ulic oraz uporządkowanie podwórzy; ma też powstać około 200 nowych mieszkań. W okresie 2010–2011 odnowiono wiadukt w ciągu ul. Uczniowskiej. {{author: ZdK}} <br /><br /> | + | '''LETNICA''', jedna z jednostek pomocniczych Gdańska (q administracyjny podział) w randze osiedla, o charakterze przemysłowo-mieszkaniowym. Do pocz. XX w. stanowiła wsch. część wsi q Zaspa, położoną na południowego od q jeziora Zaspa, wraz z nią wchodziła w skład dóbr oliwskich q cystersów. W 1589 roku istniały tu cztery gospodarstwa, w 1591 określane łącznie jako Gburowo (Burau); w roku 1604 należało do parafii kościoła św. Jakuba w Oliwie. <br /><br />W początkach XVIII wieku powstał dwór Lauental (pierwsza wzmianka w roku 1728; otrzymał wówczas przywilej na domowy wyrób piwa i gorzałki), zwany także Löwental (Lwia Dolina). Podczas q oblężenia Gdańska w 1734 spalony przez Rosjan; dzierżawcą był menonita Abraham Hommel. Przejęty przez katolika Ernesta Burskiego, dzierżawcę q Nowych Szkotów, który urządził w nim gospodarstwo mleczne. W 1772 roku, w wyniku I rozbioru Polski w granicach Królestwa Prus. W 1789 osada Löwental liczyła dwa domy, w 1819 – 11 mieszkańców. W roku 1821, w związku z rozpoczętą komasacją gruntów, po raz ostatni odnotowana pod nazwą Gburowo. 13 IV 1829, podczas powodzi, q Wisła przelała się przez leżące w pobliżu jezioro Zaspa. W 1833 umocniono Drogę Letnicką (Lauentalerweg – ciąg obecnych ulic Wielopole, Starowiejskiej i Letnickiej), biegnącej od zbudowanej w latach 1803–1805 Broschkischerweg (ul. Wiślna) przez Letnicę do Brzeźna; w pobliżu dworu Lauental odchodziła od niej droga prowadząca w kierunku dworów Zaspy, biegnąca równolegle do q Redewki i nazwana Redefkaweg (Droga nad Redewką, obecna ul. Uczniowska). <br /><br />W XIX wieku zaczęły powstawać tu zakłady przemysłowe (q przedsiębiorstwa: od roku 1870 Chemische Fabrik AG vorm. Moritz Milch & Co. przy Wiślnej 12/13, Danzig Superphosphat przy Wiślnej 22 i inne), w Letnicy zamieszkali także pracownicy innych gdańskich zakładów, co znalazło odzwierciedlenie w nazwach ulic: Marienhüttenweg (obecna ul. Niecała), od notowanej w tym miejscu od około 1870 roku Walzwerk Marienhütte (q Huta Marii), Eisenweg (po 1945 ul. Żelazna, obecnie Michny) i Schraubenweg (Śrubowa, obecna Sielska), Nietenweg (Nitowa, obecna Sucha) oraz istniejąca i współcześnie ul. Szklana Huta (Glashüttenweg). Dużą część ludności stanowili przybysze z Kaszub i Kociewia. W roku 1889 wybudowano bocznicę kolejową z Nowych Szkotów do Portu Wiślanego, zlokalizowanego między Letnicą a q Nowym Portem, w latach 1914–1917 wybudowano tu dużą stację rozrządową i lokomotywownię (obecnie Zaspa Towarowa) do obsługi ruchu towarowego portu (q kolej). <br /><br />1 XII 1900 roku w