KUTA TADEUSZ, redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''TADEUSZ KUTA''' (ur. 8 II 1935 Bydgoszcz – 28 II 1983 Gdańsk). W 1956 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W | + | '''TADEUSZ KUTA''' (ur. 8 II 1935 Bydgoszcz – 28 II 1983 Gdańsk). W 1956 roku ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W latach 1956–1968 publicysta w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” i Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy, w 1968 kierownik redakcji w q Wydawnictwie Morskim, w 1968–1974 zastępca redaktora naczelnego q „Głosu Wybrzeża”. Publicysta specjalizujący się w tematyce zbrodni hitlerowskich na Pomorzu oraz stosunków polsko-niemieckich, autor książek o tej tematyce, w tym ''Imiona zbrodni'' (1965, nagroda tygodnika „Polityka” w roku 1966) i ''Lekcja niemieckiego'' (1970). Był sprawozdawcą z sesji Bundestagu ratyfikującego zawarty w 1970 roku układ Polska – Niemiecka Republika Federalna, który potwierdzał charakter polskiej granicy zachodniej. W okresie 1975–1976 redaktor naczelny q „Tygodnika Morskiego” oraz tygodnika q „Czas”, w 1976–1981 redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”. Był doradcą i bliskim współpracownikiem q Tadeusza Fiszbacha, I sekretarz q KW PZPR w Gdańsku. Współtworzył plan pokojowego rozwiązania konfliktu między władzą a społeczeństwem w q Sierpniu 1980 roku. Zwolennik porozumienia z NSZZ „Solidarność”. Pozbawiony pełnionych funkcji decyzją władz q stanu wojennego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP. Zmarł nagle, pogrzeb jego był antyrządową manifestacją środowiska dziennikarskiego. {{author: ALB}} [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 19:34, 5 sie 2013
TADEUSZ KUTA (ur. 8 II 1935 Bydgoszcz – 28 II 1983 Gdańsk). W 1956 roku ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. W latach 1956–1968 publicysta w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” i Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy, w 1968 kierownik redakcji w q Wydawnictwie Morskim, w 1968–1974 zastępca redaktora naczelnego q „Głosu Wybrzeża”. Publicysta specjalizujący się w tematyce zbrodni hitlerowskich na Pomorzu oraz stosunków polsko-niemieckich, autor książek o tej tematyce, w tym Imiona zbrodni (1965, nagroda tygodnika „Polityka” w roku 1966) i Lekcja niemieckiego (1970). Był sprawozdawcą z sesji Bundestagu ratyfikującego zawarty w 1970 roku układ Polska – Niemiecka Republika Federalna, który potwierdzał charakter polskiej granicy zachodniej. W okresie 1975–1976 redaktor naczelny q „Tygodnika Morskiego” oraz tygodnika q „Czas”, w 1976–1981 redaktor naczelny „Głosu Wybrzeża”. Był doradcą i bliskim współpracownikiem q Tadeusza Fiszbacha, I sekretarz q KW PZPR w Gdańsku. Współtworzył plan pokojowego rozwiązania konfliktu między władzą a społeczeństwem w q Sierpniu 1980 roku. Zwolennik porozumienia z NSZZ „Solidarność”. Pozbawiony pełnionych funkcji decyzją władz q stanu wojennego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP. Zmarł nagle, pogrzeb jego był antyrządową manifestacją środowiska dziennikarskiego.
