KOŚCIÓŁ BŁ. DOROTY Z MĄTÓW
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | '''KOŚCIÓŁ BŁ. q DOROTY Z MĄTÓW''', Jasień, ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i q kościoła św. Franciszka z Asyżu w q Emaus, w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny q kościół św. Jana Chrzciciela w q Kiełpinie Górnym, obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, q Kiełpinek, osiedla Wiszące Ogrody i q Szadółki. W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora (q Adalbertus-Werk (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. W 2007 roku abp q Tadeusz Gocłowski dokonał uroczystej konsekracji całej świątyni. Obecnie trwa doposażanie kościoła dolnego. Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult bł. Doroty z Mątów. {{author: SK}} <br /><br /> | + | '''KOŚCIÓŁ BŁ. q DOROTY Z MĄTÓW''', Jasień, ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i q kościoła św. Franciszka z Asyżu w q Emaus, w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny q kościół św. Jana Chrzciciela w q Kiełpinie Górnym, obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, q Kiełpinek, osiedla Wiszące Ogrody i q Szadółki. W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora (q Adalbertus-Werk (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. W 2007 roku abp q Tadeusz Gocłowski dokonał uroczystej konsekracji całej świątyni. Obecnie trwa doposażanie kościoła dolnego. Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult bł. Doroty z Mątów. {{author: SK}} <br /><br /> |
+ | {| class="tableGda" | ||
+ | |- | ||
+ | |+ Proboszczowie kościoła bł. Doroty z Mątów | ||
+ | |- | ||
+ | | 1963–1980 | ||
+ | | ks. Jan Dziuban (do 1979 administrator) | ||
+ | |- | ||
+ | | 1980–1981 | ||
+ | | ks. Janusz Wojnicki (wikariusz adiutor) | ||
+ | |- | ||
+ | | 1981–1987 | ||
+ | | ks. Bogdan Kupka (wikariusz adiutor) | ||
+ | |- | ||
+ | | 1987–2010 | ||
+ | | ks. Bronisław Kabat | ||
+ | |- | ||
+ | | 2010– | ||
+ | | ks. Zygmunt Słomski | ||
+ | |- | ||
+ | | class="authorEgTab" | {{author: AGK}} | ||
+ | |} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 18:13, 5 sty 2014
KOŚCIÓŁ BŁ. q DOROTY Z MĄTÓW, Jasień, ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i q kościoła św. Franciszka z Asyżu w q Emaus, w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny q kościół św. Jana Chrzciciela w q Kiełpinie Górnym, obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, q Kiełpinek, osiedla Wiszące Ogrody i q Szadółki. W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora (q Adalbertus-Werk (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. W 2007 roku abp q Tadeusz Gocłowski dokonał uroczystej konsekracji całej świątyni. Obecnie trwa doposażanie kościoła dolnego. Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult bł. Doroty z Mątów.
1963–1980 | ks. Jan Dziuban (do 1979 administrator) |
1980–1981 | ks. Janusz Wojnicki (wikariusz adiutor) |
1981–1987 | ks. Bogdan Kupka (wikariusz adiutor) |
1987–2010 | ks. Bronisław Kabat |
2010– | ks. Zygmunt Słomski |