Letnicy mieszkało 1700 osób: 950 katolików i 750 ewangelików. W roku 1906 wybudowano szkołę przy Redefkaweg (ul. Uczniowska); w 1921–1928 jej kierownikiem był Antoni Michna, działacz gdańskiej Polonii (w 1940 zamordowany w q obozie Stutthof), od 1 IV 1934 do 1945 jej rektorem był Wilhelm Schikorr (ur. 27 X 1894). W roku 1910 do Letnicy doprowadzono prąd elektryczny, 1 IV 1914 wraz z Zaspą, liczącą 3169 mieszkańców (większość mieszkańców Zaspy koncentrowała się w Letnicy), wyłączona z gminy Oliwa i włączona w granice administracyjne Gdańska. W 1929 przez Letnicę przeprowadzono nową drogę z Gdańska do Nowego Portu, Paul-Beneke-Weg (ul. Marynarki Polskiej), na którą przeniesiono także linię tramwajową z Broschkischerweg (ul. Wiślna). W okresie 1933–1934 na północnym skraju Letnicy robotnicy katoliccy zbudowali osiedle działkowe (Laubenkolonie) Gwiazda Morza (Meeresstern). W roku 1932 wzniesiono q kościół św. Anny i Joachima, konsekrowany w 1933; od 1939 parafialny (w 1939 trafiły tu ławki z rozebranej Wielkiej Synagogi; q synagoga). Po II wojnie światowej nadano Letnicy nazwę Letniewo, wywodząc niemieckie Lauental od ''lau'' (letni, ciepły) zamiast od gwarowego Lau (lew). W 1949 roku państwowa Komisja Ustalania Nazw Miejscowych zmieniła ją, jako niezgodną z zasadami polskiego słowotwórstwa (końcówka -ewo odnosi się wyłącznie do nazw odosobowych), na Letnica, odrzucając proponowane równolegle Lewkowo; w potocznym użyciu Letnica wciąż jest jednak nazywana Letniewem (w początku XX wieku nazwę Lauental nosiło też niewielkie rolnicze siedlisko na obecnym q Przymorzu). W 1951 roku zelektryfikowano przechodzącą w pobliżu Letnicy linię kolejową do Nowego Portu, włączając ją do sieci trójmiejskiej q SKM; w 1975 leżący na niej przystanek Gdańsk-Zaspa otrzymał nazwę Gdańsk-Zaspa Towarowa; w 2005 linię pasażerską zamknięto i przystanek został zlikwidowany. W roku 1963 oddano do użytku nowy budynek SP nr 22 przy ul. Suchej, której nadano imię kpt. żeglugi wielkiej Witolda Poinca, nestora Polskiego Ratownictwa Morskiego; w 2009 szkołę zamknięto z powodu zbyt małej liczby uczniów. W 1968 roku decyzją władz tereny Letnicy przeznaczono w całości na zabudowę przemysłową, miała tu też powstać nowa zajezdnia tramwajowa. Plany te nie zostały zrealizowane, spowodowały jednak postępującą dekapitalizację budynków mieszkalnych, których – z uwagi na planowaną rozbiórkę – przez całe dziesięciolecia nie remontowano; stan ten uległ zmianie dopiero w 1998 dzięki rozpoczęciu procedury przywracającej dzielnicy dawny charakter. Pomimo to liczba ludności Letnicy spadała: od 2336 mieszkańców w roku 1991 do 1840 na koniec 2004. W 1997 w Letnicy powstała – jako jedna z pierwszych w Gdańsku – Rada Dzielnicy, której przewodniczył Antoni Szczyt (1952–2010); przez kilka miesięcy w 1998 działała też powołana przez nią Straż Obywatelska. Uchwalony w czerwcu 2009 roku nowy plan zagospodarowania przestrzennego Letnicy przewiduje dla niej funkcję mieszkaniowo-usługową.