BACHÓRZ JÓZEF, prorektor Uniwersytetu Gdańskiego

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
[[File:J__zef_Bach__rz.JPG|thumb|Józef Bachórz]]'''JÓZEF BACHÓRZ''' (ur. 20 IX 1934 Lipie, powiat rzeszowski), naukowiec, literaturoznawca. W roku 1947 ukończył szkołę podstawową w Lipiu, w latach 1947–1951 uczył się w szkołach średnich w Rzeszowie, 1951–1955 studiował filologię polską na uniwersytecie w Łodzi. W latach 1955–1957 był nauczycielem w liceum w Starym Targu (powiat sztumski), 1957–1966 w liceum w Kwidzynie, 1966–1969 w Studium Nauczycielskim w Gdańsku. Od roku 1969 doktor, w latach 1969–1970 adiunkt w Wyższym Studium Nauczycielskim (WSN) q Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku (1970–1973: WSN q Uniwersytetu Gdańskiego (UG)), kierownik Zakładu Filologii Polskiej, od roku 1973 w Instytucie Filologii Polskiej UG, w latach 1973–1979 zastępca dyrektora tego instytutu. Od roku 1980 doktor habilitowany, od 1981 docent i do maja 1982 prorektor UG do spraw dydaktycznych. W latach 1987–1993 kierownik Zakładu Historii Literatury Polskiej, od 1990 profesor tytularny, od 1996 profesor zwyczajny, w latach 1991–1993 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej UG, 1993–2000 kierownik Zakładu Historii Literatury Polskiej XIX wieku. Od roku 2000 na emeryturze. Laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2004; q nagrody miasta Gdańska). W latach 1953–1990 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), 1962–1966 członek q KW PZPR w Gdańsku, w roku 1981 delegat na IX Zjazd PZPR. W 1981 członek Komisji Naukowej o Literaturze Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 1990 członek Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN, w latach 1992–1997 członek Komitetu Nagród Naukowych Premiera Rzeczypospolitej Polskiej. Autor wielu prac, m.in. ''Poszukiwanie realizmu. Studium o polskich obrazkach prozą w okresie międzypowstaniowym 1831–1863'' (1972), ''Realizm bez „chmurnej jazdy”. Studium o powieściach Józefa Korzeniowskiego'' (1979), ''Jak pachnie na Litwie Mickiewicza'' (2003), ''Romantyzm a romanse. Studia i szkice o prozie polskiej w pierwszej połowie XIX wieku'' (2005), ''Złączyć się z burzą... Studia i szkice o romantycznych wyobrażeniach morza i egzotyki'' (2005), ''Spotkania z „Lalką”. Mendel studiów i szkiców o powieści Bolesława Prusa'' (2010); ''Pozytywizm. Podręcznik dla szkół ponadpodstawowych'' (1995). Do znaczących osiągnięć naukowych należą także opatrzone jego wstępami edycje ''Lalki'' (1991) i ''Kronik'' Bolesława Prusa (1994) oraz ''Nad Niemnem'' Elizy Orzeszkowej (1996) w serii I Biblioteki Narodowej Ossolineum. W roku 2002 odznaczony q Medalem Księcia Mściwoja II. {{author: MD}} [[Category: Encyklopedia]]
+
[[File:Józef_Bachórz.JPG|thumb|Józef Bachórz]]'''JÓZEF BACHÓRZ''' (ur. 20 IX 1934 Lipie, powiat rzeszowski), naukowiec, literaturoznawca. W roku 1947 ukończył szkołę podstawową w Lipiu, w latach 1947–1951 uczył się w szkołach średnich w Rzeszowie, 1951–1955 studiował filologię polską na uniwersytecie w Łodzi. W latach 1955–1957 był nauczycielem w liceum w Starym Targu (powiat sztumski), 1957–1966 w liceum w Kwidzynie, 1966–1969 w Studium Nauczycielskim w Gdańsku. Od roku 1969 doktor, w latach 1969–1970 adiunkt w Wyższym Studium Nauczycielskim (WSN) q Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku (1970–1973: WSN q Uniwersytetu Gdańskiego (UG)), kierownik Zakładu Filologii Polskiej, od roku 1973 w Instytucie Filologii Polskiej UG, w latach 1973–1979 zastępca dyrektora tego instytutu. Od roku 1980 doktor habilitowany, od 1981 docent i do maja 1982 prorektor UG do spraw dydaktycznych. W latach 1987–1993 kierownik Zakładu Historii Literatury Polskiej, od 1990 profesor tytularny, od 1996 profesor zwyczajny, w latach 1991–1993 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej UG, 1993–2000 kierownik Zakładu Historii Literatury Polskiej XIX wieku. Od roku 2000 na emeryturze. Laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2004; q nagrody miasta Gdańska). W latach 1953–1990 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), 1962–1966 członek q KW PZPR w Gdańsku, w roku 1981 delegat na IX Zjazd PZPR. W 1981 członek Komisji Naukowej o Literaturze Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 1990 członek Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN, w latach 1992–1997 członek Komitetu Nagród Naukowych Premiera Rzeczypospolitej Polskiej. Autor wielu prac, m.in. ''Poszukiwanie realizmu. Studium o polskich obrazkach prozą w okresie międzypowstaniowym 1831–1863'' (1972), ''Realizm bez „chmurnej jazdy”. Studium o powieściach Józefa Korzeniowskiego'' (1979), ''Jak pachnie na Litwie Mickiewicza'' (2003), ''Romantyzm a romanse. Studia i szkice o prozie polskiej w pierwszej połowie XIX wieku'' (2005), ''Złączyć się z burzą... Studia i szkice o romantycznych wyobrażeniach morza i egzotyki'' (2005), ''Spotkania z „Lalką”. Mendel studiów i szkiców o powieści Bolesława Prusa'' (2010); ''Pozytywizm. Podręcznik dla szkół ponadpodstawowych'' (1995). Do znaczących osiągnięć naukowych należą także opatrzone jego wstępami edycje ''Lalki'' (1991) i ''Kronik'' Bolesława Prusa (1994) oraz ''Nad Niemnem'' Elizy Orzeszkowej (1996) w serii I Biblioteki Narodowej Ossolineum. W roku 2002 odznaczony q Medalem Księcia Mściwoja II. {{author: MD}} [[Category: Encyklopedia]]

