BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH W 1411
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH W 1411.''' Po powrocie Gdańska pod panowanie Krzyżaków po | + | '''BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH W 1411.''' Po powrocie Gdańska pod panowanie Krzyżaków po [[WIELKA WOJNA 1409–1411 | wielkiej wojnie]] (jesienią 1410) w lutym 1411 roku władze [[GŁÓWNE MIASTO | Głównego Miasta Gdańska]] (jako jedyne w państwie krzyżackim) sprzeciwiły się ustanowieniu przez wielkiego mistrza Henryka von Plauena podatku nadzwyczajnego. Miał on zapewnić środki na spłatę przyjętych pokojem toruńskim krzyżackich zobowiązań finansowych wobec Polski. Decyzja Rady Głównego Miasta Gdańska wynikała z odmowy uznania przez Krzyżaków przywilejów Władysława Jagiełły i zwrotu kosztów wysłania w lipcu 1410 oddziałów gdańskich do obrony Malborka. W obawie przed oporem innych miast komtur gdański (brat wielkiego mistrza) zablokował Gdańsk, kupców kierowano do Elbląga, towary gdańszczan zatrzymywano. Rada Głównego Miasta Gdańska wzmocniła obwarowania, zablokowała zamek, murując [[BRAMA ZAMKOWA | Bramę Zamkową]], po zajęciu przez zaciężnych Krzyżaków statku gdańskiego na Zatoce Puckiej wysłała w morze kilka własnych z 250 marynarzami, a w okolice miasta 60 zbrojnych, pomocy szukała u miast hanzeatyckich. 5 kwietnia zawarto rozejm, dzień później komtur gdański wezwał na zamek burmistrzów [[LETZKAU CONRAD | Conrada Letzkaua]] i [[HECHT ARNOLD | Arnolda Hechta]], którym towarzyszyli rajcy Bartłomiej Gross (zięć Letzkaua) i drugi, nieznany z nazwiska. Burmistrzowie i rajca Gross zostali zamordowani, dopiero 13 kwietnia, po interwencji gdańszczan u nieświadomego przebiegu zdarzeń wielkiego mistrza, wydano ciała rodzinom i zwolniono ocalałego rajcę. Komtur gdański, już za wiedzą wielkiego mistrza, nakazał konfiskatę majątku Letzkaua i Grossa, na Główne Miasto spadły represje: kara pieniężna w wysokości 14 tysięcy kop groszy czeskich, konieczność akceptowania przez władze krzyżackie nowo wybranych rajców, ograniczenie do 2 liczby burmistrzów, do Rady Głównego Miasta wprowadzono zwolenników zakonu krzyżackiego (m.in. [[BEKE GERARD | Gerarda Bekego]]), władze miasta przyjęły ustanowione przez Krzyżaków podatki. Represje złagodzono w roku 1414, kiedy nowy wielki mistrz Michał Küchmeister obiecał nie ingerować w wybory władz miejskich. Wydarzenia związane z buntem odegrały ogromną rolę w kształtowaniu wrogich Krzyżakom postaw mieszczaństwa gdańskiego w 1. połowie XV wieku. {{author: BM}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:26, 3 cze 2014
BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH W 1411. Po powrocie Gdańska pod panowanie Krzyżaków po wielkiej wojnie (jesienią 1410) w lutym 1411 roku władze Głównego Miasta Gdańska (jako jedyne w państwie krzyżackim) sprzeciwiły się ustanowieniu przez wielkiego mistrza Henryka von Plauena podatku nadzwyczajnego. Miał on zapewnić środki na spłatę przyjętych pokojem toruńskim krzyżackich zobowiązań finansowych wobec Polski. Decyzja Rady Głównego Miasta Gdańska wynikała z odmowy uznania przez Krzyżaków przywilejów Władysława Jagiełły i zwrotu kosztów wysłania w lipcu 1410 oddziałów gdańskich do obrony Malborka. W obawie przed oporem innych miast komtur gdański (brat wielkiego mistrza) zablokował Gdańsk, kupców kierowano do Elbląga, towary gdańszczan zatrzymywano. Rada Głównego Miasta Gdańska wzmocniła obwarowania, zablokowała zamek, murując Bramę Zamkową, po zajęciu przez zaciężnych Krzyżaków statku gdańskiego na Zatoce Puckiej wysłała w morze kilka własnych z 250 marynarzami, a w okolice miasta 60 zbrojnych, pomocy szukała u miast hanzeatyckich. 5 kwietnia zawarto rozejm, dzień później komtur gdański wezwał na zamek burmistrzów Conrada Letzkaua i Arnolda Hechta, którym towarzyszyli rajcy Bartłomiej Gross (zięć Letzkaua) i drugi, nieznany z nazwiska. Burmistrzowie i rajca Gross zostali zamordowani, dopiero 13 kwietnia, po interwencji gdańszczan u nieświadomego przebiegu zdarzeń wielkiego mistrza, wydano ciała rodzinom i zwolniono ocalałego rajcę. Komtur gdański, już za wiedzą wielkiego mistrza, nakazał konfiskatę majątku Letzkaua i Grossa, na Główne Miasto spadły represje: kara pieniężna w wysokości 14 tysięcy kop groszy czeskich, konieczność akceptowania przez władze krzyżackie nowo wybranych rajców, ograniczenie do 2 liczby burmistrzów, do Rady Głównego Miasta wprowadzono zwolenników zakonu krzyżackiego (m.in. Gerarda Bekego), władze miasta przyjęły ustanowione przez Krzyżaków podatki. Represje złagodzono w roku 1414, kiedy nowy wielki mistrz Michał Küchmeister obiecał nie ingerować w wybory władz miejskich. Wydarzenia związane z buntem odegrały ogromną rolę w kształtowaniu wrogich Krzyżakom postaw mieszczaństwa gdańskiego w 1. połowie XV wieku.