<br /><br />W latach 2008–2011 w Letnicy, w miejscu dawnych ogródków działkowych nad Redewką, zbudowano nowoczesny q stadion miejski PGE Arena Gdańsk. W celu budowy arterii dojazdowych do stadionu w 2009 roku wyburzono wszystkie budynki po południowej stronie ul. Uczniowskiej, z wyjątkiem szkoły z początku XX wieku. W roku 2010 podjęto decyzję o rewitalizacji Letnicy obejmującą budowę infrastruktury podziemnej, remont kapitalny 29 budynków mieszkalnych, naprawę nawierzchni ulic oraz uporządkowanie podwórzy; ma też powstać około 200 nowych mieszkań. W okresie 2010–2011 odnowiono wiadukt w ciągu ul. Uczniowskiej. {{author: ZdK}} <br /><br /> |
+ | {| class="tableGda" | ||
+ | |- | ||
+ | |+ Letnica. Ulice | ||
+ | |- | ||
+ | | q Mariana Chodackiego | ||
+ | |- | ||
+ | | Gwiazdy Morza (Meeresstern) | ||
+ | |- | ||
+ | | Handlowa | ||
+ | |- | ||
+ | | Letnicka (Lauentaler Weg), część | ||
+ | |- | ||
+ | | Marynarki Polskiej (Paul-Beneke-Weg) – nr. 76–130 parzyste i nr. 53–89 nieparzyste | ||
+ | |- | ||
+ | | Antoniego Michny (Eisenweg; Żelazna) | ||
+ | |- | ||
+ | | Narwicka | ||
+ | |- | ||
+ | | Niecała (Marienhüttenweg) | ||
+ | |- | ||
+ | | Park Księdza Kanonika Kazimierza Orkusza (od 2008); na pamiątkę K. Orkusza, proboszcza kościoła św. Anny i Joachima 1953–1987 | ||
+ | |- | ||
+ | | Rybitwy (Möwenweg) | ||
+ | |- | ||
+ | | Sielska (Schraubenweg) | ||
+ | |- | ||
+ | | Stalowa (Stahlweg) | ||
+ | |- | ||
+ | | Starowiejska (Lauentaler Weg), część | ||
+ | |- | ||
+ | | Sucha (Nietenweg) | ||
+ | |- | ||
+ | | Szklana Huta (Glashüttenweg) | ||
+ | |- | ||
+ | | Śnieżna (Sasper Kehle) | ||
+ | |- | ||
+ | | Uczniowska (Redefkaweg) – od nr. 1 do nr. 44 | ||
+ | |- | ||
+ | | Wielopole (Lauentaler Weg), część | ||
+ | |- | ||
+ | | Wiślna (Broschkischerweg) | ||
+ | |- | ||
+ | | Załogowa (Marxstraβe) | ||
+ | |- | ||
+ | | Żaglowa (Segelstraβe) | ||
+ | |- | ||
+ | | class="authorEgTab" | {{author: RED}} | ||
+ | |} | ||
+ | [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:38, 28 sty 2014
LETNICA, jedna z jednostek pomocniczych Gdańska (q administracyjny podział) w randze osiedla, o charakterze przemysłowo-mieszkaniowym. Do pocz. XX w. stanowiła wsch. część wsi q Zaspa, położoną na południowego od q jeziora Zaspa, wraz z nią wchodziła w skład dóbr oliwskich q cystersów. W 1589 roku istniały tu cztery gospodarstwa, w 1591 określane łącznie jako Gburowo (Burau); w roku 1604 należało do parafii kościoła św. Jakuba w Oliwie.
