FUNDACJA BARBARY RENNER
(uzupełnienie (BŚ) (e-mail z 11.01.2014)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Przytułek_Renner__w__1915.JPG|thumb|Przytułek Rennerów, 1915]]'''FUNDACJA BARBARY RENNER''' (Renner-Barbara-Stift), zakład przeznaczony dla samotnych wdów po kupcach, powstały na mocy testamentu | + | [[File:Przytułek_Renner__w__1915.JPG|thumb|Przytułek Rennerów, 1915]] |
| + | '''FUNDACJA BARBARY RENNER''' (Renner-Barbara-Stift), zakład przeznaczony dla samotnych wdów po kupcach, powstały na mocy testamentu (1 X 1704) Barbary Szmidt z domu Renner (wdowy po gdańskim kupcu Dietrichu), zmarłej w 1721 roku, pierwotnie zarządzany przez seniora rodziny Rennerów. Siedzibę zakładu, na przedłużeniu Am Olivaer Tor (ul. Dyrekcyjna), bezpośrednio przy obecnych torach kolejowych i na terenie pętli autobusowej funkcjonującej tu w latach 1975-2013 (→ autobusy), za skrzyżowaniem z obecną ul. Gdyńskich Kosynierów (do roku 1945 noszącą nazwę Rennerstiftsgasse), wzniesiono w latach 1722–1724 na wzór patrycjuszowskich pałacyków podmiejskich. Budynek wystawiono w stylu barokowym, z mansardowym dachem, dwa boczne skrzydła obejmowały otwarty dziedziniec. Wejście zdobił klasycyzujący portal, nad oknami piętra umieszczono zegar z figurą wspiętego rumaka. Zakład oddano do użytku 1 X 1724 roku. W latach 1723–1945 dysponował 30 miejscami opieki stacjonarnej dla kobiet powyżej 60. roku życia. Pensjonariuszkom przysługiwała zapomoga w gotówce (w roku 1809 – 8 florenów tygodniowo, w 1903 – 6 marek miesięcznie) oraz zapomoga na zakup opału (w 1903 – 17,35 marki rocznie). Budynek fundacji został zniszczony w marcu 1945 roku, rozebrany w 1962. Zachowany portal, z nieczytelnym obecnie napisem informującym o testamentowych początkach fundacji, przeniesiono na ul. św. Ducha 51. Do fundacji nawiązywała nazwa umocnień między q Bramą Oliwską a Szańcem Wapiennym: Stiftswinkel (Zaułek Fundacyjny), po rozbiórce szańca nazwę przeniesiono na nową ulicę (obecnie ul. Robotnicza). {{author: ASZ}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 19:33, 21 sty 2014
FUNDACJA BARBARY RENNER (Renner-Barbara-Stift), zakład przeznaczony dla samotnych wdów po kupcach, powstały na mocy testamentu (1 X 1704) Barbary Szmidt z domu Renner (wdowy po gdańskim kupcu Dietrichu), zmarłej w 1721 roku, pierwotnie zarządzany przez seniora rodziny Rennerów. Siedzibę zakładu, na przedłużeniu Am Olivaer Tor (ul. Dyrekcyjna), bezpośrednio przy obecnych torach kolejowych i na terenie pętli autobusowej funkcjonującej tu w latach 1975-2013 (→ autobusy), za skrzyżowaniem z obecną ul. Gdyńskich Kosynierów (do roku 1945 noszącą nazwę Rennerstiftsgasse), wzniesiono w latach 1722–1724 na wzór patrycjuszowskich pałacyków podmiejskich. Budynek wystawiono w stylu barokowym, z mansardowym dachem, dwa boczne skrzydła obejmowały otwarty dziedziniec. Wejście zdobił klasycyzujący portal, nad oknami piętra umieszczono zegar z figurą wspiętego rumaka. Zakład oddano do użytku 1 X 1724 roku. W latach 1723–1945 dysponował 30 miejscami opieki stacjonarnej dla kobiet powyżej 60. roku życia. Pensjonariuszkom przysługiwała zapomoga w gotówce (w roku 1809 – 8 florenów tygodniowo, w 1903 – 6 marek miesięcznie) oraz zapomoga na zakup opału (w 1903 – 17,35 marki rocznie). Budynek fundacji został zniszczony w marcu 1945 roku, rozebrany w 1962. Zachowany portal, z nieczytelnym obecnie napisem informującym o testamentowych początkach fundacji, przeniesiono na ul. św. Ducha 51. Do fundacji nawiązywała nazwa umocnień między q Bramą Oliwską a Szańcem Wapiennym: Stiftswinkel (Zaułek Fundacyjny), po rozbiórce szańca nazwę przeniesiono na nową ulicę (obecnie ul. Robotnicza).