Wersja z 18:13, 19 maj 2014

Plik:Józef Bachórz.JPG
Józef Bachórz
JÓZEF BACHÓRZ (ur. 20 IX 1934 Lipie, powiat rzeszowski), naukowiec, literaturoznawca. W roku 1947 ukończył szkołę podstawową w Lipiu, w latach 1947–1951 uczył się w szkołach średnich w Rzeszowie, 1951–1955 studiował filologię polską na uniwersytecie w Łodzi. W latach 1955–1957 był nauczycielem w liceum w Starym Targu (powiat sztumski), 1957–1966 w liceum w Kwidzynie, 1966–1969 w Studium Nauczycielskim w Gdańsku. Od roku 1969 doktor, w latach 1969–1970 adiunkt w Wyższym Studium Nauczycielskim (WSN) q Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku (1970–1973: WSN q Uniwersytetu Gdańskiego (UG)), kierownik Zakładu Filologii Polskiej, od roku 1973 w Instytucie Filologii Polskiej UG, w latach 1973–1979 zastępca dyrektora tego instytutu. Od roku 1980 doktor habilitowany, od 1981 docent i do maja 1982 prorektor UG do spraw dydaktycznych. W latach 1987–1993 kierownik Zakładu Historii Literatury Polskiej, od 1990 profesor tytularny, od 1996 profesor zwyczajny, w latach 1991–1993 dyrektor Instytutu Filologii Polskiej UG, 1993–2000 kierownik Zakładu Historii Literatury Polskiej XIX wieku. Od roku 2000 na emeryturze. Laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza (2004; q nagrody miasta Gdańska). W latach 1953–1990 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), 1962–1966 członek q KW PZPR w Gdańsku, w roku 1981 delegat na IX Zjazd PZPR. W 1981 członek Komisji Naukowej o Literaturze Polskiej Akademii Nauk (PAN), od 1990 członek Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN, w latach 1992–1997 członek Komitetu Nagród Naukowych Premiera Rzeczypospolitej Polskiej. Autor wielu prac, m.in. Poszukiwanie realizmu. Studium o polskich obrazkach prozą w okresie międzypowstaniowym 1831–1863 (1972), Realizm bez „chmurnej jazdy”. Studium o powieściach Józefa Korzeniowskiego (1979), Jak pachnie na Litwie Mickiewicza (2003), Romantyzm a romanse. Studia i szkice o prozie polskiej w pierwszej połowie XIX wieku (2005), Złączyć się z burzą... Studia i szkice o romantycznych wyobrażeniach morza i egzotyki (2005), Spotkania z „Lalką”. Mendel studiów i szkiców o powieści Bolesława Prusa (2010); Pozytywizm. Podręcznik dla szkół ponadpodstawowych (1995). Do znaczących osiągnięć naukowych należą także opatrzone jego wstępami edycje Lalki (1991) i Kronik Bolesława Prusa (1994) oraz Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej (1996) w serii I Biblioteki Narodowej Ossolineum. W roku 2002 odznaczony q Medalem Księcia Mściwoja II. MD
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania