INSTYTUT UBOGICH

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
[[File:Gdańska_biedota_miejska__według_Ernestyny_Friedrichsen__XIX_wiek.JPG|thumb|''Gdańska biedota miejska'', według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek]]'''INSTYTUT UBOGICH''' (Armeninstitut), instytucja wyłoniona staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji q Domu Dobroczynności, kupca Caspara Davida Selckego w 1788 roku z q Urzędu Dobroczynności, celem niesienia pomocy coraz liczniejszym w Gdańsku końca XVIII wieku ubogim. Instytut udzielał świadczeń socjalnych ubogim mieszkającym w domach (wsparcie finansowego, bezpłatna opieka lekarza i chirurga), zgodnie z przekonaniem o nierentowności i nieefektywności zamkniętych zakładów dla ubogich. Pierwotnie mieścił się w osobnej izbie Domu Dobroczynności, następnie w pobliskim, specjalnie zakupionym budynku przy Am Spendhaus (ul. Sieroca). W roku 1823 przeniesiony do budynków q Domu Poprawy. W 1833 wraz z pensjonariuszami ulokowany w q Dworze II przy Pelonker Straße 124 (ul. Polanki; q dwory oliwskie), jako q Zakład Pracy i Ubogich. {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]]
+
[[File:Gdańska biedota miejska według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek.JPG|thumb|''Gdańska biedota miejska'', według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek]]
 +
 
 +
'''INSTYTUT UBOGICH''' (Armeninstitut), instytucja wyłoniona staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji q Domu Dobroczynności, kupca Caspara Davida Selckego w 1788 roku z q Urzędu Dobroczynności, celem niesienia pomocy coraz liczniejszym w Gdańsku końca XVIII wieku ubogim. Instytut udzielał świadczeń socjalnych ubogim mieszkającym w domach (wsparcie finansowego, bezpłatna opieka lekarza i chirurga), zgodnie z przekonaniem o nierentowności i nieefektywności zamkniętych zakładów dla ubogich. Pierwotnie mieścił się w osobnej izbie Domu Dobroczynności, następnie w pobliskim, specjalnie zakupionym budynku przy Am Spendhaus (ul. Sieroca). W roku 1823 przeniesiony do budynków q Domu Poprawy. W 1833 wraz z pensjonariuszami ulokowany w q Dworze II przy Pelonker Straße 124 (ul. Polanki; q dwory oliwskie), jako q Zakład Pracy i Ubogich. {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]]

Wersja z 20:39, 4 cze 2014

Gdańska biedota miejska, według Ernestyny Friedrichsen, XIX wiek

INSTYTUT UBOGICH (Armeninstitut), instytucja wyłoniona staraniem prowizora pełniącego urząd budowlany i aprowizacji q Domu Dobroczynności, kupca Caspara Davida Selckego w 1788 roku z q Urzędu Dobroczynności, celem niesienia pomocy coraz liczniejszym w Gdańsku końca XVIII wieku ubogim. Instytut udzielał świadczeń socjalnych ubogim mieszkającym w domach (wsparcie finansowego, bezpłatna opieka lekarza i chirurga), zgodnie z przekonaniem o nierentowności i nieefektywności zamkniętych zakładów dla ubogich. Pierwotnie mieścił się w osobnej izbie Domu Dobroczynności, następnie w pobliskim, specjalnie zakupionym budynku przy Am Spendhaus (ul. Sieroca). W roku 1823 przeniesiony do budynków q Domu Poprawy. W 1833 wraz z pensjonariuszami ulokowany w q Dworze II przy Pelonker Straße 124 (ul. Polanki; q dwory oliwskie), jako q Zakład Pracy i Ubogich. ASZ

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania