STOLAREK PIOTR, prezydent Gdańska
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PIOTR STOLAREK''' (29 IV 1908 Warszawa – 6 VIII 1976 Gdańsk), działacz | + | '''PIOTR STOLAREK''' (29 IV 1908 Warszawa – 6 VIII 1976 Gdańsk), działacz społeczno-polityczny. Pochodził z rodziny robotniczej. Wykształcenie średnie, z zawodu zecer. W 1942 roku wstąpił do PPR (od 1948 w PZPR). W 1942 I sekretarz KD PPR Żoliborz – Marymont – Bielany. W latach 1944–1945 więziony na Pawiaku i w q obozie Stuthoff. Od roku 1945 członek KW PPR w Gdańsku, 1945–1946 I sekretarz KM PZPR w Gdyni, w 1946 wiceprezydent Gdyni, 1946–1947 prezydent Gdyni, 1947–1949 przewodniczący MRN w Gdyni, w 1949 kierownik Wydziału Administracyjno-Samorządowego KW PZPR w Gdańsku. Od 6 X 1949 do 2 VI 1950 q prezydent Gdańska, od 2 VI 1950 do 19 II 1953 przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku (q Rada Miejska), 1952–1953 wiceprzewodniczący Wojewódzkiej RN w Gdańsku. W okresie 1953–1956 wiceminister żeglugi, w 1957 pełnomocnik rządu do spraw załóg budowy Huty im. Lenina w Nowej Hucie, 1957–1960 dyrektor generalny w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej. W 1960–1969 przewodniczący Prezydium WRN w Gdańsku (q województwo gdańskie), 1970–1974 prezes gdańskiego Zarządu Okręgu ZBOWiD. Od roku 1969 na rencie. Odznaczony m.in. Krzyżem OOP. {{author: PB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:17, 22 paź 2013
PIOTR STOLAREK (29 IV 1908 Warszawa – 6 VIII 1976 Gdańsk), działacz społeczno-polityczny. Pochodził z rodziny robotniczej. Wykształcenie średnie, z zawodu zecer. W 1942 roku wstąpił do PPR (od 1948 w PZPR). W 1942 I sekretarz KD PPR Żoliborz – Marymont – Bielany. W latach 1944–1945 więziony na Pawiaku i w q obozie Stuthoff. Od roku 1945 członek KW PPR w Gdańsku, 1945–1946 I sekretarz KM PZPR w Gdyni, w 1946 wiceprezydent Gdyni, 1946–1947 prezydent Gdyni, 1947–1949 przewodniczący MRN w Gdyni, w 1949 kierownik Wydziału Administracyjno-Samorządowego KW PZPR w Gdańsku. Od 6 X 1949 do 2 VI 1950 q prezydent Gdańska, od 2 VI 1950 do 19 II 1953 przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku (q Rada Miejska), 1952–1953 wiceprzewodniczący Wojewódzkiej RN w Gdańsku. W okresie 1953–1956 wiceminister żeglugi, w 1957 pełnomocnik rządu do spraw załóg budowy Huty im. Lenina w Nowej Hucie, 1957–1960 dyrektor generalny w Ministerstwie Gospodarki Komunalnej. W 1960–1969 przewodniczący Prezydium WRN w Gdańsku (q województwo gdańskie), 1970–1974 prezes gdańskiego Zarządu Okręgu ZBOWiD. Od roku 1969 na rencie. Odznaczony m.in. Krzyżem OOP.
