RYBICKA-GRZYWACZEWSKA BOŻENA, działaczka opozycji demokratycznej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
[[File:Bożena Rybicka-Grzywaczewska.JPG|thumb|Bożena Rybicka-Grzywaczewska]] | [[File:Bożena Rybicka-Grzywaczewska.JPG|thumb|Bożena Rybicka-Grzywaczewska]] | ||
| − | '''BOŻENA RYBICKA-GRZYWACZEWSKA''' (ur. 10 IX 1957 Gdynia), działaczka opozycji demokratycznej. Siostra q Arkadiusza, q Mirosława i q Sławomira Rybickich. W 1976 ukończyła Technikum Gastronomiczne w | + | '''BOŻENA RYBICKA-GRZYWACZEWSKA''' (ur. 10 IX 1957 Gdynia), działaczka opozycji demokratycznej. Siostra q Arkadiusza, q Mirosława i q Sławomira Rybickich. W 1976 roku ukończyła Technikum Gastronomiczne w Gdańsku, specjalistka w zakresie technologii żywienia. W latach 1976–1980 pracowała w WSS Społem w Gdańsku i Agencji Reklamowej Biura Projektów i Zakładu Ceramiki Artystycznej. W okresie 1977–1980 uczestniczka ROPCiO, współpracowała z niezależnym Wydawnictwem im. Konstytucji 3 maja. Wraz z bratową q Magdaleną Modzelewską-Rybicką organizowała w roku 1978 odbijające się dużym echem modlitwy w kościele NMP w intencji uwięzionego działacza q Błażeja Wyszkowskiego, a od maja do sierpnia 1980 q Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego. Współorganizatorka manifestacji rocznicowych 3 maja, 11 listopada, q grudnia 1970 w Gdańsku. W 1979 roku współzałożycielka q RMP. W sierpniu 1980 uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej; po podpisaniu porozumień strajkowych została sekretarką przewodniczącego KK q NSZZ „Solidarność” q Lecha Wałęsy. Po ogłoszeniu stanu wojennego (13 XII 1981) do czerwca 1982 roku ukrywała się. Po ujawnieniu, ponownie prowadziła nieoficjalny sekretariat Lecha Wałęsy. Od 16 X 1982 żona q Macieja Grzywaczewskiego, w 1984 wraz z nim i chorym na białaczkę dzieckiem wyjechała na leczenie do Francji. Była przedstawicielką Lecha Wałęsy w rozmowach z wydawcami francuskimi (m.in. przy wydaniu jego pierwszej autobiografii ''Droga Nadziei''), współpracowała z pismem „Kontakt” w Paryżu i z Biurem Koordynacyjnym „Solidarności” za Granicą w Brukseli. W roku 1985 z dr Aliną Margolis Edelman założyła Fundusz SOS Pomoc Chorym w Polsce, zajmujący się sprowadzaniem z Polski na leczenie chorych i lekarzy na staże medyczne. Powróciła do kraju w 1988. Współzałożycielka q Stowarzyszenia Pomocy Osobom Autystycznym i Stowarzyszenia Wspólny Dom; organizowała zbiórkę pieniędzy na budowę Domu dla Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Starogardzie Gdańskim. Od 1992 roku prezes Gdańskiej Fundacji Dobroczynności, prowadzącej Dom Pomocy Społecznej dla osób starszych w Stawiskach koło Kościerzyny i Środowiskowy Dom Samopomocy dla Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Kościerzynie. Od 2008 przewodnicząca q Gdańskiej Rady Seniorów przy Prezydencie Miasta Gdańska. W 2006 roku Odznaczona Krzyżem Komandorskim OOP. {{author:RED}}[[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 21:41, 24 wrz 2013
BOŻENA RYBICKA-GRZYWACZEWSKA (ur. 10 IX 1957 Gdynia), działaczka opozycji demokratycznej. Siostra q Arkadiusza, q Mirosława i q Sławomira Rybickich. W 1976 roku ukończyła Technikum Gastronomiczne w Gdańsku, specjalistka w zakresie technologii żywienia. W latach 1976–1980 pracowała w WSS Społem w Gdańsku i Agencji Reklamowej Biura Projektów i Zakładu Ceramiki Artystycznej. W okresie 1977–1980 uczestniczka ROPCiO, współpracowała z niezależnym Wydawnictwem im. Konstytucji 3 maja. Wraz z bratową q Magdaleną Modzelewską-Rybicką organizowała w roku 1978 odbijające się dużym echem modlitwy w kościele NMP w intencji uwięzionego działacza q Błażeja Wyszkowskiego, a od maja do sierpnia 1980 q Dariusza Kobzdeja i Tadeusza Szczudłowskiego. Współorganizatorka manifestacji rocznicowych 3 maja, 11 listopada, q grudnia 1970 w Gdańsku. W 1979 roku współzałożycielka q RMP. W sierpniu 1980 uczestniczka strajku w Stoczni Gdańskiej; po podpisaniu porozumień strajkowych została sekretarką przewodniczącego KK q NSZZ „Solidarność” q Lecha Wałęsy. Po ogłoszeniu stanu wojennego (13 XII 1981) do czerwca 1982 roku ukrywała się. Po ujawnieniu, ponownie prowadziła nieoficjalny sekretariat Lecha Wałęsy. Od 16 X 1982 żona q Macieja Grzywaczewskiego, w 1984 wraz z nim i chorym na białaczkę dzieckiem wyjechała na leczenie do Francji. Była przedstawicielką Lecha Wałęsy w rozmowach z wydawcami francuskimi (m.in. przy wydaniu jego pierwszej autobiografii Droga Nadziei), współpracowała z pismem „Kontakt” w Paryżu i z Biurem Koordynacyjnym „Solidarności” za Granicą w Brukseli. W roku 1985 z dr Aliną Margolis Edelman założyła Fundusz SOS Pomoc Chorym w Polsce, zajmujący się sprowadzaniem z Polski na leczenie chorych i lekarzy na staże medyczne. Powróciła do kraju w 1988. Współzałożycielka q Stowarzyszenia Pomocy Osobom Autystycznym i Stowarzyszenia Wspólny Dom; organizowała zbiórkę pieniędzy na budowę Domu dla Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Starogardzie Gdańskim. Od 1992 roku prezes Gdańskiej Fundacji Dobroczynności, prowadzącej Dom Pomocy Społecznej dla osób starszych w Stawiskach koło Kościerzyny i Środowiskowy Dom Samopomocy dla Osób z Upośledzeniem Umysłowym w Kościerzynie. Od 2008 przewodnicząca q Gdańskiej Rady Seniorów przy Prezydencie Miasta Gdańska. W 2006 roku Odznaczona Krzyżem Komandorskim OOP.
