ROZENKRANZ EDWIN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''EDWIN ROZENKRANZ''' (2 VI 1925 Czatkowy koło Tczewa – 13 IX 1992 Gdańsk), naukowiec. Edukację pobierał w Tczewie, jego naukę w szkole średniej przerwał wybuch II wojny światowej i przeniesienie się rodziny do Lublina, a w 1943 roku – do Warszawy. Uczestnik powstania warszawskiego (w batalionie Gozdawa); ranny. W roku 1948 zdał maturę w Gdańsku, w 1952 ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Toruniu. Od 1952 pracownik wojewódzkiej komisji planowania w Gdańsku. Od roku 1960 doktor (na podstawie pracy ''Początki i ustrój miast Pomorza Gdańskiego do schyłku XIV stulecia'') i pracownik | + | '''EDWIN ROZENKRANZ''' (2 VI 1925 Czatkowy koło Tczewa – 13 IX 1992 Gdańsk), naukowiec. Edukację pobierał w Tczewie, jego naukę w szkole średniej przerwał wybuch II wojny światowej i przeniesienie się rodziny do Lublina, a w 1943 roku – do Warszawy. Uczestnik powstania warszawskiego (w batalionie Gozdawa); ranny. W roku 1948 zdał maturę w Gdańsku, w 1952 ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Toruniu. Od 1952 pracownik wojewódzkiej komisji planowania w Gdańsku. Od roku 1960 doktor (na podstawie pracy ''Początki i ustrój miast Pomorza Gdańskiego do schyłku XIV stulecia'') i pracownik [[WSP | WSP]], w Katedrze Historii Starożytnej i Średniowiecznej. W 1968 uzyskał habilitację (m.in. za pracę ''Recepcja prawa lubeckiego w miastach nadbałtyckich''). W okresie powstawania [[UG | UG]] jeden z organizatorów Wydziału Prawa. Od roku 1973 kierował Zakładem, a po 1981 – Katedrą Powszechnej Historii Państwa i Prawa. Od 1984 profesor tytularny. W badaniach koncentrował się nad średniowiecznym rozwojem przestrzennym miast, historycznym ustroju i praw miejskich, archeologią prawną. Kolekcjoner monet i medali, po roku 1989 zaangażowany w działalność polityczną w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:01, 27 maj 2014
EDWIN ROZENKRANZ (2 VI 1925 Czatkowy koło Tczewa – 13 IX 1992 Gdańsk), naukowiec. Edukację pobierał w Tczewie, jego naukę w szkole średniej przerwał wybuch II wojny światowej i przeniesienie się rodziny do Lublina, a w 1943 roku – do Warszawy. Uczestnik powstania warszawskiego (w batalionie Gozdawa); ranny. W roku 1948 zdał maturę w Gdańsku, w 1952 ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Toruniu. Od 1952 pracownik wojewódzkiej komisji planowania w Gdańsku. Od roku 1960 doktor (na podstawie pracy Początki i ustrój miast Pomorza Gdańskiego do schyłku XIV stulecia) i pracownik WSP, w Katedrze Historii Starożytnej i Średniowiecznej. W 1968 uzyskał habilitację (m.in. za pracę Recepcja prawa lubeckiego w miastach nadbałtyckich). W okresie powstawania UG jeden z organizatorów Wydziału Prawa. Od roku 1973 kierował Zakładem, a po 1981 – Katedrą Powszechnej Historii Państwa i Prawa. Od 1984 profesor tytularny. W badaniach koncentrował się nad średniowiecznym rozwojem przestrzennym miast, historycznym ustroju i praw miejskich, archeologią prawną. Kolekcjoner monet i medali, po roku 1989 zaangażowany w działalność polityczną w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym.
