VOLCKMAR NICOLAUS, kaznodzieja, pedagog
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''NICOLAUS VOLCKMAR''' (około 1566? Hersfeld, Hesja – 10 XI 1601 Gdańsk), kaznodzieja, pedagog. W Gdańsku od roku 1584 nauczał języka polskiego, od roku 1594 był nauczycielem języka łacińskiego w | + | '''NICOLAUS VOLCKMAR''' (około 1566? Hersfeld, Hesja – 10 XI 1601 Gdańsk), kaznodzieja, pedagog. W Gdańsku od roku 1584 nauczał języka polskiego, od roku 1594 był nauczycielem języka łacińskiego w [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickim]], a od 1598 języka polskiego, od 1599 roku polskim kaznodzieją w kaplicy św. Anny. Zmarł podczas epidemii dżumy. Autor słowników i podręczników do nauczania języka polskiego, m.in. gramatyki ''Compendium lingua polonica in gratiam juventutis Dantiscanae'' (1594), łacińsko-polsko-niemieckiego leksykonu ''Dictionarium trilinque tripartitum ad discendum linguam Latinam, Polonicam et Germanicam accomodatum'' (1596, uzupełnione w kolejnym, pośmiertnym wydaniu także o język grecki). Pośmiertnie (1612) ukazały się niemiecko-polskie rozmówki ''Viertzig Dialogi'', niezwykle popularne i wielokrotnie wznawiane (22 razy, z czego w XVII wieku – 19 razy). Polskie wydanie ukazało się w roku 2005. Od strony samego pomysłu opierały się one na używanych w Gdańsku podręcznikach (rozmówkach) do nauki języka łacińskiego Johanna Ludovica Vivesa i Joachima Camerariusa, były jednak ciekawsze, bo osadzone w gdańskiej rzeczywistości. {{author:RED}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:20, 20 maj 2014
NICOLAUS VOLCKMAR (około 1566? Hersfeld, Hesja – 10 XI 1601 Gdańsk), kaznodzieja, pedagog. W Gdańsku od roku 1584 nauczał języka polskiego, od roku 1594 był nauczycielem języka łacińskiego w Gimnazjum Akademickim, a od 1598 języka polskiego, od 1599 roku polskim kaznodzieją w kaplicy św. Anny. Zmarł podczas epidemii dżumy. Autor słowników i podręczników do nauczania języka polskiego, m.in. gramatyki Compendium lingua polonica in gratiam juventutis Dantiscanae (1594), łacińsko-polsko-niemieckiego leksykonu Dictionarium trilinque tripartitum ad discendum linguam Latinam, Polonicam et Germanicam accomodatum (1596, uzupełnione w kolejnym, pośmiertnym wydaniu także o język grecki). Pośmiertnie (1612) ukazały się niemiecko-polskie rozmówki Viertzig Dialogi, niezwykle popularne i wielokrotnie wznawiane (22 razy, z czego w XVII wieku – 19 razy). Polskie wydanie ukazało się w roku 2005. Od strony samego pomysłu opierały się one na używanych w Gdańsku podręcznikach (rozmówkach) do nauki języka łacińskiego Johanna Ludovica Vivesa i Joachima Camerariusa, były jednak ciekawsze, bo osadzone w gdańskiej rzeczywistości.
