KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO (nieistniejący)
(Utworzył nową stronę „{{paper}} KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO, Chełm (nie istnieje). Początkowo drewniana kaplica, wzniesiona w końcu 1666 przez franciszkanów q reformatów na...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO, Chełm (nie istnieje). Początkowo drewniana kaplica, wzniesiona w końcu 1666 przez franciszkanów q reformatów na terenie przeznaczonym na klasztor. Wzniesiony 1673–76 przy wydatnej pomocy wojewody pomor. Ignacego Bąkowskiego (q Barthel Ranisch). Konsekrowany 1674 przez bp. chełmińskiego Stanisława Dąmbskiego. Stanął pośrodku reformackiej parceli, wyznaczonej ob. ul.: Stoczniowców, Lubuskiej, Hirszfelda, Wronki. Od płd. przylegały doń budynki klaszt. Zbudowany z muru prus., z wysoką wieżą dzwonnicy, wyposażony w 3 ołtarze: Jezusa Ukrzyżowanego, św. Antoniego, św. Franciszka (m.in. z relikwiami św. Barbary). Zniszczony 1734 podczas wojny w obronie tronu Stanisława Leszczyńskiego. Odbudowany w 1735–62 (prace rozpoczęto za gwardiana Antoniego Bruckenthala) jako świątynia murowana z wieżą dzwonnicą, już 1758 konsekrowany przez Fabiana Franciszka Pląskowskiego, sufragana chełmińskiego. Główny ołtarz poświęcono Trójcy Świętej, nadal istniał ołtarz św. Antoniego, z cennym, otoczonym czcią i kultem obrazem świętego, a ponadto ołtarz Maryi Niepokalanie Poczętej. W marcu 1807 spalony przez wojska prus., przygotowujące się do odparcia ataku wojsk napoleońskich. Zniszczeniu uległa większość wyposażenia, w tym obraz św. Antoniego. Nieodbudowany, do jego lokalizacji nawiązała później kaplica cmentarna, przebudowana w kościół q Podwyższenia Świętego Krzyża. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] | + | '''KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO''', Chełm (nie istnieje). Początkowo drewniana kaplica, wzniesiona w końcu 1666 przez franciszkanów q reformatów na terenie przeznaczonym na klasztor. Wzniesiony 1673–76 przy wydatnej pomocy wojewody pomor. Ignacego Bąkowskiego (q Barthel Ranisch). Konsekrowany 1674 przez bp. chełmińskiego Stanisława Dąmbskiego. Stanął pośrodku reformackiej parceli, wyznaczonej ob. ul.: Stoczniowców, Lubuskiej, Hirszfelda, Wronki. Od płd. przylegały doń budynki klaszt. Zbudowany z muru prus., z wysoką wieżą dzwonnicy, wyposażony w 3 ołtarze: Jezusa Ukrzyżowanego, św. Antoniego, św. Franciszka (m.in. z relikwiami św. Barbary). Zniszczony 1734 podczas wojny w obronie tronu Stanisława Leszczyńskiego. Odbudowany w 1735–62 (prace rozpoczęto za gwardiana Antoniego Bruckenthala) jako świątynia murowana z wieżą dzwonnicą, już 1758 konsekrowany przez Fabiana Franciszka Pląskowskiego, sufragana chełmińskiego. Główny ołtarz poświęcono Trójcy Świętej, nadal istniał ołtarz św. Antoniego, z cennym, otoczonym czcią i kultem obrazem świętego, a ponadto ołtarz Maryi Niepokalanie Poczętej. W marcu 1807 spalony przez wojska prus., przygotowujące się do odparcia ataku wojsk napoleońskich. Zniszczeniu uległa większość wyposażenia, w tym obraz św. Antoniego. Nieodbudowany, do jego lokalizacji nawiązała później kaplica cmentarna, przebudowana w kościół q Podwyższenia Świętego Krzyża. {{author: SK}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:58, 22 lut 2013
KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO PADEWSKIEGO, Chełm (nie istnieje). Początkowo drewniana kaplica, wzniesiona w końcu 1666 przez franciszkanów q reformatów na terenie przeznaczonym na klasztor. Wzniesiony 1673–76 przy wydatnej pomocy wojewody pomor. Ignacego Bąkowskiego (q Barthel Ranisch). Konsekrowany 1674 przez bp. chełmińskiego Stanisława Dąmbskiego. Stanął pośrodku reformackiej parceli, wyznaczonej ob. ul.: Stoczniowców, Lubuskiej, Hirszfelda, Wronki. Od płd. przylegały doń budynki klaszt. Zbudowany z muru prus., z wysoką wieżą dzwonnicy, wyposażony w 3 ołtarze: Jezusa Ukrzyżowanego, św. Antoniego, św. Franciszka (m.in. z relikwiami św. Barbary). Zniszczony 1734 podczas wojny w obronie tronu Stanisława Leszczyńskiego. Odbudowany w 1735–62 (prace rozpoczęto za gwardiana Antoniego Bruckenthala) jako świątynia murowana z wieżą dzwonnicą, już 1758 konsekrowany przez Fabiana Franciszka Pląskowskiego, sufragana chełmińskiego. Główny ołtarz poświęcono Trójcy Świętej, nadal istniał ołtarz św. Antoniego, z cennym, otoczonym czcią i kultem obrazem świętego, a ponadto ołtarz Maryi Niepokalanie Poczętej. W marcu 1807 spalony przez wojska prus., przygotowujące się do odparcia ataku wojsk napoleońskich. Zniszczeniu uległa większość wyposażenia, w tym obraz św. Antoniego. Nieodbudowany, do jego lokalizacji nawiązała później kaplica cmentarna, przebudowana w kościół q Podwyższenia Świętego Krzyża.
