PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYCHOWAWCZY
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYCHOWAWCZY''' (Provinzial-Erziehungsanstalt Tempelburg, od 1920 Staatliche Erziehungsanstalt Tempelburg), q Krzyżowniki, przy Karthäuser Straße 243/245 (ul. Kartuska). Otwarty 1 X 1883, przeznaczony dla trudnej młodzieży z terenu rejencji | + | '''PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYCHOWAWCZY''' (Provinzial-Erziehungsanstalt Tempelburg, od 1920 Staatliche Erziehungsanstalt Tempelburg), q Krzyżowniki, przy Karthäuser Straße 243/245 (ul. Kartuska). Otwarty 1 X 1883, przeznaczony dla trudnej młodzieży z terenu rejencji gdańskiej, był odpowiednikiem dzisiejszego zakładu poprawczego. Zbudowany w latach 1881–1883 z funduszy państwowych według projektu q Brunona Ehrhardta. Powstał na terenie dawnej patrycjuszowskiej podgdańskiej rezydencji. Do zachowanego późnorenesansowego budynku z XVII wieku, w którym mieściły się administracja i izba chorych, dobudowano skrzydło z salami internatu oraz stołówką. Osobny budynek zajmowały szkoła, sala gimnastyczna, sanitariaty. Całość otaczał dawny park, przez który płynął q Potok Siedlecki. Zakład dysponował 200 miejscami. Do roku 1919 zarządzany przez władze gdańskiej rejencji, następnie przez wydział opieki społecznej q Senatu II Wolnego Miasta Gdańska. Po 1925 roku część wychowanków przeniesiono do gdańskiego więzienia, w budynku utworzono oddział dla osób przewlekle chorych. Około roku 1935 zakład zlikwidowano, obiekty przekazano władzom szkolnym na szkołę powszechną dla tego rejonu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 15:13, 6 wrz 2013
PAŃSTWOWY ZAKŁAD WYCHOWAWCZY (Provinzial-Erziehungsanstalt Tempelburg, od 1920 Staatliche Erziehungsanstalt Tempelburg), q Krzyżowniki, przy Karthäuser Straße 243/245 (ul. Kartuska). Otwarty 1 X 1883, przeznaczony dla trudnej młodzieży z terenu rejencji gdańskiej, był odpowiednikiem dzisiejszego zakładu poprawczego. Zbudowany w latach 1881–1883 z funduszy państwowych według projektu q Brunona Ehrhardta. Powstał na terenie dawnej patrycjuszowskiej podgdańskiej rezydencji. Do zachowanego późnorenesansowego budynku z XVII wieku, w którym mieściły się administracja i izba chorych, dobudowano skrzydło z salami internatu oraz stołówką. Osobny budynek zajmowały szkoła, sala gimnastyczna, sanitariaty. Całość otaczał dawny park, przez który płynął q Potok Siedlecki. Zakład dysponował 200 miejscami. Do roku 1919 zarządzany przez władze gdańskiej rejencji, następnie przez wydział opieki społecznej q Senatu II Wolnego Miasta Gdańska. Po 1925 roku część wychowanków przeniesiono do gdańskiego więzienia, w budynku utworzono oddział dla osób przewlekle chorych. Około roku 1935 zakład zlikwidowano, obiekty przekazano władzom szkolnym na szkołę powszechną dla tego rejonu.
