WULSTEN GOTTLIEB EPHRAIM, jubiler
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[ | + | '''GOTTLIEB EPHRAIM WULSTEN''' (28 V 1791 Gdańsk – 9 I 1875 Gdańsk), jubiler. Po roku 1820 uzyskał dyplom mistrzowski, zakład złotniczy prowadził we własnym domu przy Goldschmiedegasse 5 (ul. Złotników). W latach 1834–1835 i 1837–1839 starszy cechu złotników w Gdańsku (zob. [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]), w 1870 rentier. Sygnował swoje wyroby znakiem „Wulsten”. W 1908 jego prace kościelne, głównie w srebrze, znajdowały się w skarbcu gdańskiego [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościoła św. Trójcy]] oraz w zbiorach prywatnych. Łyżki stołowe z jego warsztatu posiada [[MUZEUM HISTORYCZNE MIASTA GDAŃSKA | Muzeum Historyczne Miasta Gdańska]]. Żonaty z Amalią Henriettą Lehnhard (ur. 4 IV 1803 Gdańsk), córką złotnika Augusta Nathanaela Lehnharda (1767–1841). Syn Adalbert Wilhelm Wulsten (ur. 11 VII 1845 Gdańsk) po zakończeniu nauki w zakładzie ojca kształcił się w zawodzie jubilerskim w Anglii i Wiedniu. W roku 1867 pomagał ojcu w prowadzeniu firmy, w 1872 był właścicielem sklepu z wyrobami tytoniowymi przy Groβe Wollwebergasse (ul. Tkacka), a po 1872 nie był notowany w księgach adresowych Gdańska. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
| − | {{author: MrGl}} | + | |
Wersja z 14:55, 14 cze 2014
GOTTLIEB EPHRAIM WULSTEN (28 V 1791 Gdańsk – 9 I 1875 Gdańsk), jubiler. Po roku 1820 uzyskał dyplom mistrzowski, zakład złotniczy prowadził we własnym domu przy Goldschmiedegasse 5 (ul. Złotników). W latach 1834–1835 i 1837–1839 starszy cechu złotników w Gdańsku (zob. złotnictwo), w 1870 rentier. Sygnował swoje wyroby znakiem „Wulsten”. W 1908 jego prace kościelne, głównie w srebrze, znajdowały się w skarbcu gdańskiego kościoła św. Trójcy oraz w zbiorach prywatnych. Łyżki stołowe z jego warsztatu posiada Muzeum Historyczne Miasta Gdańska. Żonaty z Amalią Henriettą Lehnhard (ur. 4 IV 1803 Gdańsk), córką złotnika Augusta Nathanaela Lehnharda (1767–1841). Syn Adalbert Wilhelm Wulsten (ur. 11 VII 1845 Gdańsk) po zakończeniu nauki w zakładzie ojca kształcił się w zawodzie jubilerskim w Anglii i Wiedniu. W roku 1867 pomagał ojcu w prowadzeniu firmy, w 1872 był właścicielem sklepu z wyrobami tytoniowymi przy Groβe Wollwebergasse (ul. Tkacka), a po 1872 nie był notowany w księgach adresowych Gdańska.
