RICKERT HEINRICH II, profesor filozofii
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Heinrich Rickert.JPG|thumb|Heinrich Rickert]] | + | [[File:Heinrich Rickert I.JPG|thumb|Heinrich Rickert I]] |
| + | |||
'''HEINRICH RICKERT I''' (25 V 1863 Gdańsk – 28 VII 1937 Heidelberg), naukowiec. Syn Heinricha Rickerta II. Uczył się w gdańskim gimnazjum, następnie w Berlinie, studiował filozofię, w 1888 roku uzyskał doktorat na uniwersytecie w Strasburgu, habilitował się w 1891 na uniwersytecie we Freiburgu. Tam od roku 1894 profesor filozofii, od 1916 profesor uniwersytetu w Heidelbergu. Był czołowym twórcą tzw. badeńskiej szkoły neokantyzmu w filozofii niemieckiej przełomu XIX i XX wieku. Zajmował się głównie teorią poznania, ogólną teorią wartości oraz teorią kultury i metodologii humanistyki. Zwolennik idiograficznej koncepcji poznania historii. Głoszone przez niego teorie mają obecnie wartość tylko historyczną. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | '''HEINRICH RICKERT I''' (25 V 1863 Gdańsk – 28 VII 1937 Heidelberg), naukowiec. Syn Heinricha Rickerta II. Uczył się w gdańskim gimnazjum, następnie w Berlinie, studiował filozofię, w 1888 roku uzyskał doktorat na uniwersytecie w Strasburgu, habilitował się w 1891 na uniwersytecie we Freiburgu. Tam od roku 1894 profesor filozofii, od 1916 profesor uniwersytetu w Heidelbergu. Był czołowym twórcą tzw. badeńskiej szkoły neokantyzmu w filozofii niemieckiej przełomu XIX i XX wieku. Zajmował się głównie teorią poznania, ogólną teorią wartości oraz teorią kultury i metodologii humanistyki. Zwolennik idiograficznej koncepcji poznania historii. Głoszone przez niego teorie mają obecnie wartość tylko historyczną. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 11:17, 24 cze 2014
Plik:Heinrich Rickert I.JPG
Heinrich Rickert I
HEINRICH RICKERT I (25 V 1863 Gdańsk – 28 VII 1937 Heidelberg), naukowiec. Syn Heinricha Rickerta II. Uczył się w gdańskim gimnazjum, następnie w Berlinie, studiował filozofię, w 1888 roku uzyskał doktorat na uniwersytecie w Strasburgu, habilitował się w 1891 na uniwersytecie we Freiburgu. Tam od roku 1894 profesor filozofii, od 1916 profesor uniwersytetu w Heidelbergu. Był czołowym twórcą tzw. badeńskiej szkoły neokantyzmu w filozofii niemieckiej przełomu XIX i XX wieku. Zajmował się głównie teorią poznania, ogólną teorią wartości oraz teorią kultury i metodologii humanistyki. Zwolennik idiograficznej koncepcji poznania historii. Głoszone przez niego teorie mają obecnie wartość tylko historyczną.
