ORDYNKI
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''ORDYNKI.''' W 1526 król polski Zygmunt I Stary powołał gdańską Radę Miejską składającą się z trzech ordynków: I ( | + | '''ORDYNKI.''' W 1526 król polski Zygmunt I Stary powołał gdańską q Radę Miejską składającą się z trzech ordynków: I (Rada Miejska właściwa), II (q ława miejska) i III (q pospólstwo; q Trzeci Ordynek). Do kompetencji Szerokiej Rady należały najważniejsze sprawy wewnętrzne i zewnętrzne natury politycznej, wojskowej, społecznej, gospodarczej, oświatowej, wyznaniowej itd. Do podejmowania uchwał konieczna była zgoda I i II Ordynku oraz co najmniej dwóch q kwartałów Trzeciego Ordynku. Ordynki obradowały osobno, stanowisko każdego przedstawiano w tzw. recesie (protokole; q recesy). Spośród członków Ordynków powoływano stałe lub doraźne komisje i deputacje, które nadzorowały działalność niektórych urzędów oraz zajmowały się określonymi problemami życia miejskiego, np. opłatami, podatkami, posiadłościami wiejskimi; kwestiami handlu, rzemiosła, cechami, żeglugi, zapasów zbożowych, portu, obronności, porządku publicznego; pożyczkami, loteriami. Liczba komisji i deputacji jest nieznana. W tej formie przestała istnieć w roku 1814. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 17:13, 27 sty 2014
ORDYNKI. W 1526 król polski Zygmunt I Stary powołał gdańską q Radę Miejską składającą się z trzech ordynków: I (Rada Miejska właściwa), II (q ława miejska) i III (q pospólstwo; q Trzeci Ordynek). Do kompetencji Szerokiej Rady należały najważniejsze sprawy wewnętrzne i zewnętrzne natury politycznej, wojskowej, społecznej, gospodarczej, oświatowej, wyznaniowej itd. Do podejmowania uchwał konieczna była zgoda I i II Ordynku oraz co najmniej dwóch q kwartałów Trzeciego Ordynku. Ordynki obradowały osobno, stanowisko każdego przedstawiano w tzw. recesie (protokole; q recesy). Spośród członków Ordynków powoływano stałe lub doraźne komisje i deputacje, które nadzorowały działalność niektórych urzędów oraz zajmowały się określonymi problemami życia miejskiego, np. opłatami, podatkami, posiadłościami wiejskimi; kwestiami handlu, rzemiosła, cechami, żeglugi, zapasów zbożowych, portu, obronności, porządku publicznego; pożyczkami, loteriami. Liczba komisji i deputacji jest nieznana. W tej formie przestała istnieć w roku 1814.