W początkach XVIII wieku powstał dwór Lauental (pierwsza wzmianka w roku 1728; otrzymał wówczas przywilej na domowy wyrób piwa i gorzałki), zwany także Löwental (Lwia Dolina). Podczas q oblężenia Gdańska w 1734 spalony przez Rosjan; dzierżawcą był menonita Abraham Hommel. Przejęty przez katolika Ernesta Burskiego, dzierżawcę q Nowych Szkotów, który urządził w nim gospodarstwo mleczne. W 1772 roku, w wyniku I rozbioru Polski w granicach Królestwa Prus. W 1789 osada Löwental liczyła dwa domy, w 1819 – 11 mieszkańców. W roku 1821, w związku z rozpoczętą komasacją gruntów, po raz ostatni odnotowana pod nazwą Gburowo. 13 IV 1829, podczas powodzi, q Wisła przelała się przez leżące w pobliżu jezioro Zaspa. W 1833 umocniono Drogę Letnicką (Lauentalerweg – ciąg obecnych ulic Wielopole, Starowiejskiej i Letnickiej), biegnącej od zbudowanej w latach 1803–1805 Broschkischerweg (ul. Wiślna) przez Letnicę do Brzeźna; w pobliżu dworu Lauental odchodziła od niej droga prowadząca w kierunku dworów Zaspy, biegnąca równolegle do q Redewki i nazwana Redefkaweg (Droga nad Redewką, obecna ul. Uczniowska).
W XIX wieku zaczęły powstawać tu zakłady przemysłowe (q przedsiębiorstwa: od roku 1870 Chemische Fabrik AG vorm. Moritz Milch & Co. przy Wiślnej 12/13, Danzig Superphosphat przy Wiślnej 22 i inne), w Letnicy zamieszkali także pracownicy innych gdańskich zakładów, co znalazło odzwierciedlenie w nazwach ulic: Marienhüttenweg (obecna ul. Niecała), od notowanej w tym miejscu od około 1870 roku Walzwerk Marienhütte (q Huta Marii), Eisenweg (po 1945 ul. Żelazna, obecnie Michny) i Schraubenweg (Śrubowa, obecna Sielska), Nietenweg (Nitowa, obecna Sucha) oraz istniejąca i współcześnie ul. Szklana Huta (Glashüttenweg). Dużą część ludności stanowili przybysze z Kaszub i Kociewia. W roku 1889 wybudowano bocznicę kolejową z Nowych Szkotów do Portu Wiślanego, zlokalizowanego między Letnicą a q Nowym Portem, w latach 1914–1917 wybudowano tu dużą stację rozrządową i lokomotywownię (obecnie Zaspa Towarowa) do obsługi ruchu towarowego portu (q kolej).
1 XII 1900 roku w Letnicy mieszkało 1700 osób: 950 katolików i 750 ewangelików. W roku 1906 wybudowano szkołę przy Redefkaweg (ul. Uczniowska); w 1921–1928 jej kierownikiem był Antoni Michna, działacz gdańskiej Polonii (w 1940 zamordowany w q obozie Stutthof), od 1 IV 1934 do 1945 jej rektorem był Wilhelm Schikorr (ur. 27 X 1894). W roku 1910 do Letnicy doprowadzono prąd elektryczny, 1 IV 1914 wraz z Zaspą, liczącą 3169 mieszkańców (większość mieszkańców Zaspy koncentrowała się w Letnicy), wyłączona z gminy Oliwa i włączona w granice administracyjne Gdańska. W 1929 przez Letnicę przeprowadzono nową drogę z Gdańska do Nowego Portu, Paul-Beneke-Weg (ul. Marynarki Polskiej), na którą przeniesiono także linię tramwajową z Broschkischerweg (ul. Wiślna). W okresie 1933–1934 na północnym skraju Letnicy robotnicy katoliccy zbudowali osiedle działkowe (Laubenkolonie) Gwiazda Morza (Meeresstern). W roku 1932 wzniesiono q kościół św. Anny i Joachima, konsekrowany w 1933; od 1939 parafialny (w 1939 trafiły tu ławki z rozebranej Wielkiej Synagogi; q synagoga). Po II wojnie światowej nadano Letnicy nazwę Letniewo, wywodząc niemieckie