KOMOROWSKA JADWIGA, socjolog

[[File:Jadwiga_Komorowska_z_Bronisławem_Komorowskim.JPG|thumb|Jadwiga Komorowska z Bronisławem Komorowskim]]KOMOROWSKA JADWIGA (z d. Szałkowska,  ur. 2 XII 1921 Grudziądz), socjolog, dr nauk humanistycznych, autorka licznych badań i publikacji z zakresu socjologii rodziny i kultury. Matka Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. W 1939 ukończyła Gimnazjum i Liceum im. Generałowej Zamoyskiej w Poznaniu; w czasie wojny uczyła się w szkole muz. oraz na tajnym uniw. w Wilnie; po wojnie studia socjol. na Wydz. Prawno-Ekonomicznym i Humanistycznym UAM w Poznaniu, 1950 obrona pracy magisterskiej opartej na badaniach wśród Słowińców Antagonizm między autochtonami i osadnikami zza Bugu we wsi Kluki (na Pomorzu Zachodnim). W 1950–59 praca w różnych instytucjach, m.in. w Fabryce Biletów Kolejowych, w Teatrze Aktora i Lalki w Poznaniu, w Domu Matki i Dziecka, w Ossolineum we Wr. oraz w domach dziecka i w domu kultury pod Warszawą. W 1960 stypendium doktoranckie PAN w Warszawie, 1963 obrona pracy doktorskiej Telewizja w życiu dzieci i młodzieży, opartej na badaniach przeprowadzonych w Pruszkowie pod Warszawą. W 1963–78 adiunkt w Inst. Filo- zofii i Socjologii PAN w Warszawie. W 1964 stypendium PAN w École Pratique des Hautes Études w Paryżu. Wykładowca (wykłady i seminaria) ATK w Warszawie, Uniwersytetu św. Pawła w Ottawie (Kanada), Uniwersytetu Orańskiego (Algieria). Redaktor nauk. prac zbiorowych (np. Przemiany rodziny polskiej, 1975). W 1984 publikacja książki Świąteczne zwyczaje domowe w wielkim mieście na podstawie kilkuletnich badań rodzin warsz. W latach wojennych uczestniczka ruchu oporu, łączniczka AK w Wilnie. W 1976 na znak sprzeciwu wobec polityki władz komunist. w PRL podpisała dwie listy protestacyjne przeciwko szkodliwym dla Polski zmianom w Konstytucji oraz w obronie robotników radomskich (w konsekwencji SB założyło teczkę i podsłuch telefoniczny; wydano zakaz służbowych wyjazdów zagranicznych na wykłady). W latach 80. czł. q Solidarności. W q sierpniu 1980 obecna pod q Stocznią Gd. w dniach narodzin wolności; w marcu t.r. odprowadziła syna, działacza opozycji, do więzienia. W latach 1990–91 pełniła funkcję ambasadorowej przy mężu, ambasadorze RP w Bukareszcie; organizowała koncerty muzyki pol. i rum. z udziałem młodzieży obu krajów. Jako córka oficera WP zamieszkiwała w różnych miejscowościach (Grudziądz, Tarnopol, Ciechocinek, Poznań, Wilno), a po wyjściu za mąż (1946) mieszkała znów w Poznaniu, nast. we Wr., Warszawie i od 1997, po śmierci męża, w Gd. (powrót w regiony życia matki urodzonej w Rożentalu na Kociewiu). W 1998–2002 czł. Chóru im. ks. prof. Józefa Orszulika w q Osowej. Od 2000 (do dziś) czł. redakcji oraz felietonistka czasopisma „Rodzina Osowska”. W ostatnich latach przygotowała do druku wspomnienia Zapiski Bambam i Żal odchodzić oraz zbiór wierszy powstałych gł. w Gd. Mąż Zygmunt Komorowski, afrykanista, prof. UW, ambasador, poeta, podróżnik, w czasie II w. świat. partyzant 6. Brygady AK; troje dzieci: Maria (ur. 1950), Bronisław (ur. 1952), Halina (ur. 1955); dziesięcioro wnucząt; ośmioro prawnucząt. [[Category: Encyklopedia]]