KOŚCIÓŁ BŁ. DOROTY Z MĄTÓW

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
'''KOŚCIÓŁ BŁ. q DOROTY Z MĄTÓW''', Jasień,  ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i q kościoła św. Franciszka z Asyżu w q Emaus, w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny q kościół św. Jana Chrzciciela w q Kiełpinie Górnym, obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, q Kiełpinek, osiedla Wiszące Ogrody i q Szadółki. W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora (q Adalbertus-Werk (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. W 2007 roku abp q Tadeusz Gocłowski dokonał uroczystej konsekracji całej świątyni. Obecnie trwa doposażanie kościoła dolnego. Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult  bł. Doroty z Mątów. {{author: SK}} <br /><br /> Tabela: Proboszczowie kościoła bł. Doroty z Mątów [[Category: Encyklopedia]]
+
'''KOŚCIÓŁ BŁ. q DOROTY Z MĄTÓW''', Jasień,  ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i q kościoła św. Franciszka z Asyżu w q Emaus, w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny q kościół św. Jana Chrzciciela w q Kiełpinie Górnym, obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, q Kiełpinek, osiedla Wiszące Ogrody i q Szadółki. W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora (q Adalbertus-Werk (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. W 2007 roku abp q Tadeusz Gocłowski dokonał uroczystej konsekracji całej świątyni. Obecnie trwa doposażanie kościoła dolnego. Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult  bł. Doroty z Mątów. {{author: SK}} <br /><br />
 +
{| class="tableGda"
 +
|-
 +
|+ Proboszczowie kościoła bł. Doroty z Mątów
 +
|-
 +
| 1963–1980
 +
| ks. Jan Dziuban (do 1979 administrator)
 +
|-
 +
| 1980–1981
 +
| ks. Janusz Wojnicki (wikariusz adiutor)
 +
|-
 +
| 1981–1987
 +
| ks. Bogdan Kupka (wikariusz adiutor)
 +
|-
 +
| 1987–2010
 +
| ks. Bronisław Kabat
 +
|-
 +
| 2010–
 +
| ks. Zygmunt Słomski
 +
|-
 +
| class="authorEgTab" | {{author: AGK}}
 +
|} [[Category: Encyklopedia]]

Wersja z 18:13, 5 sty 2014

KOŚCIÓŁ BŁ. q DOROTY Z MĄTÓW, Jasień, ul. Kartuska 349. Jasień należał początkowo do parafii i q kościoła św. Franciszka z Asyżu w q Emaus, w ramach której w 1958 roku uruchomiono filialny q kościół św. Jana Chrzciciela w q Kiełpinie Górnym, obejmujący także i to osiedle. W roku 1963 wyodrębniono dla Jasienia osobny wikariat, w 1970 urządzono tu prowizoryczną kaplicę w garażu domu mieszkalnego (tymczasowej plebanii) przy ul. Kartuskiej 398 i w związku z rozbudową dzielnicy od 1972 podjęto starania o wybudowanie osobnego kościoła. Parafia pod wezwaniem bł. Doroty z Mątów założona została w czerwcu 1979 roku, obejmując początkowo także Kiełpino Górne. Po wyodrębnieniu kolejnych jednostek administracji kościelnej obecnie należą do niej „stary” i „nowy” Jasień, q Kiełpinek, osiedla Wiszące Ogrody i q Szadółki. W roku 1982 poświęcono plac pod budowę kompleksu parafialnego przy ul. Kartuskiej 349, wzniesiono nową tymczasową kaplicę, w 1988, po otrzymaniu pozwolenia na budowę, rozpoczęto wznoszenie świątyni docelowej według projektu inż. architekta Henryka Dezora (q Adalbertus-Werk (Stowarzyszenie św. Wojciecha)). Pierwszą mszę w dolnym kościele odprawiono w 1994, w górnym w 2002. W 2007 roku abp q Tadeusz Gocłowski dokonał uroczystej konsekracji całej świątyni. Obecnie trwa doposażanie kościoła dolnego. Świątynia wzniesiona na planie kwadratu, w kształcie Namiotu Przymierza, oś nawy głównej kościoła górnego mieści w przekątnej: w północnym końcu prezbiterium i zakrystia z przyległą plebanią, w południowym główne wejście. W osi (przekątnej przeciwległej) znajdują się kaplice Jezusa Miłosiernego i Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Symbolikę świątyni, drogi prowadzącej ku spotkaniu z Bogiem, podkreśla doświetlenie wnętrza, układ ławek zbiegających się promieniście ku prezbiterium, sklepienie wznoszące się ku wieży w kulminacyjnym punkcie obiektu, nad ołtarzem. W prezbiterium kościoła górnego oryginalny żyrandol w formie „drzewa życia”. Parafia utrzymuje żywy kontakt ze wspólnotami, także z obszaru Niemiec, propagującymi kult bł. Doroty z Mątów. SK

Proboszczowie kościoła bł. Doroty z Mątów
1963–1980 ks. Jan Dziuban (do 1979 administrator)
1980–1981 ks. Janusz Wojnicki (wikariusz adiutor)
1981–1987 ks. Bogdan Kupka (wikariusz adiutor)
1987–2010 ks. Bronisław Kabat
2010– ks. Zygmunt Słomski
AGK
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania