KOMORA PALOWA
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''KOMORA PALOWA''' (Pfahlkammer). Jeden z najstarszych urzędów miasta Gdańska, powstał w początku XIV wieku, działał do roku 1792. Pobierała tzw. opłaty palowe, utożsamiane z opłatami celnymi, od statków wpływających i wypływających z portu gdańskiego oraz od towarów wywożonych i przywożonych drogą wodną, w wysokości zależnej od aktualnej ceny i wartości. Komora Palowa zapobiegała przemytowi nieoclonych towarów, konfiskowała je i sprzedawała na aukcji, dzieląc się zyskami z miastem i królem. Na jej czele stali trzej rokrocznie wybierani rajcowie, zwani | + | '''KOMORA PALOWA''' (Pfahlkammer). Jeden z najstarszych urzędów miasta Gdańska, powstał w początku XIV wieku, działał do roku 1792. Pobierała tzw. opłaty palowe, utożsamiane z opłatami celnymi, od statków wpływających i wypływających z portu gdańskiego oraz od towarów wywożonych i przywożonych drogą wodną, w wysokości zależnej od aktualnej ceny i wartości. Komora Palowa zapobiegała przemytowi nieoclonych towarów, konfiskowała je i sprzedawała na aukcji, dzieląc się zyskami z miastem i królem. Na jej czele stali trzej rokrocznie wybierani rajcowie, zwani [[PANOWIE PALOWI | panami palowymi]] (Pfahlherren). Początkowo opłatę palową pobierało miasto. Przywilejem portowym króla polskiego Stefana Batorego z 1585 roku podwojono ją i dzielono równo między miasto i króla. Dla odbioru należnej królowi części palowego, kontroli rachunkowości Komory Palowej i strzeżenia interesów królewskich, monarcha utrzymywał w Gdańsku komisarza palowego. Rodzaj i wysokość wpływów urząd notował w osobnych księgach, stanowiących podstawę rozliczeń z dworem królewskim i [[KAMLARIA | Kamlarią]]. Niezależnie od [[CŁO PALOWE | cła palowego]], wybrani przez radę członkowie [[TRZECI ORDYNEK | Trzeciego Ordynku]] pobierali pod nadzorem panów palowych [[CULAGA | culagę]]. {{author: JZ}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 22:38, 23 cze 2014
KOMORA PALOWA (Pfahlkammer). Jeden z najstarszych urzędów miasta Gdańska, powstał w początku XIV wieku, działał do roku 1792. Pobierała tzw. opłaty palowe, utożsamiane z opłatami celnymi, od statków wpływających i wypływających z portu gdańskiego oraz od towarów wywożonych i przywożonych drogą wodną, w wysokości zależnej od aktualnej ceny i wartości. Komora Palowa zapobiegała przemytowi nieoclonych towarów, konfiskowała je i sprzedawała na aukcji, dzieląc się zyskami z miastem i królem. Na jej czele stali trzej rokrocznie wybierani rajcowie, zwani panami palowymi (Pfahlherren). Początkowo opłatę palową pobierało miasto. Przywilejem portowym króla polskiego Stefana Batorego z 1585 roku podwojono ją i dzielono równo między miasto i króla. Dla odbioru należnej królowi części palowego, kontroli rachunkowości Komory Palowej i strzeżenia interesów królewskich, monarcha utrzymywał w Gdańsku komisarza palowego. Rodzaj i wysokość wpływów urząd notował w osobnych księgach, stanowiących podstawę rozliczeń z dworem królewskim i Kamlarią. Niezależnie od cła palowego, wybrani przez radę członkowie Trzeciego Ordynku pobierali pod nadzorem panów palowych culagę.
