WAPIŃSKI ROMAN, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Roman Wapiński.JPG|thumb|Roman Wapiński]] | [[File:Roman Wapiński.JPG|thumb|Roman Wapiński]] | ||
| − | '''ROMAN WAPIŃSKI''' (8 III 1931 Nowa Wieś, | + | '''ROMAN WAPIŃSKI''' (8 III 1931 Nowa Wieś, powiat kłobucki – 14 V 2008 Gdańsk), uczony, historyk. W 1950 roku ukończył liceum w Częstochowie, następnie studiował historię na uniwersytecie w Warszawie, od 1955 podjął pracę w Instytucie Historii q WSP. Od 1961 doktor, od 1964 doktor habilitowany, od 1971 profesor tytularny, od 1980 profesor zwyczajny. W latach 1965–1967 prorektor WSP, 1968–1970 kierownik Zespołu Katedr Historii WSP. Po utworzeniu q UG (1970) pracował w Instytucie Historii UG, 1970–1972 i 1975–1989 jego dyrektor. W okresie 1972–1975 prorektor UG; 1979–1985 prezes q GTN. Od 2001 na emeryturze. Od 1954 roku członek PZPR, m.in. I sekretarz Komitetu Uczelnianego PZPR w WSP i członek KW PZPR w Gdańsku. 3 IX 1980 złożył prośbę o skreślenie z ewidencji jej członków. Swoją pozycję polityczną wykorzystał w staraniach o powołanie w Gdańsku uniwersytetu. Członek m.in. PAN, PAU i redakcji wielu periodyków naukowych (m.in. q „Rocznika Gdańskiego”). Specjalizował się w historii politycznej Polski XX wieku. Pierwsze badania dotyczyły dziejów PPR w województwie gdańskim i życia politycznego województwa pomorskiego w latach 1920–1939. Autor podręczników historii, promotor prac magisterskich m.in. q Aleksandra Halla, q Arkadiusza Rybickiego, q Donalda Tuska, q Wiesława Walendziaka. Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko. W 2001 roku odznaczony q Medalem św. Wojciecha. {{author: GB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:23, 21 lis 2013
ROMAN WAPIŃSKI (8 III 1931 Nowa Wieś, powiat kłobucki – 14 V 2008 Gdańsk), uczony, historyk. W 1950 roku ukończył liceum w Częstochowie, następnie studiował historię na uniwersytecie w Warszawie, od 1955 podjął pracę w Instytucie Historii q WSP. Od 1961 doktor, od 1964 doktor habilitowany, od 1971 profesor tytularny, od 1980 profesor zwyczajny. W latach 1965–1967 prorektor WSP, 1968–1970 kierownik Zespołu Katedr Historii WSP. Po utworzeniu q UG (1970) pracował w Instytucie Historii UG, 1970–1972 i 1975–1989 jego dyrektor. W okresie 1972–1975 prorektor UG; 1979–1985 prezes q GTN. Od 2001 na emeryturze. Od 1954 roku członek PZPR, m.in. I sekretarz Komitetu Uczelnianego PZPR w WSP i członek KW PZPR w Gdańsku. 3 IX 1980 złożył prośbę o skreślenie z ewidencji jej członków. Swoją pozycję polityczną wykorzystał w staraniach o powołanie w Gdańsku uniwersytetu. Członek m.in. PAN, PAU i redakcji wielu periodyków naukowych (m.in. q „Rocznika Gdańskiego”). Specjalizował się w historii politycznej Polski XX wieku. Pierwsze badania dotyczyły dziejów PPR w województwie gdańskim i życia politycznego województwa pomorskiego w latach 1920–1939. Autor podręczników historii, promotor prac magisterskich m.in. q Aleksandra Halla, q Arkadiusza Rybickiego, q Donalda Tuska, q Wiesława Walendziaka. Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko. W 2001 roku odznaczony q Medalem św. Wojciecha.