Lauental od lau (letni, ciepły) zamiast od gwarowego Lau (lew). W 1949 roku państwowa Komisja Ustalania Nazw Miejscowych zmieniła ją, jako niezgodną z zasadami polskiego słowotwórstwa (końcówka -ewo odnosi się wyłącznie do nazw odosobowych), na Letnica, odrzucając proponowane równolegle Lewkowo; w potocznym użyciu Letnica wciąż jest jednak nazywana Letniewem (w początku XX wieku nazwę Lauental nosiło też niewielkie rolnicze siedlisko na obecnym q Przymorzu). W 1951 roku zelektryfikowano przechodzącą w pobliżu Letnicy linię kolejową do Nowego Portu, włączając ją do sieci trójmiejskiej q SKM; w 1975 leżący na niej przystanek Gdańsk-Zaspa otrzymał nazwę Gdańsk-Zaspa Towarowa; w 2005 linię pasażerską zamknięto i przystanek został zlikwidowany. W roku 1963 oddano do użytku nowy budynek SP nr 22 przy ul. Suchej, której nadano imię kpt. żeglugi wielkiej Witolda Poinca, nestora Polskiego Ratownictwa Morskiego; w 2009 szkołę zamknięto z powodu zbyt małej liczby uczniów. W 1968 roku decyzją władz tereny Letnicy przeznaczono w całości na zabudowę przemysłową, miała tu też powstać nowa zajezdnia tramwajowa. Plany te nie zostały zrealizowane, spowodowały jednak postępującą dekapitalizację budynków mieszkalnych, których – z uwagi na planowaną rozbiórkę – przez całe dziesięciolecia nie remontowano; stan ten uległ zmianie dopiero w 1998 dzięki rozpoczęciu procedury przywracającej dzielnicy dawny charakter. Pomimo to liczba ludności Letnicy spadała: od 2336 mieszkańców w roku 1991 do 1840 na koniec 2004. W 1997 w Letnicy powstała – jako jedna z pierwszych w Gdańsku – Rada Dzielnicy, której przewodniczył Antoni Szczyt (1952–2010); przez kilka miesięcy w 1998 działała też powołana przez nią Straż Obywatelska. Uchwalony w czerwcu 2009 roku nowy plan zagospodarowania przestrzennego Letnicy przewiduje dla niej funkcję mieszkaniowo-usługową.
W latach 2008–2011 w Letnicy, w miejscu dawnych ogródków działkowych nad Redewką, zbudowano nowoczesny q stadion miejski PGE Arena Gdańsk. W celu budowy arterii dojazdowych do stadionu w 2009 roku wyburzono wszystkie budynki po południowej stronie ul. Uczniowskiej, z wyjątkiem szkoły z początku XX wieku. W roku 2010 podjęto decyzję o rewitalizacji Letnicy obejmującą budowę infrastruktury podziemnej, remont kapitalny 29 budynków mieszkalnych, naprawę nawierzchni ulic oraz uporządkowanie podwórzy; ma też powstać około 200 nowych mieszkań. W okresie 2010–2011 odnowiono wiadukt w ciągu ul. Uczniowskiej.
q Mariana Chodackiego |
Gwiazdy Morza (Meeresstern) |
Handlowa |
Letnicka (Lauentaler Weg), część |
Marynarki Polskiej (Paul-Beneke-Weg) – nr. 76–130 parzyste i nr. 53–89 nieparzyste |
Antoniego Michny (Eisenweg; Żelazna) |
Narwicka |
Niecała (Marienhüttenweg) |
Park Księdza Kanonika Kazimierza Orkusza (od 2008); na pamiątkę K. Orkusza, proboszcza kościoła św. Anny i Joachima 1953–1987 |
Rybitwy (Möwenweg) |
Sielska (Schraubenweg) |
Stalowa (Stahlweg) |
Starowiejska (Lauentaler Weg), część |
Sucha (Nietenweg) |
Szklana Huta (Glashüttenweg) |
Śnieżna (Sasper Kehle) |
Uczniowska (Redefkaweg) – od nr. 1 do nr. 44 |
Wielopole (Lauentaler Weg), część |
Wiślna (Broschkischerweg) |
Załogowa (Marxstraβe) |
Żaglowa (Segelstraβe) |