MLECZNY PIOTR, karczma, kawiarnia
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Przystań_przy_Mlecznym_Piotrze__początek_XX_wieku.JPG|thumb|Przystań przy Mlecznym Piotrze, początek XX wieku]] | [[File:Przystań_przy_Mlecznym_Piotrze__początek_XX_wieku.JPG|thumb|Przystań przy Mlecznym Piotrze, początek XX wieku]] | ||
| − | '''MLECZNY PIOTR''' (Milchpeter), istniejąca od 1692 karczma, | + | '''MLECZNY PIOTR''' (Milchpeter), istniejąca od 1692 roku karczma, następnie kawiarnia w ogrodzie, na lewym brzegu q Motławy, przy ujściu do Martwej Wisły (q Wisła), naprzeciw q Polskiego Haka, obecnie na terenie q Stoczni Gdańskiej, w przedłużeniu obecnej ul. Wiosny Ludów (niegdyś: Nabrzeża Szkut). Najpierw przystanek dla szkut obsługujących żeglugę pasażerską do Wisłoujścia, początkowo przez rybaków i portowych pilotów, od roku 1679 przez nadzorców redy. W dziennym cogodzinnym rytmie jedna szkuta wypływała z Mlecznego Piotra do Wisłoujścia, druga w trasę odwrotną, przez Łachę Bosmańską, od szkut nazwaną wówczas Łachą Szkut (obecnie q Kanał Kaszubski). Od 1694 roku uruchomiono połączenie między Mlecznym Piotrem a Rybackim Nabrzeżem. Przeprawa przez Wisłę odbywała się za pomocą wioseł lub żagla, po Wiśle do Wisłoujścia szkutę ciągnął koń. Władze miasta oddawały szkuty w dzierżawę. Po powstaniu spółki Weichsel q Johanna Wilhelma Klawittera i q Aleksandra Gibsone i skierowaniu na przełomie lat 1841/1842 do obsługi tej linii parowych bocznokołowców, w roku 1848 doszło do zatargu między dotychczasowymi tzw. wciągaczami (Tecker) a spółką. Po początkowym sukcesie wciągaczy (czasowo nawet z zakazem używania statków parowych), tradycyjny sposób komunikacji upadł w początku lat 60. XIX wieku. W 1856 roku obszar należący do Mlecznego Piotra pomniejszono o tereny wykupione przez q Stocznię Królewską. Nazwę Am Milchpeter nosiła obecna ul. Podstoczna (ze zmienionym przebiegiem). Przy Mlecznym Piotrze funkcjonował też prom przez Wisłę na q Przeróbkę (Prom przy Wałowej / Wallgasse-Fähre), od roku 1924 parowy „Troyl” („Przeróbka”) na 150 osób, płynący wzdłuż trasy Mleczny Piotr–Przeróbka–Ostrów. Od 1921 do 1926 roku miejsce zimowego kotwiczenia polskich okrętów wojennych, w tym torpedowców „Kujawiak”, „Krakowiak”, „Mazur” i okrętu hydrograficznego „Pomorzanin”. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:44, 20 sie 2013
MLECZNY PIOTR (Milchpeter), istniejąca od 1692 roku karczma, następnie kawiarnia w ogrodzie, na lewym brzegu q Motławy, przy ujściu do Martwej Wisły (q Wisła), naprzeciw q Polskiego Haka, obecnie na terenie q Stoczni Gdańskiej, w przedłużeniu obecnej ul. Wiosny Ludów (niegdyś: Nabrzeża Szkut). Najpierw przystanek dla szkut obsługujących żeglugę pasażerską do Wisłoujścia, początkowo przez rybaków i portowych pilotów, od roku 1679 przez nadzorców redy. W dziennym cogodzinnym rytmie jedna szkuta wypływała z Mlecznego Piotra do Wisłoujścia, druga w trasę odwrotną, przez Łachę Bosmańską, od szkut nazwaną wówczas Łachą Szkut (obecnie q Kanał Kaszubski). Od 1694 roku uruchomiono połączenie między Mlecznym Piotrem a Rybackim Nabrzeżem. Przeprawa przez Wisłę odbywała się za pomocą wioseł lub żagla, po Wiśle do Wisłoujścia szkutę ciągnął koń. Władze miasta oddawały szkuty w dzierżawę. Po powstaniu spółki Weichsel q Johanna Wilhelma Klawittera i q Aleksandra Gibsone i skierowaniu na przełomie lat 1841/1842 do obsługi tej linii parowych bocznokołowców, w roku 1848 doszło do zatargu między dotychczasowymi tzw. wciągaczami (Tecker) a spółką. Po początkowym sukcesie wciągaczy (czasowo nawet z zakazem używania statków parowych), tradycyjny sposób komunikacji upadł w początku lat 60. XIX wieku. W 1856 roku obszar należący do Mlecznego Piotra pomniejszono o tereny wykupione przez q Stocznię Królewską. Nazwę Am Milchpeter nosiła obecna ul. Podstoczna (ze zmienionym przebiegiem). Przy Mlecznym Piotrze funkcjonował też prom przez Wisłę na q Przeróbkę (Prom przy Wałowej / Wallgasse-Fähre), od roku 1924 parowy „Troyl” („Przeróbka”) na 150 osób, płynący wzdłuż trasy Mleczny Piotr–Przeróbka–Ostrów. Od 1921 do 1926 roku miejsce zimowego kotwiczenia polskich okrętów wojennych, w tym torpedowców „Kujawiak”, „Krakowiak”, „Mazur” i okrętu hydrograficznego „Pomorzanin”.
