PACHOŁEK
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Pachołek, widok od strony południowej, 1895.JPG|thumb|Pachołek, widok od strony południowej, 1895]] | [[File:Pachołek, widok od strony południowej, 1895.JPG|thumb|Pachołek, widok od strony południowej, 1895]] | ||
| − | '''PACHOŁEK''' (Pacholkenberg, Karlsberg), wzniesienie 100,8 m n.p.m., przy ul. Spacerowej i Opackiej w q Oliwie. Po raz pierwszy wymienione pod nazwą Pacholkenberg w 1734. Własność q opactwa cystersów oliwskich od 1186 do chwili kasaty majątków zakonu po I rozbiorze Polski 1772. W 1793 wydzierżawiony od rządu | + | '''PACHOŁEK''' (Pacholkenberg, Karlsberg), wzniesienie 100,8 m n.p.m., przy ul. Spacerowej i Opackiej w q Oliwie. Po raz pierwszy wymienione pod nazwą Pacholkenberg w 1734 roku. Własność q opactwa cystersów oliwskich od roku 1186 do chwili kasaty majątków zakonu po I rozbiorze Polski 1772. W roku 1793 wydzierżawiony od rządu pruskiego przez oliwskiego opata-komendatariusza i bp. warmińskiego q Karla von Hohenzollerna-Hechingena, od którego imienia utworzono nową nazwę: Karlsberg. W 1794 pracujący dla opata ogrodnik q Johann Saltzmann założył tu park, w 1798 wybudowano dojście na szczyt i pawilon widokowy, całość udostępniono zwiedzającym. W roku 1810 q Joseph von Hohenzollern-Hechingen, ostatni opat oliwski, nabył wzniesienie od władz q I Wolnego Miasta Gdańska (WMG) i postawił na nim krzyż. Po śmierci opata, w 1836 władze państwowe wykupiły wzniesienie od spadkobierców. W 1882 w miejsce pawilonu cesarz Wilhelm I ufundował murowaną wieżę widokową (23 III 1945 wysadzoną przez wojska niem.). W roku 1975 powstała nowa, stalowa wieża widokowa (15 m wysokości, platforma widokowa 8,4 × 8,4 m), w 2009 odnowiona (stalowa platforma zamiast drewnianej, stalowe schody, przycięte korony okolicznych drzew). W początku XVII wieku u stóp Pachołka (ul. Spacerowa 16) wzniesiono dwór jednej z gdańskich rodzin kupieckich, zwany Totenhof, nawiązujący nazwą do wcześniej istniejących zabudowań przy drodze Totentrift (ul. Opacka), wiodącej do cmentarza przy q kościele św. Jakuba (q cmentarze w Oliwie). Właścicielem dworu i wzniesienia w 1793 roku został Karl von Hohenzollern, od 1803 natomiast Joseph von Hohenzollern, który w roku 1816 kazał wyburzyć stary dwór, wznosząc nowy, parterowy, w stylu neogotyckim. W 1828 roku przekazał go ogrodnikowi Johannowi Saltzmannowi, który zmienił nazwę na Karlshof, ponownie nawiązując do K. von Hohenzollerna. 18 XI 1878 spadkobiercy Saltzmanna otworzyli tam hotel Zum Carlshof, a w 1882 restaurację; kompleks rozbudowano w roku 1890, istniał do 1945; obecnie budynek mieszkalny. W połowie XIX wieku naprzeciwko, przy stacji dyliżansów Gdańsk–Słupsk–Berlin (w miejscu utworzonego w 1980 parkingu przed skrzyżowaniem ul. Spacerowej, Kościerskiej i Karwieńskiej) wybudowano zajazd Pacholken, przebudowany przed rokiem 1887 na hotel i restaurację Waldhäuschen, z przystanią nad stawem i wypożyczalnią łódek. Było to m.in. miejsce spotkań gdańskiej Polonii, także i w okresie q II WMG. Hotel spłonął na przełomie lat 1941 i 1942 z powodu zaprószenia ognia przez stacjonujących w nim Włochów z batalionu ochrony (zadymiania) gdańskiej stoczni. W sąsiedztwie (na zachodzie) od roku 2006 działa Zajazd pod Olivką. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:00, 3 wrz 2013
PACHOŁEK (Pacholkenberg, Karlsberg), wzniesienie 100,8 m n.p.m., przy ul. Spacerowej i Opackiej w q Oliwie. Po raz pierwszy wymienione pod nazwą Pacholkenberg w 1734 roku. Własność q opactwa cystersów oliwskich od roku 1186 do chwili kasaty majątków zakonu po I rozbiorze Polski 1772. W roku 1793 wydzierżawiony od rządu pruskiego przez oliwskiego opata-komendatariusza i bp. warmińskiego q Karla von Hohenzollerna-Hechingena, od którego imienia utworzono nową nazwę: Karlsberg. W 1794 pracujący dla opata ogrodnik q Johann Saltzmann założył tu park, w 1798 wybudowano dojście na szczyt i pawilon widokowy, całość udostępniono zwiedzającym. W roku 1810 q Joseph von Hohenzollern-Hechingen, ostatni opat oliwski, nabył wzniesienie od władz q I Wolnego Miasta Gdańska (WMG) i postawił na nim krzyż. Po śmierci opata, w 1836 władze państwowe wykupiły wzniesienie od spadkobierców. W 1882 w miejsce pawilonu cesarz Wilhelm I ufundował murowaną wieżę widokową (23 III 1945 wysadzoną przez wojska niem.). W roku 1975 powstała nowa, stalowa wieża widokowa (15 m wysokości, platforma widokowa 8,4 × 8,4 m), w 2009 odnowiona (stalowa platforma zamiast drewnianej, stalowe schody, przycięte korony okolicznych drzew). W początku XVII wieku u stóp Pachołka (ul. Spacerowa 16) wzniesiono dwór jednej z gdańskich rodzin kupieckich, zwany Totenhof, nawiązujący nazwą do wcześniej istniejących zabudowań przy drodze Totentrift (ul. Opacka), wiodącej do cmentarza przy q kościele św. Jakuba (q cmentarze w Oliwie). Właścicielem dworu i wzniesienia w 1793 roku został Karl von Hohenzollern, od 1803 natomiast Joseph von Hohenzollern, który w roku 1816 kazał wyburzyć stary dwór, wznosząc nowy, parterowy, w stylu neogotyckim. W 1828 roku przekazał go ogrodnikowi Johannowi Saltzmannowi, który zmienił nazwę na Karlshof, ponownie nawiązując do K. von Hohenzollerna. 18 XI 1878 spadkobiercy Saltzmanna otworzyli tam hotel Zum Carlshof, a w 1882 restaurację; kompleks rozbudowano w roku 1890, istniał do 1945; obecnie budynek mieszkalny. W połowie XIX wieku naprzeciwko, przy stacji dyliżansów Gdańsk–Słupsk–Berlin (w miejscu utworzonego w 1980 parkingu przed skrzyżowaniem ul. Spacerowej, Kościerskiej i Karwieńskiej) wybudowano zajazd Pacholken, przebudowany przed rokiem 1887 na hotel i restaurację Waldhäuschen, z przystanią nad stawem i wypożyczalnią łódek. Było to m.in. miejsce spotkań gdańskiej Polonii, także i w okresie q II WMG. Hotel spłonął na przełomie lat 1941 i 1942 z powodu zaprószenia ognia przez stacjonujących w nim Włochów z batalionu ochrony (zadymiania) gdańskiej stoczni. W sąsiedztwie (na zachodzie) od roku 2006 działa Zajazd pod Olivką.
