HÜBNER ZYGMUNT, aktor, reżyser, dyrektor
(Utworzył nową stronę „{{paper}} HÜBNER ZYGMUNT (23 III 1930 Warszawa – 12 i 1989 Warszawa), aktor, reżyser, dyrektor teatru. Studiował aktorstwo i reżyserię w PWST w Warszawie oraz...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| + | [[File:Zygmunt_Hübner.JPG|thumb|Zygmunt Hübner]] | ||
HÜBNER ZYGMUNT (23 III 1930 Warszawa – 12 i 1989 Warszawa), aktor, reżyser, dyrektor teatru. Studiował aktorstwo i reżyserię w PWST w Warszawie oraz historię sztuki na uniw. tamże. Po uzyskaniu dyplomu reżyserskiego od 1956 na Wybrzeżu. W 1958–60 dyr. artyst. q Teatru Wybrzeże. Przygotował na scenach Gd., Gdyni i Sopotu 17 premier, w tym pol. prapremierę Szewców Witkacego, do której z powodów cenzuralnych ostatecznie nie doszło (1957). W odpowiedzi wystawił, z miesiąca na miesiąc, Zbrodnię i karę Dostojewskiego i Makbeta Shakespeare’a („rzecz złem zaczęta, tylko złem się krzepi”). Wyreżyserował pol. prapremierę Ladacznicy z zasadami Sartre’a (zagrał rolę Freda) oraz Nosorożca Ionesco (zagrał Berengera). Reali- zacja zespołowa Pierwszego dnia wolności Kruczkowskiego (1960) (przedstawienie wyre- żyserował wspólnie z q Andrzejem Wajdą) ze q Zbigniewem Cybulskim, q Bogumiłem Kobielą, Edmundem Fettingiem i Zdzisławem Maklakiewiczem w gł. rolach – reprezentowała Polskę na paryskim Teatrze Narodów. Był to największy sukces teatru Wybrzeże w całej jego historii. Jako dyr. artyst. zatrudniał najzdolniejszych reżyserów swojego pokolenia. Umożliwił debiut teatr. Andrzejowi Wajdzie (Kapelusz pełen deszczu Gazzo z legendarną rolą Zbig- niewa Cybulskiego, 1959), doprowadził do współpracy z takiej klasy reżyserami, jak: Konrad Swinarski (Smak miodu Delaneya, 1959) czy Jerzy Goliński (Opera za trzy grosze Brechta, 1960). Po opuszczeniu Gd. kierował – jako dyr. i kier. artyst. – m.in. Starym Teatrem w Kr. (1963–69) i Teatrem Powszechnym w Warszawie (1974–89), który po śmierci H. został nazwany jego imieniem. Obok Arnolda Szyfmana uznawany za najwybitniejszego w Polsce dyr. teatrów. W 1970 wyreżyserował w teatrze Wybrzeże – jako wielkie intermedium – pol. prapremierę scenicznej wersji Ulissesa Joyce’a, z popisowymi rolami q Haliny Winiarskiej jako Molly i Stanisława Igara jako Leopolda, w his- torii wydarzeniowej przedstawienie wybitne. W 1967 w filmie Stanisława Różewicza Westerplatte zagrał rolę mjr. q Henryka Sucharskiego. W 1987 jego sztukę Ludzie cesarza wyreżyserował w Gd. Marek Okopiński. {{author: JC}} [[Category: Encyklopedia]] | HÜBNER ZYGMUNT (23 III 1930 Warszawa – 12 i 1989 Warszawa), aktor, reżyser, dyrektor teatru. Studiował aktorstwo i reżyserię w PWST w Warszawie oraz historię sztuki na uniw. tamże. Po uzyskaniu dyplomu reżyserskiego od 1956 na Wybrzeżu. W 1958–60 dyr. artyst. q Teatru Wybrzeże. Przygotował na scenach Gd., Gdyni i Sopotu 17 premier, w tym pol. prapremierę Szewców Witkacego, do której z powodów cenzuralnych ostatecznie nie doszło (1957). W odpowiedzi wystawił, z miesiąca na miesiąc, Zbrodnię i karę Dostojewskiego i Makbeta Shakespeare’a („rzecz złem zaczęta, tylko złem się krzepi”). Wyreżyserował pol. prapremierę Ladacznicy z zasadami Sartre’a (zagrał rolę Freda) oraz Nosorożca Ionesco (zagrał Berengera). Reali- zacja zespołowa Pierwszego dnia wolności Kruczkowskiego (1960) (przedstawienie wyre- żyserował wspólnie z q Andrzejem Wajdą) ze q Zbigniewem Cybulskim, q Bogumiłem Kobielą, Edmundem Fettingiem