KOTUS-JANKOWSKI FRANCISZEK, prezydent Gdańska
D.Majewska (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File: | + | [[File:Franciszek Kotus Jankowski (z lewej) z gen. Siemionem Mikulskim i wojewodą Mieczysławem Okęckim.JPG|thumb|Franciszek Kotus-Jankowski (z lewej) z gen. Siemionem Mikulskim i wojewodą Mieczysławem Okęckim]] |
| + | |||
| + | '''FRANCISZEK KOTUS-JANKOWSKI''' (28 I 1891 Warszawa – 19 I 1958 Gdańsk), działacz komunistyczny, pierwszy polski prezydent Gdańska po II wojnie światowej, pseudonim Jankowski, Stefan. Związany z Socjaldemokracją Królestwa Polskiego i Litwy, zesłany do guberni wickiej, więziony w Warszawie i Saratowie. Podczas I wojny światowej pracował w Moskwie w Radzie Pomocy Ofiarom Wojny, uczestnik rewolucji lutowej w 1917 roku w Piotrogrodzie. Od roku 1919 w Polsce, pracował w Kasie Chorych i ZUS, działał w ruchu komunistycznym. Prezydentem Gdańska mianowany 31 III 1945, przybył do miasta 4 kwietnia tegoż roku z szesnastoosobową grupą współpracowników. Na stanowisku do 28 V 1946. Organizował życie administracyjne i społeczne w zniszczonym mieście, starając się mu nadać polski charakter i pogłębiać integrację przybywającej do Gdańska ludności polskiej. W latach 1946–1955 pracował w ZUS. Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 16:42, 8 cze 2014
_z_gen._Siemionem_Mikulskim_i_wojewod%C4%85_Mieczys%C5%82awem_Ok%C4%99ckim.JPG)
FRANCISZEK KOTUS-JANKOWSKI (28 I 1891 Warszawa – 19 I 1958 Gdańsk), działacz komunistyczny, pierwszy polski prezydent Gdańska po II wojnie światowej, pseudonim Jankowski, Stefan. Związany z Socjaldemokracją Królestwa Polskiego i Litwy, zesłany do guberni wickiej, więziony w Warszawie i Saratowie. Podczas I wojny światowej pracował w Moskwie w Radzie Pomocy Ofiarom Wojny, uczestnik rewolucji lutowej w 1917 roku w Piotrogrodzie. Od roku 1919 w Polsce, pracował w Kasie Chorych i ZUS, działał w ruchu komunistycznym. Prezydentem Gdańska mianowany 31 III 1945, przybył do miasta 4 kwietnia tegoż roku z szesnastoosobową grupą współpracowników. Na stanowisku do 28 V 1946. Organizował życie administracyjne i społeczne w zniszczonym mieście, starając się mu nadać polski charakter i pogłębiać integrację przybywającej do Gdańska ludności polskiej. W latach 1946–1955 pracował w ZUS. Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko.
