MANDT GEORG, burmistrz Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''GEORG MANDT''' (31 I 1446 Gdańsk – 26 VIII 1513), burmistrz. Syn Rolofa, kupca z Wesel (Nadrenia). Od 1474 roku ławnik, od 1481 rajca, sędzia w 1484, burmistrz w latach 1501–1513, burgrabia w 1498, 1500, 1502 i 1511. Od roku 1468 członek Bractwa św. Jerzego. W 1479 wspólnie z q Heinrichem Falckem i innymi gdańszczanami donosił do Gdańska o stratach poniesionych przez ich przyjaciela, gdańskiego szypra Diricka Schachta w Middelburgu. Wielokrotnie uczestniczył w zjazdach stanów Prus Królewskich: w 1483 roku w Starogardzie Gdańskim, w kwietniu i czerwcu 1487 roku w Elblągu, w marcu 1488 w Grudziądzu, a w lutym 1489 w zjeździe wielkich miast pruskich w Gdańsku. W roku 1489 wspólnie z H. Falckem był posłem na zjazd w Tczewie, gdzie dyskutowano m.in. sprawy zagrożenia tureckiego wobec Polski i ewentualnej pomocy Prus (w tym Gdańska) królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi. W styczniu i lutym 1490 roku był uczestnikiem zjazdu w Grudziądzu. W 1491 interweniował wspólne z H. Falckem u starszych hanzeatyckich w Antwerpii w sprawie gdańszczan pokrzywdzonych przez Holendrów. W lipcu i listopadzie 1492 roku był uczestnikiem zjazdu w Elblągu, w lutym 1496 i październiku 1498 w Malborku, w lutym 1505 w Elblągu. W roku 1495, wracając z negocjacji w sprawie cła funtowego w Toruniu, został uwięziony przez q Georga Materna, następnie odbity przez wojska gdańskie. W 1503 posłował z ramienia stanów pruskich do Wilna, do króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka, z zaproszeniem go do Gdańska; w kwietniu 1504 roku witał monarchę w imieniu Gdańska w Toruniu, a po jego wizycie w Gdańsku odprowadzał go do Malborka. W roku 1506 prowadził rokowania z księciem pomorskim Bogusławem X, a następnie z | + | '''GEORG MANDT''' (31 I 1446 Gdańsk – 26 VIII 1513), burmistrz. Syn Rolofa, kupca z Wesel (Nadrenia). Od 1474 roku ławnik, od 1481 rajca, sędzia w 1484, burmistrz w latach 1501–1513, burgrabia w 1498, 1500, 1502 i 1511. Od roku 1468 członek Bractwa św. Jerzego. W 1479 wspólnie z q Heinrichem Falckem i innymi gdańszczanami donosił do Gdańska o stratach poniesionych przez ich przyjaciela, gdańskiego szypra Diricka Schachta w Middelburgu. Wielokrotnie uczestniczył w zjazdach stanów Prus Królewskich: w 1483 roku w Starogardzie Gdańskim, w kwietniu i czerwcu 1487 roku w Elblągu, w marcu 1488 w Grudziądzu, a w lutym 1489 w zjeździe wielkich miast pruskich w Gdańsku. W roku 1489 wspólnie z H. Falckem był posłem na zjazd w Tczewie, gdzie dyskutowano m.in. sprawy zagrożenia tureckiego wobec Polski i ewentualnej pomocy Prus (w tym Gdańska) królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi. W styczniu i lutym 1490 roku był uczestnikiem zjazdu w Grudziądzu. W 1491 interweniował wspólne z H. Falckem u starszych hanzeatyckich w Antwerpii w sprawie gdańszczan pokrzywdzonych przez Holendrów. W lipcu i listopadzie 1492 roku był uczestnikiem zjazdu w Elblągu, w lutym 1496 i październiku 1498 w Malborku, w lutym 1505 w Elblągu. W roku 1495, wracając z negocjacji w sprawie cła funtowego w Toruniu, został