i Zdzisławem Maklakiewiczem w gł. rolach – reprezentowała Polskę na paryskim Teatrze Narodów. Był to największy sukces teatru Wybrzeże w całej jego historii. Jako dyr. artyst. zatrudniał najzdolniejszych reżyserów swojego pokolenia. Umożliwił debiut teatr. Andrzejowi Wajdzie (Kapelusz pełen deszczu Gazzo z legendarną rolą Zbig- niewa Cybulskiego, 1959), doprowadził do współpracy z takiej klasy reżyserami, jak: Konrad Swinarski (Smak miodu Delaneya, 1959) czy Jerzy Goliński (Opera za trzy grosze Brechta, 1960). Po opuszczeniu Gd. kierował – jako dyr. i kier. artyst. – m.in. Starym Teatrem w Kr. (1963–69) i Teatrem Powszechnym w Warszawie (1974–89), który po śmierci H. został nazwany jego imieniem. Obok Arnolda Szyfmana uznawany za najwybitniejszego w Polsce dyr. teatrów. W 1970 wyreżyserował w teatrze Wybrzeże – jako wielkie intermedium – pol. prapremierę scenicznej wersji Ulissesa Joyce’a, z popisowymi rolami q Haliny Winiarskiej jako Molly i Stanisława Igara jako Leopolda, w his- torii wydarzeniowej przedstawienie wybitne. W 1967 w filmie Stanisława Różewicza Westerplatte zagrał rolę mjr. q Henryka Sucharskiego. W 1987 jego sztukę Ludzie cesarza wyreżyserował w Gd. Marek Okopiński. {{author: JC}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 19:58, 10 gru 2012
HÜBNER ZYGMUNT (23 III 1930 Warszawa – 12 i 1989 Warszawa), aktor, reżyser, dyrektor teatru. Studiował aktorstwo i reżyserię w PWST w Warszawie oraz historię sztuki na uniw. tamże. Po uzyskaniu dyplomu reżyserskiego od 1956 na Wybrzeżu. W 1958–60 dyr. artyst. q Teatru Wybrzeże. Przygotował na scenach Gd., Gdyni i Sopotu 17 premier, w tym pol. prapremierę Szewców Witkacego, do której z powodów cenzuralnych ostatecznie nie doszło (1957). W odpowiedzi wystawił, z miesiąca na miesiąc, Zbrodnię i karę Dostojewskiego i Makbeta Shakespeare’a („rzecz złem zaczęta, tylko złem się krzepi”). Wyreżyserował pol. prapremierę Ladacznicy z zasadami Sartre’a (zagrał rolę Freda) oraz Nosorożca Ionesco (zagrał Berengera). Reali- zacja zespołowa Pierwszego dnia wolności Kruczkowskiego (1960) (przedstawienie wyre- żyserował wspólnie z q Andrzejem Wajdą) ze q Zbigniewem Cybulskim, q Bogumiłem Kobielą, Edmundem Fettingiem i Zdzisławem Maklakiewiczem w gł. rolach – reprezentowała Polskę na paryskim Teatrze Narodów. Był to największy sukces teatru Wybrzeże w całej jego historii. Jako dyr. artyst. zatrudniał najzdolniejszych reżyserów swojego pokolenia. Umożliwił debiut teatr. Andrzejowi Wajdzie (Kapelusz pełen deszczu Gazzo z legendarną rolą Zbig- niewa Cybulskiego, 1959), doprowadził do współpracy z takiej klasy reżyserami, jak: Konrad Swinarski (Smak miodu Delaneya, 1959) czy Jerzy Goliński (Opera za trzy grosze Brechta, 1960). Po opuszczeniu Gd. kierował – jako dyr. i kier. artyst. – m.in. Starym Teatrem w Kr. (1963–69) i Teatrem Powszechnym w Warszawie (1974–89), który po śmierci H. został nazwany jego imieniem. Obok Arnolda Szyfmana uznawany za najwybitniejszego w Polsce dyr. teatrów. W 1970 wyreżyserował w teatrze Wybrzeże – jako wielkie intermedium – pol. prapremierę scenicznej wersji Ulissesa Joyce’a, z popisowymi rolami q Haliny Winiarskiej jako Molly i Stanisława Igara jako Leopolda, w his- torii wydarzeniowej przedstawienie wybitne. W 1967 w filmie Stanisława Różewicza Westerplatte zagrał rolę mjr. q Henryka Sucharskiego. W 1987 jego sztukę Ludzie cesarza wyreżyserował w Gd. Marek Okopiński.
