BRANDT BARTHOLOMÄUS I, burmistrz Gdańska

[[File:Herb_rodu_Brandt__w.JPG|thumb|Herb rodu Brandtów]]'''BARTHOLOMÄUS''' (Barthel) '''BRANDT''' (około 1490 Gdańsk – 1/2 II 1549 Gdańsk), burmistrz. Syn burmistrza q Georga Brandta. W latach 1520–1525 ławnik, od 1523 consenior, w 1526 senior, w 1526–1537 rajca, w 1538–1548 burmistrz. W roku 1525 wszedł do q Ławy z nadania zrewoltowanego pospólstwa jako jeden z mniej skompromitowanych w jego oczach przedstawicieli patrycjatu. 24 VII 1542 pozwany, najprawdopodobniej za sprawą bp. warmińskiego q Jana Dantyszka, przez króla polskiego Zygmunta Starego przed sąd sejmowy (wraz z burmistrzem q Tiedemannem Giesem) pod zarzutem potajemnego wprowadzania w Gdańsku obrządku luterańskiego (q luteranie). Ostatecznie do sądu nad burmistrzami nie doszło; mimo to przybyła do Gdańska w roku 1544 komisja królewska, oskarżająca gdańszczan o wprowadzenie kultu luterańskiego wbrew przysiędze złożonej monarsze w 1526, zarzuciła mu nieprzestrzeganie norm obyczajowości katolickiej. W 1543 bliżej nieznany Dimmies von der Heide publicznie rozpowiadał, że zamierza zamordować burmistrza (został aresztowany, po czym zwolniony z braku dowodów winy). W roku 1530 nabył majątek Kościelice. {{author: DK}} [[Category: Encyklopedia]]