WOCKE ERICH, botanik
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''ERICH WOCKE''' (1863 Wrocław – 25 VIII 1941 poza Gdańskiem), botanik. Wykształcenie zdobył w szkole ogrodniczej w Geisenheim. Praktykował w ogrodach botanicznych Wrocławia, Berlina i Zurychu, w latach 1899–1929 pracował w Oliwie na stanowisku inspektora ogrodu. Założył alpinarium, w którym zgromadził 570 gatunków roślin wysokogórskich. Autor publikacji z tego zakresu, m.in.: ''Buntblättrige Arceen'' (1896); ''Die Alpenpflanzen in der Gartenkultur der Tiefländer'' (1898); ''Der Schlosspark zu Oliva bei Danzig'' (1904); ''Gehölzbuch'' (1922), ''Der Steingarten'' (1926); ''Die Kulturpraxis der Alpenpflanzen und ihre Verwendung im Steingarten und Alpinum'' (1928). Jego alpinarium, w którym rosły nawet alpejskie cyklameny, było często odwiedzane przez przyrodników, np. w 1911 roku wzbudziło duże zainteresowanie uczestników dorocznego zjazdu Niemieckiego Towarzystwa Dendrologicznego. {{author: KR}} [[Category: Encyklopedia]] | '''ERICH WOCKE''' (1863 Wrocław – 25 VIII 1941 poza Gdańskiem), botanik. Wykształcenie zdobył w szkole ogrodniczej w Geisenheim. Praktykował w ogrodach botanicznych Wrocławia, Berlina i Zurychu, w latach 1899–1929 pracował w Oliwie na stanowisku inspektora ogrodu. Założył alpinarium, w którym zgromadził 570 gatunków roślin wysokogórskich. Autor publikacji z tego zakresu, m.in.: ''Buntblättrige Arceen'' (1896); ''Die Alpenpflanzen in der Gartenkultur der Tiefländer'' (1898); ''Der Schlosspark zu Oliva bei Danzig'' (1904); ''Gehölzbuch'' (1922), ''Der Steingarten'' (1926); ''Die Kulturpraxis der Alpenpflanzen und ihre Verwendung im Steingarten und Alpinum'' (1928). Jego alpinarium, w którym rosły nawet alpejskie cyklameny, było często odwiedzane przez przyrodników, np. w 1911 roku wzbudziło duże zainteresowanie uczestników dorocznego zjazdu Niemieckiego Towarzystwa Dendrologicznego. {{author: KR}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
| − | |||
Wersja z 23:53, 13 mar 2014
ERICH WOCKE (1863 Wrocław – 25 VIII 1941 poza Gdańskiem), botanik. Wykształcenie zdobył w szkole ogrodniczej w Geisenheim. Praktykował w ogrodach botanicznych Wrocławia, Berlina i Zurychu, w latach 1899–1929 pracował w Oliwie na stanowisku inspektora ogrodu. Założył alpinarium, w którym zgromadził 570 gatunków roślin wysokogórskich. Autor publikacji z tego zakresu, m.in.: Buntblättrige Arceen (1896); Die Alpenpflanzen in der Gartenkultur der Tiefländer (1898); Der Schlosspark zu Oliva bei Danzig (1904); Gehölzbuch (1922), Der Steingarten (1926); Die Kulturpraxis der Alpenpflanzen und ihre Verwendung im Steingarten und Alpinum (1928). Jego alpinarium, w którym rosły nawet alpejskie cyklameny, było często odwiedzane przez przyrodników, np. w 1911 roku wzbudziło duże zainteresowanie uczestników dorocznego zjazdu Niemieckiego Towarzystwa Dendrologicznego.