uwięziony przez q Georga Materna, następnie odbity przez wojska gdańskie. W 1503 posłował z ramienia stanów pruskich do Wilna, do króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka, z zaproszeniem go do Gdańska; w kwietniu 1504 roku witał monarchę w imieniu Gdańska w Toruniu, a po jego wizycie w Gdańsku odprowadzał go do Malborka. W roku 1506 prowadził rokowania z księciem pomorskim Bogusławem X, a następnie z biskupem warmińskim Łukaszem Watzenrode. W 1509 był posłem do króla polskiego Zygmunta Starego, przed którym bronił pruskich przywilejów. Handlował z Anglią, w roku 1503 nabył Żuławkę Sztumską, w 1504 trzymał w zastawie Kielno i Bojano, od 1509 dzierżawił od władz Gdańska starostwo puckie wraz z wsiami Celbowo i Brudzewo; w 1512 roku uzyskał zgodę władz gdańskich na dzierżawienie starostwa dożywotnio dla siebie i syna Johanna (rajcy, zmarłego 1537). {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 03:50, 8 sty 2014
GEORG MANDT (31 I 1446 Gdańsk – 26 VIII 1513), burmistrz. Syn Rolofa, kupca z Wesel (Nadrenia). Od 1474 roku ławnik, od 1481 rajca, sędzia w 1484, burmistrz w latach 1501–1513, burgrabia w 1498, 1500, 1502 i 1511. Od roku 1468 członek Bractwa św. Jerzego. W 1479 wspólnie z q Heinrichem Falckem i innymi gdańszczanami donosił do Gdańska o stratach poniesionych przez ich przyjaciela, gdańskiego szypra Diricka Schachta w Middelburgu. Wielokrotnie uczestniczył w zjazdach stanów Prus Królewskich: w 1483 roku w Starogardzie Gdańskim, w kwietniu i czerwcu 1487 roku w Elblągu, w marcu 1488 w Grudziądzu, a w lutym 1489 w zjeździe wielkich miast pruskich w Gdańsku. W roku 1489 wspólnie z H. Falckem był posłem na zjazd w Tczewie, gdzie dyskutowano m.in. sprawy zagrożenia tureckiego wobec Polski i ewentualnej pomocy Prus (w tym Gdańska) królowi polskiemu Kazimierzowi Jagiellończykowi. W styczniu i lutym 1490 roku był uczestnikiem zjazdu w Grudziądzu. W 1491 interweniował wspólne z H. Falckem u starszych hanzeatyckich w Antwerpii w sprawie gdańszczan pokrzywdzonych przez Holendrów. W lipcu i listopadzie 1492 roku był uczestnikiem zjazdu w Elblągu, w lutym 1496 i październiku 1498 w Malborku, w lutym 1505 w Elblągu. W roku 1495, wracając z negocjacji w sprawie cła funtowego w Toruniu, został uwięziony przez q Georga Materna, następnie odbity przez wojska gdańskie. W 1503 posłował z ramienia stanów pruskich do Wilna, do króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka, z zaproszeniem go do Gdańska; w kwietniu 1504 roku witał monarchę w imieniu Gdańska w Toruniu, a po jego wizycie w Gdańsku odprowadzał go do Malborka. W roku 1506 prowadził rokowania z księciem pomorskim Bogusławem X, a następnie z biskupem warmińskim Łukaszem Watzenrode. W 1509 był posłem do króla polskiego Zygmunta Starego, przed którym bronił pruskich przywilejów. Handlował z Anglią, w roku 1503 nabył Żuławkę Sztumską, w 1504 trzymał w zastawie Kielno i Bojano, od 1509 dzierżawił od władz Gdańska starostwo puckie wraz z wsiami Celbowo i Brudzewo; w 1512 roku uzyskał zgodę władz gdańskich na dzierżawienie starostwa dożywotnio dla siebie i syna Johanna (rajcy, zmarłego 1537).
